Vroeg leven en opvoeding
Elijahs ouders, George McCoy en Mildred Goins, ontsnapten aan de slavernij in Kentucky via de Underground Railroad en arriveerden in 1837 in Upper Canada. Na een korte militaire diensttijd, kreeg George McCoy 160 acres landbouwgrond in Colchester Township, waar Elijah werd geboren en opgroeide. Op vijftienjarige leeftijd vertrok Elijah McCoy uit Canada naar Edinburgh, Schotland, waar hij vijf jaar in de leer ging als werktuigbouwkundig ingenieur. Aan het eind van zijn loopbaan had hij meer dan 50 patenten op zijn naam staan.
Carrière en mechanische innovatie
Elijah McCoy had moeite met het vinden van een baan bij zijn terugkeer naar Canada en vond in plaats daarvan werk in Ypsilanti, Michigan, als brandweerman bij de Michigan Central Railroad. Stoommachines uit die tijd hadden voortdurend te kampen met mechanische problemen omdat industriële smeermiddelen snel versleten, waardoor de machines oververhit raakten en corroderend werden en enorme hoeveelheden brandstof verloren gingen. Locomotieven moesten vaak stoppen als brandweerlieden zoals McCoy de motor verzorgden en olie op de assen, tandwielen en hefbomen spoten – een tijdrovend proces dat veel passagiers- en goederentreinen vertraagde.
Na zes jaar in dienst te zijn geweest, ontwikkelde McCoy een apparaat dat algemeen bekend staat als een “olie-druppelbeker”, waarmee een gereguleerde hoeveelheid smeermiddel via een spigot in de motor werd gebracht. Op 23 juli 1872 vroeg hij zijn eerste patent aan op de druppelbeker, geregistreerd onder de titel “Verbetering voor smeertoestellen in stoommachines”. De innovatie verspreidde zich snel over de spoorwegindustrie, omdat locomotieven hierdoor zonder onderbreking konden werken.
Het jaar daarop trouwde McCoy met Mary E. Delaney en verhuisde naar Detroit. Hij vond al snel werk in het instrueren van werktuigbouwkundigen over de juiste installatie van zijn smeertoestel, en in het adviseren van fabrikanten zoals de Detroit Lubricator Company. Hij ging ook door met het ontwerpen van nieuwe smeertoestellen voor een verscheidenheid van mechanische motoren. Zijn hydrostatische smeertoestel voor locomotiefmotoren uit 1882 en zijn ontwerpen voor scheepsmotoren hadden een grote invloed op de transportindustrie aan het eind van de 19e eeuw. Zijn meest doorwrochte innovatie was echter het grafietsmeerapparaat, ontworpen voor “superheater” locomotiefmotoren, dat hij patenteerde in 1915, toen hij 72 jaar oud was. Vanwege de immense hitte die door deze nieuwe motoren werd opgewekt, was een viskeuzer smeermiddel nodig, dat hij ontwikkelde door grafiet en olie te mengen. McCoy beschouwde dit als zijn grootste uitvinding. De motor, in combinatie met het smeermiddel, zorgde voor een drastische vermindering van de hoeveelheid kolen en olie die in treinen werd gebruikt.
Later leven
In 1923 overleed Mary – inmiddels bekend als een vooraanstaand activiste voor burger- en vrouwenrechten. McCoy’s gezondheid begon daarna achteruit te gaan en in 1928 werd hij opgenomen in het Eloise ziekenhuis, waar hij een jaar later overleed. Aan het eind van zijn carrière had McCoy meer dan 50 patenten op zijn naam staan. In september 2001 werd hij opgenomen in de National Inventors Hall of Fame in Akron, Ohio.
“The Real McCoy”
Het blijft vandaag de dag onduidelijk of Elijah McCoy de oorspronkelijke naamgever is van de uitdrukking “the real McCoy”, maar het is onwaarschijnlijk. Velen hebben gesuggereerd dat de uitdrukking gemeengoed werd onder werktuigbouwkundigen die weigerden namaak smeertoestellen op hun locomotieven te installeren, en in plaats daarvan het originele McCoy ontwerp eisten. Er bestaan echter parallelle mythologieën rond een aantal andere figuren uit de late 19e en vroege 20e eeuw, waaronder de Californische bokser Charlie “Kid” McCoy en Joseph McCoy, burgemeester van Abilene, Kansas. De uitdrukking komt voor het eerst voor in een Schots gedicht uit 1856 waarin sprake is van “de echte McKay” – een verwijzing naar het distilleerbedrijf G. Mackay and Co., dat de uitdrukking als reclameslogan gebruikte.