- Februari 18, 2016
- Door Dhyan Summers, MA, LMFT, GoodTherapy.org Topic Expert
Omdat het meestal stil en onzichtbaar is, is emotionele verwaarlozing bij kinderen grotendeels een over het hoofd gezien fenomeen in de psychologie. In tegenstelling tot lichamelijke verwaarlozing of mishandeling, waarbij er tekenen zijn zoals blauwe plekken of kinderen die ondervoed naar school komen, is emotionele verwaarlozing moeilijk vast te stellen omdat er vaak geen waarneembare tekenen zijn. Belangrijker nog, emotionele verwaarlozing wordt meestal niet herkend door het kind totdat de symptomen beginnen te verschijnen op volwassen leeftijd.
Emotionele verwaarlozing kan vele vormen aannemen, van een ouder die onrealistisch hoge verwachtingen heeft of niet aandachtig luistert, tot het ontkennen van de emotionele ervaringen van een kind tot het punt dat hij of zij begint te twijfelen aan zichzelf. Wanneer een ouder niet emotioneel afgestemd is op een kind, wordt er geen spiegel voorgehouden, geen positieve reflectie gedeeld met het kind.
Symptomen van Emotionele Verwaarlozing
Zoals beschreven in Running on Empty: Overcome Your Childhood Emotional Neglect door Dr Jonice Webb, symptomen van emotionele verwaarlozing uit de kindertijd die zich voordoen bij volwassenen kunnen omvatten (maar zijn niet beperkt tot):
- “Numbing out” of afgesneden zijn van je gevoelens
- Het gevoel dat er iets ontbreekt, maar niet zeker weet wat het is
- Hol gevoel van binnen
- Gemakkelijk overweldigd of ontmoedigd worden
- Lage eigenwaarde
- Perfectionisme
- Uitgesproken gevoeligheid voor afwijzing
- Onduidelijkheid over verwachtingen van anderen en je eigen verwachtingen voor jezelf
Hoewel het hebben van deze symptomen niet noodzakelijk betekent dat je emotioneel verwaarloosd werd, maar als je je herkent in meer dan één symptoom, kan het de moeite waard zijn om met een therapeut over de mogelijkheid te praten.
Welke soorten ouders hebben de neiging hun kinderen emotioneel te verwaarlozen?
aat ik vooropstellen dat de meeste ouders goedbedoeld zijn en over het algemeen hun best doen. Sommigen hebben zelf emotionele verwaarlozing ervaren als kind, en hebben daarom emotioneel misschien niet veel te bieden. Er zijn echter een aantal opvoedingsstijlen en kenmerken die zich lenen voor emotionele verwaarlozing.
Autoritaire ouders willen dat hun kinderen de regels volgen, en hebben weinig tijd of zin om te luisteren naar de gevoelens en behoeften van een kind. Als volwassenen kunnen kinderen die door autoritaire ouders zijn opgevoed, in opstand komen tegen het gezag of misschien onderdanig worden.
Permissieve ouders hebben een laissez-faire houding ten aanzien van de opvoeding van kinderen en laten kinderen vrijwel voor zichzelf zorgen. Kinderen die opgroeien met toegeeflijke ouders kunnen het moeilijk hebben met het stellen van grenzen voor zichzelf als ze volwassen zijn.
Parenten met narcistische kwaliteiten hebben het gevoel dat de wereld om hen draait. Het draait meestal allemaal om de behoeften van de ouder in plaats van die van het kind. Als volwassenen kunnen deze kinderen moeite hebben hun eigen behoeften te identificeren en ervoor te zorgen dat aan die behoeften wordt voldaan. Ze kunnen zelfs het gevoel hebben dat ze het niet verdienen dat aan hun behoeften wordt voldaan.
Perfectionistische ouders hebben de neiging te geloven dat hun kinderen altijd meer of beter kunnen. Dit zijn de ouders die klagen als een kind een rapport mee naar huis brengt met allemaal tienen en één negen. Kinderen van zulke ouders kunnen opgroeien tot perfectionisten en onrealistisch hoge verwachtingen van zichzelf hebben, wat resulteert in angst voor het gevoel nooit goed genoeg te zijn.
Afwezige ouders kunnen om verschillende redenen uit het leven van een kind verdwijnen, zoals overlijden, ziekte, scheiding, lange werkdagen of veel reizen voor het werk. Kinderen van afwezige ouders voeden voor een groot deel zichzelf op, en als zij het oudste kind zijn, voeden zij soms ook hun jongere broers en zussen op. Deze kinderen hebben de neiging overdreven verantwoordelijk te zijn, wat kan doorwerken in het volwassen leven. Als kind lijken ze wel kleine volwassenen, overladen met zorgen over hun gezin.
Tips voor herstel van emotionele verwaarlozing
Dus wat kun je doen als je denkt dat je als kind emotioneel verwaarloosd bent? Hier zijn enkele tips:
1. Leer je bewust te zijn van positieve en negatieve emoties als je ze ervaart.
Als je je volwassen leven hebt doorgebracht zonder contact te hebben met je gevoelens, is de eerste stap om te leren positieve en negatieve emoties te herkennen.
Als je dat eenmaal onder de knie hebt, kun je je richten op het opmerken van subtielere nuances van gevoelens. Misschien heb je niet eens woorden voor hoe je je voelt, wat heel normaal is als je niet bent opgegroeid in een gezin waar mensen over hun gevoelens spraken.
2. Identificeer je behoeften, en onderneem stappen om daaraan te voldoen.
Veel volwassenen die als kind emotionele verwaarlozing hebben ervaren, zijn zich vaak niet bewust van wat ze nodig hebben en hebben meestal niet het gevoel dat ze het verdienen om in hun behoeften te worden voorzien. Ontwikkel je emotionele woordenschat door online of in de bibliotheek onderzoek te doen naar emoties en behoeften. Als je eenmaal weet wat je nodig hebt, is het tijd om actie te ondernemen.
3. Als je gelooft dat je het niet verdient dat je behoeften worden vervuld, erken dan die overtuiging en zie het als gewoon dat-een overtuiging, geen feit.
Het kan nuttig zijn om te beginnen met het deconstrueren van oude overtuigingen die je lange tijd hebt gehad en die misschien niet langer waar zijn. Net als iedereen op deze planeet heb je emotionele behoeften die je verdient vervuld te zien, ongeacht wat je in je kindertijd hebt meegemaakt.
4. Wees mild voor jezelf en zorg goed voor jezelf, te beginnen met kleine stapjes.
Volwassenen die als kind emotionele verwaarlozing hebben ervaren, hebben vaak moeite met zelfzorg. Omdat ze zich niet bewust zijn van hun gevoelens en behoeften, weten ze vaak niet waar ze moeten beginnen. Probeer jezelf met dezelfde zorg en zachtheid te behandelen als je een kind zou geven dat niet voor zichzelf kon zorgen. Wees teder en medelevend met jezelf, vooral als je de neiging hebt om zelfkritisch of veroordelend te zijn.
En onthoud: Rome is niet in één dag gebouwd! Dit is een proces. Als je je knie velt, moet je de wond schoonmaken en blootstellen aan het daglicht; hetzelfde geldt voor emotionele wonden. Durf de wond uit zijn schuilplaats te halen, geef hem wat licht en lucht, en je bent op de weg naar genezing.