Het Great Dismal Swamp is een geologisch wonder. Miljoenen jaren voordat het moeras werd gevormd, lag het onder de zee. Het wordt door naturalisten en andere wetenschappers gezien als een van de beste openluchtlaboratoria ter wereld! Deze natuurlijke schat ontstond als een landvorm toen het continentaal plat zijn laatste belangrijke verschuiving maakte.
William Byrd II door Hans Hysing – Virginia Historical Society
Wie de Great Dismal precies ontdekte en wanneer is onbekend. Kolonel William Byrd II was lid van de commissie die in 1728 de staatsgrens tussen North Carolina en Virginia door het moeras onderzocht en er de eerste uitgebreide beschrijving van gaf. Kolonel Byrd stelde voor om het moeras droog te leggen en er een noord-zuid kanaal doorheen te graven om de wateren van Chesapeake Bay in Virginia en Albemarle Sound in North Carolina met elkaar te verbinden. In mei 1763 bracht George Washington zijn eerste bezoek aan het moeras en sloot zich aan bij verscheidene andere prominente Virginianen en Noord-Carolinians om twee syndicaten te vormen die bekend stonden als de Dismal Swamp Land Company en de Adventurers for Draining the Great Dismal Swamp. Deze groep hoopte het moeras droog te leggen, de bomen te rooien en het land te gebruiken voor landbouw.
De compagnie kocht in 1763 40.000 acres moerasland voor 20.000 dollar. Washington gaf leiding aan het opmeten en graven van de 5 mijl lange sloot van de westelijke rand van het moeras naar Lake Drummond, die tegenwoordig bekend staat als Washington Sloot. Aan het eind van de 18e eeuw werd de Riddick Sloot voltooid. Samen boden deze greppels een manier om boomstammen uit het moeras te vervoeren en het ook droog te leggen. De avonturiers realiseerden zich echter al snel dat de taak om het moeras droog te leggen enorm was en gaven dat deel van hun plan op om zich op de houtkap te concentreren. Ze kapten een groot deel van de cipressen voor gebruik in de scheepsbouw en de ceders voor dakspanen en andere producten.
In 1796 was Washington teleurgesteld in het beheer van de houthandel in Dismal Swamp en ging hij akkoord met de verkoop van zijn 1/12e aandeel aan “Lighthorse” Harry Lee, vader van Robert E. Lee, die nooit in staat was de koopprijs te betalen. Het aandeel van Washington ging dus over op zijn erfgenamen bij zijn dood in 1799.
De kaart is getiteld “Dismal Swamp Canal connecting the Chesapeake Bay with Currituck, Albemarle and Pamlico Sounds and their tributary streams, by D. S. Walton, Civil Engineer, 1867.” Met dank aan http://www.learnnc.org
Camp Mfg. Company, een voorganger van Union Camp, verwierf in 1909 alle eigendommen van de Dismal Swamp Land Company. De houthakkerij ging door in het moeras en in de jaren 1950 werden de laatste 20.000 acres onontgonnen hout verwijderd. In 1973 schonk Union Camp zijn moerasbezit in Virginia aan de Nature Conservancy, die het op zijn beurt schonk aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken voor de oprichting van het Great Dismal Swamp National Wildlife Refuge. Het reservaat bestaat uit 107.000 acres bebost moerasland rond Lake Drummond, een natuurlijk meer van 3.100 acres gelegen in het hart van het moeras. William Drummond, de eerste gouverneur van North Carolina (1663-1667), ontdekte het ovale meer dat nog steeds zijn naam draagt.
Hoewel het meer gemiddeld slechts 2 meter diep is, is het ongewoon zuivere water van essentieel belang voor het voortbestaan van het moeras. Het amberkleurige water wordt geconserveerd door looizuren uit de schors van de jeneverbes, gom- en cipresbomen, die de groei van bacteriën tegenhouden. Vóór de tijd van de koeling was water uit het moeras een zeer gewaardeerde handelswaar op zeilschepen. Het werd in vaten gedaan en bleef lang vers. De mensen spraken over de magische kwaliteiten van het theekleurige water van het Moeras en hoe het, als het regelmatig werd gedronken, ziekten voorkwam en een lang leven bevorderde.
Afrikaans-Amerikaanse geschiedenis en het Dismal Swamp
Thomas Moran, Slavenjacht, Dismal Swamp, Virginia, 1862, olieverf op doek.
Het Dismal Swamp was een bekende route en bestemming voor vrijheidszoekers. Deze route was de meest ruige en verraderlijke route waar insecten, slangen en wilde dieren in overvloed aanwezig waren. Naar deze onherbergzame plek kwamen veel weglopers.
Terwijl sommige weglopers zich konden mengen onder de vrije zwarten, kozen velen ervoor hun toevlucht te zoeken bij een kolonie weglopers (marrons genaamd) in het Great Dismal Swamp. De aard van het moeras maakte het mogelijk voor grote kolonies om een permanent toevluchtsoord te vestigen. Het was moeilijk om een vrijheidszoeker te vangen zodra hij het moeras had bereikt, hoewel er af en toe uitstapjes werden gemaakt om weglopers te vangen met speciaal getrainde honden. Kolonies werden gevestigd op hooggelegen gronden in het moeras, waar ruwe hutten werden gebouwd. Het overvloedige dierenleven zorgde voor voedsel en kleding. Sommigen verdienden geld door te werken voor vrije zwarte dakspaanmakers, die marrons inhuurden om boomstammen te hakken.
Het Dismal Swamp Canal, met de hand gegraven door ingehuurde slavenarbeiders, werd in 1805 na twaalf jaar van slopend werk onder zeer ongunstige omstandigheden opengesteld voor de scheepvaart. Dit 22 mijl lange kanaal maakte handel mogelijk tussen de Chesapeake Bay in Virginia en de Albemarle Sound in North Carolina. Afro-Amerikanen maakten in de jaren 1790 dertig procent uit van de watermannen in Camden County en waren vaak te zien op de plaatselijke waterwegen.
Lees meer over het National Park Service Underground Railroad Network to Freedom door middel van de volgende brochures en te bezoeken:
https://www.nps.gov/subjects/ugrr/index.htm
- National Underground Railroad Network to Freedom
- Network To Freedom: The Underground Railroad Bulletin
- Network To Freedom (Rack Card)
Moses Grandy
Moses Grandy werd in 1786 als slaaf geboren in Camden County en raakte als jongeling geïnteresseerd in maritieme beroepen. Door zijn vaardigheden als rivierveerman, kanaalschipper, dekman op schoeners en kapitein van lichters werd hij bekend als kapitein Grandy. William Grandy, een prominente slavenhouder in Camden County was Moses eerste slavenmeester. Moses werd verhuurd aan Enoch Sawyer en George Furley om veerboten langs de Pasquotank River te onderhouden en hout te slepen in het Dismal Swamp.
Een succesvol waterman, Moses probeerde drie keer zijn vrijheid te kopen, maar werd twee keer bedrogen uit zijn inkomsten en vrijgelaten. Uiteindelijk kocht kapitein Edward Minner, in 1827, Moses en stond hem toe als vrij man te leven. Grandy betaalde Kapitein Minner terug en vestigde zich uiteindelijk in Boston, waar hij verschillende baantjes had, maar al snel weer op zee was.
Title Page Image- North Carolina Collection, Wilson Special Collections Library, UNC-Chapel Hill.
In 1842 zeilde Moses naar Londen en ontmoette daar abolitionist George Thompson, die Grandy’s levensverhaal op schrift stelde. De opbrengst van ‘Narrative of the Life of Moses Grandy; Late a Slave in the United States’ werd gebruikt om Grandy’s tot slaaf gemaakte familieleden te helpen bevrijden. Grandy’s verhaal en andere slavenverhalen werden gebruikt door anti-slavernij bewegingen in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië om de wreedheid van slavernij aan te tonen. Grandy vertelde zijn verhaal tijdens zijn reizen en sprak op 17 juni 1843 de World’s Anti-Slavery Convention in Londen toe.
- African American Heritage in Camden County (Brochure)
Dismal Swamp in Literature.
Veel auteurs en historici hebben geschreven over de rol van het moeras als schuilplaats voor vrijheidszoekers en voortvluchtigen. Het werd gebruikt als achtergrond in Harriet Beecher Stowe’s roman, Dred: A Tale of the Great Dismal Swamp, en Henry Wadsworth Longfellow’s gedicht, “The Slave in the Dismal Swamp”. Recent archeologisch werk van Dr. Daniel Sayers, professor antropologie aan de American University, heeft verschillende marrongemeenschappen blootgelegd die zich aan het eind van de 18e en het begin van de 19e eeuw in het Great Dismal Swamp bevonden. Dr. Sayers boek, A Desolate Place for a Defiant People: The Archaeology of Maroons, Indigenous Americans, and Enslaved Laborers in the Great Dismal Swamp, onderzoekt de complexe sociale en economische systemen die werden ontwikkeld door deze gemeenschappen die het moeras bewoonden.