Engels vs Western Paardrijden? Welke moet je kiezen? Als je overweegt om paard te leren rijden, vraag je je misschien af hoe de twee rijstijlen van elkaar verschillen en welke van de twee makkelijker is.
Hoewel de twee rijstijlen overeenkomsten vertonen in de basisprincipes van het paardrijden, zijn er ook veel verschillen in de technieken, tack, rijkleding en terminologie. Beide hebben voor- en nadelen. Echter, veel hangt af van wat u wilt uit uw paardrijden en uw persoonlijke doelen.
Voor sommige mensen, dat doel is om te rijden tijdens de vakantie of ga trail rijden een of twee keer per week, terwijl anderen zijn meer serieus en wil om wedstrijden te rijden. Misschien rijdt u al Engels en wilt u western proberen, of andersom.
Hier proberen we u een beter begrip te geven van de twee disciplines en wat ze zo uniek maakt. Met deze informatie kunt u beslissen welke rijstijl het beste bij u past.
Wat is het verschil tussen Engels en Engels paardrijden?
Het grootste verschil tussen Engels en Western paardrijden is de uitrusting van het paard. Natuurlijk, de iconische cowboys laarzen zijn een dergelijk verschil, maar in termen van de tack, het grootste verschil zijn de soorten zadels.
Het western zadel is relatief groter en comfortabeler, terwijl het Engels zadel een slanker ontwerp heeft om nauwer contact met de rug van het paard mogelijk te maken.
In termen van rijstijl, een Engels rijdende ruiter houdt de teugels in beide handen, terwijl een direct contact met de mond van het paard behouden blijft. De ruiter gebruikt de teugelhulpen in combinatie met de zit en het been voor richting en snelheid.
Bij western riding heeft de ruiter weinig of geen contact met de teugels, vaak houdt hij ze in één hand, zodat de andere hand vrij is voor het touwen. De ruiter gebruikt zijn zit, gewicht en neck reining technieken om de hulpen op het paard toe te passen.
De positie van de ruiter is in beide disciplines hetzelfde: de ruiter moet hoog en recht in het zadel zitten met een denkbeeldige lijn die loopt van het oor, schouder, heup naar de hiel. De benen hangen natuurlijk tegen de zijde van het paard met de voeten in de stijgbeugels, en de armen zijn ontspannen en tegen de zijden van de ruiter.
Scheef of onderuitgezakt zitten in beide rijstijlen geeft onnodige druk op de rug van het paard wat tot problemen kan leiden.
Engelse V’s Western Riding – Which Style Is Easier?
Westerse rijstijl wordt beschouwd als makkelijker dan de Engelse rijstijl. Het grote westernzadel met zijn brede zit en hoge cantle en pommel, biedt meer zekerheid aan de ruiter.
De Engelse stijl daarentegen vereist meer spierkracht en balans, samen met de coördinatie van de been-, zit- en teugelhulpen van de ruiter, terwijl hij de controle over het paard behoudt.
Ook moet de ruiter bij Engels rijden leren om te gaan staan of te stijgen naar de draf, waarbij er een moment van lichte vering is als het paard van de ene diagonaal naar de andere beweegt. Deze gang is licht springerig en het kost de ruiter een tijdje om zijn balans en ritme te vinden.
In het western rijden is het tempo meer een jog dan een draf, waardoor de ruiter kan zitten zonder te posten, wat veel comfortabeler is in het grotere western zadel.
Voor iemand die leert paardrijden, is het waarschijnlijk beter om met de Engelse rijstijl te beginnen.
De reden hiervoor is dat een ruiter die zich op zijn gemak voelt in een Engels zadel en de Engelse hulpmiddelen toepast, het geen probleem vindt om over te stappen op western.
De overstap van western naar Engels wordt als iets moeilijker beschouwd. Dat gezegd hebbende, hoewel western rijden meer ontspannen is, is het niet gemakkelijk, vooral op de hogere niveaus.
Welke stijl van rijden je ook kiest, het vereist veel en veel oefening, het nemen van regelmatige lessen van iemand die ervaren en deskundig is op hun gebied en die veilig is.
Wat zijn de verschillende Engels en Western Paardrijden activiteiten?
Als je weet wat voor soort discipline je wilt beoefenen, kun je ook beter bepalen welke rijstijl je wilt kiezen.
Als je je wilt concentreren op springen, dan is de Engelse stijl beter, omdat je in een westernzadel niet erg hoog kunt springen.
Maar als je houdt van het idee van roping en het werken met vee of barrelracen, dan is westernrijden het voor de hand liggende antwoord.
Types van Engels Paardrijden:
- Showjumping
- Dressuur
- Eventing/gecombineerde training
- Jaagklassen
- Vossenjacht
- Showen
- Polo
- Gedragen wedstrijden
- Pentatlon
- Plezierrijden
- Racen
Types van Western Paardrijden:
- Western pleasure riding
- Ranch werk
- Roping
- Reining
- Cutting
- Barrel racing
- Western dressage
- Competitive trail
- Endurance
- Rodeo
Hoewel de Engelse en de westerse rijstijl enkele overeenkomsten vertonen, zijn er grote verschillen die deze twee disciplines uniek maken. Ze hebben zich ontwikkeld voor verschillende doeleinden en gebruiken verschillende tuigen en technieken om het paard te leiden en te controleren.
Die ruiters die slechts één manier van paardrijden hebben geprobeerd, kunnen aangenaam verrast zijn om andere plezierige ruiterervaringen te ontdekken.
Geschiedenis van Engels Paardrijden
De Engelse rijstijl is ontstaan in Europa en heeft een lange geschiedenis, voornamelijk in het leger. Veel van de verschillende paardrijddisciplines die we vandaag de dag kennen, vinden hun oorsprong in de trainingstechnieken die op militaire paarden werden gebruikt. Dit verklaart ook waarom de methodes en de kledij stijver en traditioneler zijn.
Posting Draf, ook bekend als rijzende draf, was een Engelse uitvinding uit de tijd van de door paarden getrokken rijtuigen. Een ruiter, bekend als een postillion, reed altijd op het linker leidende paard van de koets om het tempo van de paarden te controleren.
Rising draf was comfortabeler over lange afstanden, maar andere landen gebruikten deze techniek niet tot de 19e eeuw.
Geschiedenis van het westernrijden
Hoewel de Engelse rijstijl in de jaren 1880 naar Amerika kwam, was het westernrijden al lang ingeburgerd.
De geschiedenis ervan gaat terug tot de jaren 1600, onder invloed van de Spaanse vaqueros, die ruiters en veehoeders waren. Ranches in het noorden van Mexico en wat nu het zuidoosten van de Verenigde Staten is, ontwikkelden een rijstijl die zowel comfortabel als praktisch was voor cowboys die lange uren in het zadel doorbrachten met het hoeden en drijven van koeien.
Uitrusting voor Engels en Western Paardrijden
Eén van de belangrijkste verschillen tussen Engels en Western Paardrijden is de uitrusting, ontworpen en beïnvloed door hun oorsprong en cultuur. De zadels die gebruikt worden verschillen dramatisch van elkaar.
Wat zijn de verschillen tussen een Engels zadel en een Western zadel?
Het Engelse zadel
Het Engelse rijzadel is kleiner en lichter dan een western, met variaties voor verschillende disciplines. Ze zijn niet bedoeld voor lange afstanden, maar bedoeld om de ruiter meer flexibiliteit te geven bij het springen en een nauwer contact met het paard bij het rijden van dressuurbewegingen.
Een zadeldek of numnah wordt onder het zadel geplaatst om het schoon te houden en om de rug van het paard te dempen.
De stijgbeugelriemen zijn dun, en de stijgbeugels, gemaakt van metaal, zijn kleiner dan die voor westernrijden, terwijl de gewatteerde knierollen de ruiter helpen om de juiste beenpositie te behouden.
Het Engelse zadel geeft het paard ook meer ruimte en flexibiliteit door de schouder in vergelijking met een westernzadel, met een singel vastgemaakt aan singelbanden om het stevig op zijn plaats te houden.
Het Westernzadel
Het westernzadel is veel groter en zwaarder dan een Engels zadel met een hogere cantle. Het verdeelt het gewicht gelijkmatig over de rug van het paard en biedt comfort en stabiliteit voor zowel paard als ruiter gedurende lange uren van rijden.
Bij het werken met vee moet de ruiter veilig en zeker zijn tijdens het rijden op hoge snelheden en het uitvoeren van snelle manoeuvres. Onder het zadel wordt een grote deken of western zadeldek geplaatst.
Lees ook onze gids over de meest comfortabele western trail zadels.
De hoorn is het meest opvallende kenmerk van het westernzadel, Het wordt gebruikt om vee in bedwang te houden nadat een touw om de nek van het dier is geworpen en vervolgens om de hoorn is gebonden.
De leren stijgbeugels zijn groter dan die van een Engels zadel om ruiters te helpen gemakkelijk en snel op- en af te stappen. In plaats van een singel gebruiken westernruiters een cinch die aan weerszijden van het zadel aan een enkele brede riem wordt vastgemaakt, gemaakt om de vaak snelle, draaiende en kronkelende rijstijl te weerstaan.
Het westernzadel heeft ook extra bevestigingen en is vaak versierd met ontwerpen in het leer.
Wat is het verschil tussen een hoofdstel en een hoofdstel?
Het hoofdstel is het hoofddeksel dat door het paard wordt gedragen bij Engels rijden en bestaat uit meerdere riemen, waaronder de frontriem, wangstukken, kopstuk, keelriem en neusriem.
De wangstukken worden bevestigd aan het bit, dat het op zijn plaats houdt in de mond van het paard. De teugels worden aan de bitringen bevestigd en verbonden door een gesp.
Westerse hoofdstellen staan bekend als een hoofdstel. In tegenstelling tot het Engelse hoofdstel, heeft het meestal geen neusriem of voorhoofdsriem.
De teugels zijn ofwel gesplitst of één doorlopende lus. Soms hebben kophengsten touw teugels in plaats van leer.
Wat dragen Engelse ruiters?
Engelse rijkleding is zeer traditioneel en formeel. Voor paardenshows en de vossenjacht dragen de ruiters een helm of jachtpet, een rijbroek, een overhemd met stropdas, een kraag of choker kraag, een getailleerd jack en lange rijlaarzen.
Bij meer casual rijden of op les draagt de ruiter een slim passend t-shirt of poloshirt met een rijbroek en laarzen of halve chaps.
Wat dragen Western Ruiters?
De kledingstijl van de westernrijder is veel praktischer en bestaat uit een shirt met lange mouwen ter bescherming tegen zonnebrand, spijkerbroek, laarzen met een kleine hak, en de kenmerkende cowboyhoed om de schittering van de zon tegen te houden.
Soms wordt een beschermende leren legging gedragen, chaps genaamd, die de ruiter beschermen bij het rijden door struikgewas en extra grip in het zadel bieden.