Ik keek toe hoe hij onder echobegeleiding een dubbele ballonkatheter in de baarmoeder bracht. Hij vulde de bovenste ballon met water om ervoor te zorgen dat de katheter er niet uit zou glijden. Toen blies hij de onderste ballon op en vulde die ook met water. Hij drukte het embryo dat in mijn keizersnede-litteken zat tegen de wand van mijn baarmoeder, tot het hartje niet meer klopte. Bij het tweede embryo, dat vlakbij lag, was de hartslag al gestopt. Mijn lichaam zou uiteindelijk beide zakken absorberen.
Daarna stuurde hij me voor twee dagen naar huis, de ballonnen in me, dikke buisjes die langs mijn benen naar beneden kronkelden en aan mijn dijen vastgeplakt zaten. Uitgeput krulde ik me naast mijn meisjes op, mijn tranen bevochtigden hun haren nadat ze in slaap waren gevallen.
Ik was acht weken zwanger geweest, dus het zou acht weken duren voordat mijn lichaam weer onzwanger zou zijn. In die tijd waren we in een staat van onzekerheid. Het enige wat ik kon doen, was elke week mijn bèta-hCG-waarden, een zwangerschapshormoon, in de gaten houden in de hoop dat ze zouden dalen tot nul.
En de dokter, die mijn baarmoeder had bewaard voor een toekomstige en gewenste zwangerschap, waarschuwde dat dit opnieuw kon gebeuren als ik ervoor koos nog een kind te krijgen, hoe zeldzaam dat ook is. Er werd me ook verteld dat als ik weer zwanger zou worden, ik onmiddellijk een echo moest laten maken om er zeker van te zijn dat deze zeldzame vorm van zwangerschap zich niet opnieuw had voorgedaan.
Ik wilde uiteindelijk wel weer een baby, maar kreeg het advies ten minste zes maanden te wachten zodat mijn lichaam zich kon herstellen.
Vier maanden later keek ik, opnieuw, ondanks voorzorgsmaatregelen, tegen een positieve zwangerschapstest aan. Die eindigde in een miskraam, net als de volgende. Gelukkig zat geen van beide op het litteken. Mijn lichaam en geest hadden tijd nodig om te helen na een gapend, zwart gat van vier verliezen in één jaar.
Nu, twee jaar later, ben ik met succes zwanger geworden en bevallen van een gezonde babyjongen, en draag ik die verliezen met vrede in mijn hart.