Halon, chemische verbinding die vroeger bij brandbestrijding werd gebruikt. Een halon kan een van een groep organohalogeenverbindingen zijn die broom en fluor en een of twee koolwaterstoffen bevatten. De doeltreffendheid van halonen bij het blussen van branden is te danken aan hun werking bij het onderbreken van de kettingreacties die het verbrandingsproces voortstuwen. Halonen zijn niet-geleidend voor elektriciteit en kunnen worden gebruikt bij de bestrijding van branden in brandbare vloeistoffen en de meeste vaste brandbare materialen, met inbegrip van die in elektrische apparatuur; zij zijn niet doeltreffend bij brandstoffen die hun eigen oxidatiemiddel bevatten of bij sterk reagerende metalen, zoals natrium of kalium. Halon 1301 (broomtrifluormethaan) wordt vooral gebruikt voor het blussen van branden in elektronische apparatuur, omdat het geen residu achterlaat en geen elektrische kortsluiting of schadelijke corrosie van de apparatuur veroorzaakt.
Halonen zijn zowel ozonafbrekende stoffen in de atmosfeer als broeikasgassen. Overeenkomstig het Protocol van Montreal is de productie en het gebruik ervan in de geïndustrialiseerde landen met ingang van 1 januari 2000 geleidelijk stopgezet.