False memory syndrome, ook wel recovered memory, pseudomemory, en memory distortion genoemd, is de ervaring, meestal in de context van psychotherapie voor volwassenen, dat men zich gebeurtenissen lijkt te herinneren die in werkelijkheid nooit hebben plaatsgevonden. Deze pseudo-herinneringen zijn vaak levendig en emotioneel geladen, vooral als ze betrekking hebben op misbruik of geweld dat in de kindertijd is gepleegd.
Hoe pseudo-herinneringen ontstaan is niet helemaal duidelijk, maar bepaalde therapeutische praktijken worden geacht het ontstaan ervan te versterken en aan te moedigen. Zo gebruiken sommige therapeuten hypnose of technieken van “geleide beeldspraak” bij cliënten die lijken te lijden onder de onderdrukking van herinneringen aan emotioneel verontrustende gebeurtenissen, vaak doorgemaakt in de kindertijd. Cliënten die tijdens de therapie worden aangemoedigd om geweld of misbruik te visualiseren, kunnen vervolgens moeite hebben om deze denkbeeldige gebeurtenissen te scheiden van de werkelijkheid. Onderzoekers hebben ontdekt dat mensen die pseudo-traumaherinneringen “terugkrijgen” vaak suggestiever zijn en eerder geneigd zijn te dissociëren – dat wil zeggen, zich afgescheiden te voelen van hun eigenlijke ervaringen – dan de meeste andere mensen.
De vragen over de echtheid van herinneringen die in therapie zijn teruggevonden hebben geleid tot discussie tussen verschillende academische, juridische en medische professionals. Omdat de vermeende herinneringen van de cliënt vaak betrekking hebben op gebeurtenissen die vele jaren in het verleden en in de privésfeer hebben plaatsgevonden, zijn ze vaak moeilijk of onmogelijk te bevestigen.
In antwoord op de controverses die in het midden van de jaren negentig ontstonden rond hervonden herinneringen en meldingen van misbruik, adviseerde de American Psychological Association (APA) in 1995 dat mensen die psychotherapie zoeken voorzichtig moeten zijn met therapeuten die verklaringen van kindermishandeling direct accepteren of verwerpen. De organisatie stelde verder dat mishandeling in de kindertijd niet gecorreleerd is met een specifieke reeks symptomen op volwassen leeftijd. (Zie ook psychogene amnesie in geheugenstoornis; geheugen.)