Soms lijkt het wel of het kanaal van de Snake River in Idaho meer door de wind dan door het water is uitgeslepen. Het waait zo hard langs sommige stukken van de rivier dat Puget Sound Energy, een regionaal elektriciteitsbedrijf, een windmolenpark heeft opgezet langs de benedenloop van de Snake.
Het waaide behoorlijk hard op 1 december 2012, toen U.S. Fish and Wildlife Officer Russell Haskett patrouilleerde in het Minidoka National Wildlife Refuge langs de Snake in Zuidoost-Idaho, een van de vier refuges in het Southeast Idaho National Wildlife Refuge Complex waar hij voor is aangesteld.
Het was een ongewoon warme dag voor begin december op de Snake, maar de warmte die werd gewonnen werd weer weggeblazen door de kou van de 35 mijl per uur wind die over ijskoude wateren gierde die van het bevroren Yellowstone Plateau naar beneden stortten. Terwijl de wind door het water raasde, werden ook twee eendenjagers midden in het kanaal uit hun kano gesleurd.
De oproep kwam binnen bij het departement van de sheriff van het graafschap, maar ging uit via lokale wederzijdse hulpfrequenties. Haskett was de eerste officier die ter plaatse kwam.
Beiden zaten bovenop de kano maar waren onderkoeld en raakten snel onderkoeld. Haskett had geen koudwater reddingsuitrusting, maar hij kende zijn gebied als een wildlife officier door en door. Hij wist dat de rivier daar breed, maar ondiep was, en dat de stroming midden in de winter traag was. Hij had al eerder mensen eruit gehaald. Gewapend met die kennis en een rotsvast vertrouwen in zichzelf, bond Haskett snel een touw aan een stok en waadde tot zijn nek in de rivier, 75 meter van de oever, om de jagers eruit te vissen.
Een was bewusteloos geraakt tegen de tijd dat Haskett dichtbij kwam in het kin-diepe water, en hij moest verschillende worpen doen om hem aan de haak te slaan en hem uit de kano te trekken. De andere man was makkelijker terug te halen, maar kon niet spreken. Met een man onder elke arm, waadde Haskett weer naar de kant, waar medici en een helikopterteam stonden te wachten. De jagers werden naar een traumacentrum gevlogen, waarbij een van hen een hartstilstand had. Beiden overleefden het.
Opsporing en redding is slechts een deel van het werk van Federal Wildlife Officers bij de USFWS, maar het is een van de meest lonende, en elk jaar redden officieren in het hele land levens, zowel van mensen als van dieren.
Wat doet een Federal Wildlife Officer?
Binnen de USFWS hebben Wildlife Officers een rol die het meest lijkt op die van een traditionele jachtopziener in een county of staat:
- Patrouilleren in hun toegewezen gebied om de wildwetgeving te handhaven
- Beheersen van vis, wilde dieren, en menselijke interacties
- Het welzijn van vissen en wilde dieren bewaken
- Het toezicht op ecologische en milieukwesties ondersteunen
- Het beheren van programma’s voor vis- en jachtvergunningen
- Het uitvoeren van veiligheids- en zoek- en reddingsoperaties indien nodig
Maar de rol van Wildlife Officer heeft een andere focus en een breder scala aan verantwoordelijkheden dan die van een traditionele jachtopziener.
Nationale wildreservaten en nationale monumenten zijn beide expliciet ontworpen voor behoud en instandhouding. De regels zijn vaak strenger ten aanzien van het oogsten van vis, wild, of andere natuurlijke hulpbronnen. Toegang voor recreatieve doeleinden kan beperkt zijn en sommige vormen van transport kunnen verboden zijn, zoals gemotoriseerde voertuigen of boten. Individuele refuges kunnen in de eerste plaats gericht zijn op de bescherming van een enkele soort of een klein ecosysteem, in plaats van zich bezig te houden met het grotere, omringende ecosysteem waar staatsagentschappen zich mee bezig houden.
Die instandhouding kan een dieper beheer van de ecologie met zich meebrengen dan men zou verwachten van staatswachters. Wildlife Officers houden zich vaak bezig met bescherming tegen en bestrijding van bosbranden. Door hun grondige kennis van de flora en fauna in hun gebied fungeren zij ook vaker als tolk voor bezoekers.
Van Tiny Mille Lacs tot Papahānaumokuākea Marine Monument
Wildlife Officers hebben vaak veel minder grond te bestrijken binnen hun eigen gebied. Staatswildwachten bestrijken uitgestrekte regio’s van hun thuisstaat, maar federale agenten zijn alleen verantwoordelijk voor hun eigen toevluchtsoorden. Het kleine Mille Lacs, het kleinste toevluchtsoord in het systeem, beslaat slechts een halve hectare, in totaal, op twee kleine eilanden in een meer in Minnesota. Vaak, zoals bij het Southeast Idaho National Wildlife Refuge Complex, worden een aantal kleine toevluchtsoorden gecombineerd in een enkel beheercomplex voor administratieve doeleinden, en een team van agenten kan collectief patrouilleren op verschillende nabijgelegen FWS-eigendommen.
Dit is echter niet overal het geval. Het Arctic National Wildlife Refuge (ANWR), bijvoorbeeld, is 19 miljoen hectare groot, het grootste in het systeem. En het Papahānaumokuākea Marine Monument in Hawaii is het grootste beschermde gebied ter wereld, met een oppervlakte van iets meer dan 582.578 vierkante mijl.
Het bewaken van zulke grote toevluchtsoorden vergt veel tijd in de lucht en op schepen, variërend van skiffs van 18 voet tot oceaanschepen van 120 voet. De Wildlife Officers kunnen ook patrouilleren op sneeuwscooters, te paard, in vrachtwagens of te voet.
En Wildlife Officers worden vaak door het systeem gegoocheld om hun beperkte aantal daar in te zetten waar ze het meest nodig zijn. De dienstposten kunnen variëren van het halfstedelijke Patuxent Research Refuge in Maryland tot de onbewoonde wildernis van ANWR. In feite is de helft van alle toevluchtsoorden te vinden in de staat Alaska, waardoor het een veel voorkomende standplaats is.
Federale Wildlife Officers bezetten speciale handhavings niches
In tegenstelling tot staats jachtopzieners, zijn federale officieren niet noodzakelijkerwijs gemachtigd om staatswetten te handhaven. Slechts ongeveer de helft van alle Amerikaanse staten en gebieden definiëren federale politieagenten als vredesofficieren voor de handhaving van de staatswetgeving. De zaken worden nog gecompliceerder door de Assimilative Crimes Act (ACA), die het mogelijk maakt bepaalde staatswetten op te nemen en uit te voeren voor misdrijven die op federaal grondgebied zijn begaan.
Dit gebrek aan status kan niet alleen gevolgen hebben voor de arrestatiebevoegdheden, maar ook voor bepaalde wettelijke beschermingsmaatregelen die de politie vaak geniet. Dus, naast andere aanpassingen die nodig zijn wanneer ze permanent of tijdelijk worden overgeplaatst buiten hun normale standplaats, moeten wildlife officieren zich bewust zijn van hun reikwijdte van bevoegdheden als ze zich verplaatsen tussen verschillende staats- en federale jurisdicties.
Sommige officieren kunnen worden gekwalificeerd als duikers, om te patrouilleren onder water delen van refuges. Anderen hebben een dubbele rol en werken zowel als bioloog als wetshandhaver. En velen maken deel uit van incident command teams, die direct reageren en logistieke ondersteuning bieden bij bosbranden in de VS, en soms zelfs in Mexico en Canada.
Hoe word ik een USFWS Wildlife Officer
Het federale Office of Personnel Management verzorgt de wervingsprocedure voor wildlife officers. Sollicitaties kunnen online worden ingediend op usajobs.gov wanneer er vacatures zijn.
De concurrentie is hevig, hoewel de officiële eisen niet streng zijn. Kandidaten moeten:
- Als Amerikaans staatsburger zijn
- een geldig rijbewijs hebben
- tussen de 21 en 37 jaar oud zijn
- ten minste één jaar werkervaring hebben in wetshandhaving of beheer van natuurlijke hulpbronnen OF een vierjarige graad hebben in een aanverwant gebied
- geen strafrechtelijke veroordelingen hebben en legaal een vuurwapen bezitten
- een reeks psychologische en fysieke tests en een achtergrondonderzoek doorstaan
In de praktijk, hebben de meeste succesvolle sollicitanten echter een aanzienlijk betere opleiding en meer jaren achter de rug. Veel Wildlife Officers hebben al jaren ervaring als opzichter bij andere instanties voordat ze bij de federale dienst solliciteren. Russell Haskett, bijvoorbeeld, heeft 13 jaar gewerkt als een vis en spel officier bij de Shoshone-Bannock Tribe voordat hij bij USFWS kwam.
De officieren krijgen een basissalaris tussen GL-5 ($39,858) en GL-9 ($65,289) met nieuwere, minder ervaren officieren die aan de onderkant van de range verdienen. Aanvullende plaatselijke vergoedingen kunnen aanzienlijk bijdragen aan deze basiscijfers, waarbij agenten die in delen van het land werken waar de kosten van levensonderhoud hoger zijn, aanzienlijk meer verdienen.
De eerste halte voor nieuw aangeworven agenten is het Federal Law Enforcement Training Center in Glynco, Georgia, waar zij een 17-weekse cursus in politieopleiding voor landbeheer volgen. De cursus omvat:
- Conflictmanagement
- HAZMAT awareness
- Tactisch rijden
- Basis schietvaardigheid en vuurwapenkwalificatie
- Rapporten schrijven
- Federaal strafrecht
- Arrestatietechnieken
Na FLETC, gaan officieren door naar de gevorderde Federal Wildlife Officer opleiding in het National Conservation Training Center in Sheperdstown, West Virginia. Deze fase gaat dieper in op speciale onderwerpen zoals wildlife wetten, brandbeheer, en werkspecifieke onderwerpen zoals dammen, duiken, waterscooterbediening en beerveiligheid.
Maar zelfs met deze twee scholen achter de rug, gaat de training door. Daarna volgt een 10 weken durende praktijkopleiding, waarbij ervaren veteranen de nieuwe officieren wegwijs maken. Dit geeft hen de kans om on-the-job instructie te geven die geen enkele hoeveelheid klassikaal werk kan bieden.
Ten slotte dienen nieuwelingen een proeftijd van een jaar voordat ze vaste officier worden.