- Veel mensen denken dat hard to get spelen ervoor zal zorgen dat iemand in hen geïnteresseerd raakt.
- In feite is er geen bewijs dat dit waar is.
- In plaats van je aantrekkelijk te laten lijken, kan het ervoor zorgen dat mensen je minder leuk vinden.
- In plaats van ongeïnteresseerd te zijn, moet je juist selectief zijn.
Je hebt dit klassieke datingadvies waarschijnlijk al duizenden keren gehoord: Speel moeilijk te krijgen. Het is een gangbare opvatting dat je iemand gek maakt door je afstandelijk en onbereikbaar op te stellen, en wel meteen in je armen.
Als je op zoek bent om mannen aan te trekken, wordt deze manier van doen als bijzonder effectief beschouwd. Maar als het aan wetenschappelijk onderzoek ligt, is dat onzin.
In de jaren zeventig van de vorige eeuw onderzocht een reeks studies onder leiding van de Amerikaanse psychologe Elaine Hatfield of hard to get spelen echt werkt.
Sociaal psycholoog Viren Swami belicht de bevindingen in een blogpost voor Refinery29. In één onderzoek werd mannelijke deelnemers verteld een vrouw op te bellen die was geselecteerd bij een datingservice en haar mee uit te vragen.
De helft van de tijd zou de vrouw druk en afwijzend zijn tot ze uiteindelijk accepteerde, en de andere helft van de tijd zou ze enthousiast de uitnodiging accepteren.
De mannen leken niet de voorkeur te geven aan de vrouwen die minder vrije tijd hadden. In feite was er geen enkel bewijs dat ze door moeilijk te doen begeerlijker werden.
Dit was natuurlijk het resultaat onder experimentele omstandigheden. Wanneer een man besluit achter een vrouw aan te gaan die zijn avances afslaat, kan dat genuanceerder zijn dan het feit dat hij haar onbeschikbaarheid op prijs stelt. Het kan bijvoorbeeld zijn dat ze al jaren dezelfde persoon begeren, ongeacht hun interesse, of dat ze genieten van de kick van de achtervolging.
Games kunnen bepalen welk soort mensen je aantrekt
In sommige gevallen, aldus bioloog en journalist Mairi Macleod, kan het te koel spelen betekenen dat je het verkeerde soort mensen aantrekt.
“Ja, als je laat zien dat je zelfverzekerd bent en dat je iemand niet ‘nodig’ hebt, lijkt het alsof je veel opties hebt en dus wel een goede vangst moet zijn,” schrijft ze in een blogpost voor Psychology Today. “Het probleem is echter, dat als je doet alsof je er geen moeite mee hebt dat er iemand voor je is, je een aantrekkelijke keuze zult zijn voor een man die niet zo in is voor een verbintenis.”
Erika Ettin, een datingcoach en oprichter van datingsite A Little Nudge vertelde Business Insider dat het nooit een goed idee is om je gevoelens te verbergen voor een nieuwe date of partner. Als je het druk hebt en niet met iemand kunt afspreken, is dat één ding, maar spelen met iemands gevoelens omdat je denkt dat je daarmee de overhand krijgt, is tijdverspilling.
“Maakt het je misschien begeerlijker op de korte termijn? Zeker – voor sommige mensen, zowel de mensen die alleen de sensatie van de achtervolging waarderen als de mensen die al een beetje onzeker zijn, dus afstandelijk zijn voedt die onzekerheid,” zei ze. “Maar als je op zoek bent naar een langdurige, toegewijde relatie, dan wil je bij de persoon zijn die je vermogen om je gevoelens te communiceren waardeert, niet die ze achterhoudt.”
Hard to get spelen kan ook betekenen dat je mensen aantrekt die een vermijdende hechtingsstijl hebben. Dit zijn mensen die erg op zichzelf zijn gericht, en alleen van nabijheid genieten op hun eigen voorwaarden. Ze houden intimiteit graag op afstand en gaan alleen op mensen af die niet geïnteresseerd lijken te zijn.
Het klinkt tegen-intuïtief, want je zou denken dat de meeste mensen troost vinden in een veilige relatie. Maar voor sommigen voelt de onzekerheid van het niet echt weten waar een relatie heen gaat vertrouwd, en mensen zijn gewoontedieren.
Als ze beginnen met daten met iemand die zeker lijkt in wat ze willen, en duidelijk is over het nastreven van een intieme, exclusieve relatie, voelt het niet vertrouwd en zullen ze afhaken. Dus gaan ze achter mensen aan die hen geen zekerheid bieden, wat zelden in hun voordeel uitpakt.
Het blijkt dat we niet houden van mensen die ons niet mogen
Als iemand moeilijk tegen je doet, kan dat volgens Ettin een teken zijn dat hij een spelletje speelt.
“Mannen gebruiken deze tactieken soms ook, en dat is hoe Neil Strauss’ ‘The Game’ een imperium creëerde, door mannen in staat te stellen om ‘pick-up artist’ technieken uit te proberen,” zei ze. “Net zoals ik tegen vrouwen zou zeggen, zijn deze ‘hard to get’ tactieken als snoep – het is het lekkerst in het begin, maar daarna gaat het vervelen en wil niemand het meer.”
Ook is er een verschil tussen iemand leuk vinden en hem willen. Dit zou kunnen verklaren waarom hard to get spelen niet per se werkt.
De “norm van wederkerigheid” is een sociologische term die betekent dat we geneigd zijn mensen aardig te vinden die ons aardig vinden, en een hekel hebben aan degenen die dat niet doen. Het is een eenvoudig idee, maar als het waar is, zou het kunnen betekenen dat mensen denken dat we ze niet aardig vinden, waardoor ze ons op hun beurt niet aardig vinden.
Maar mensen hebben iets met winnen. Dus ook al vindt iemand je niet zo leuk, hij wil toch bewijzen dat hij je kan krijgen, omdat hij al zo lang achter je aan zit.
In deze gevallen kun je, door hard te spelen, iemands verlangen om te winnen aanwakkeren. Zodra ze je “krijgen”, realiseren ze zich al snel dat ze je in eerste instantie niet zo leuk vonden, en ben je weer terug bij af.
Hier kun je wat aan doen
Hatfield, de Amerikaanse psycholoog die de datingexperimenten uit de jaren zeventig uitvoerde, onderzocht wat een betere methode zou kunnen zijn om iemand aan te trekken, voor degenen onder ons die de balans niet goed kunnen krijgen met het tonen van interesse.
In een laatste experiment vertelden de onderzoekers mannen dat ze waren gematcht met vijf vrouwenprofielen, allemaal nep voor het doel van het experiment, die een sessie hadden bijgewoond waar ze formulieren hadden ingevuld over wat ze dachten van de mannen met wie ze waren gematcht.
De mannen kregen de antwoorden van de nepvrouwen te zien. Eén vrouw gaf al haar matches een lage beoordeling, één beoordeelde ze allemaal hoog, en een derde was selectief en beoordeelde alle andere mannen laag, behalve de proefpersoon die een zeer goede score kreeg. De mannen moesten vervolgens de vrouwen beoordelen, en de consensus was dat de vrouw die hen hoog beoordeelde maar alle anderen slecht, het meest begeerlijk was.
Het lijkt er dus op dat het antwoord is selectief te zijn, maar niet buitensporig. Je wijst niet elke optie af die op je pad komt, maar je geeft ook niet iedereen een kans.
Door dit te doen, laat je degene voor wie je wel gaat zich speciaal voelen, want je hebt duidelijk normen. Maar dat betekent niet dat je zo afstandelijk moet zijn dat het wordt aangezien voor een koude schouder.
Aan de andere kant, als je merkt dat iemand niet reageert, moet je er volgens Ettin niet vanuit gaan dat ze het koel met je spelen. In plaats daarvan moet je het nemen voor wat het is – een gebrek aan goede communicatie, of gewoon onbeleefdheid. Doe geen moeite om ze te achtervolgen, want als ze je echt leuk vonden in de eerste plaats, zullen ze stoppen met de spelletjes en terugkomen naar jou.