Behandeling: Voorbeelden uit het Buffalo State Asylum
In het midden van de negentiende eeuw werd de discussie over de voordelen van Moreel Beheer voortgezet onder artsen en hervormers zoals Dorthea Dix, die door het land reisde als pleitbezorgster voor een humane behandeling van krankzinnigen. In 1854 publiceerde Dr. Thomas S. Kirkbride, hoofdinspecteur van het Pennsylvania Ziekenhuis voor Krankzinnigen, het Rapport over de Bouw van Ziekenhuizen voor Krankzinnigen. Het Kirkbride Plan, ook bekend als het Linear Plan, beschreef in detail het ideale ziekenhuis voor krankzinnigen, met inbegrip van de plaats, de locatie, de landschapsarchitectuur, het architectonische ontwerp, de ventilatie, de verwarming en de verlichtingssystemen. Een klassiek voorbeeld is te vinden in het Buffalo State Asylum.
Kirkbride’s plan nam het ontwerp van het gesticht op in de behandelingsplannen voor de patiënten. Hij stelde dat het ideale gesticht op het platteland moest liggen, ver weg van de stress, het lawaai en de schadelijke nevels van de stad. Het terrein moest voldoende ruimte bieden voor lichaamsbeweging, vrijetijdsbesteding en werk in de open lucht, allemaal belangrijke aspecten van de behandeling van geesteszieken. Het ontwerp van het gesticht bestond uit een centraal administratief gebouw met verspringende vleugels aan weerszijden, voor de scheiding van mannelijke en vrouwelijke patiënten. In elke vleugel werd een andere klasse patiënten ondergebracht, waarbij de moeilijkste gevallen het verst van het centrum verwijderd waren.
In de eerste decennia was het Buffalo State Asylum een instelling voor acute zorg. Patiënten werden aangemoedigd, maar niet gedwongen, om te helpen bij het onderhoud van de boerderij of bij andere huishoudelijke taken zoals de keuken of de was. Ze werden ook aangemoedigd om te sporten en te socialiseren op het zorgvuldig aangelegde terrein. Hoewel de instelling ontworpen was voor 600 patiënten, werd overbevolking al snel een probleem. Rond de eeuwwisseling telde de inrichting gemiddeld meer dan 1800 patiënten.
Na de eeuwwisseling veranderde het Buffalo State Asylum van naam en werd het Buffalo State Hospital, een weerspiegeling van de evolutie in de patiëntenzorg. De instelling, die zich zo strikt had gehouden aan het Kirkbride Plan, voerde veranderingen door om een beweging in de richting van het Cottage Plan te weerspiegelen. Dit plan richtte zich op het scheiden van gespecialiseerde populaties in aparte gebouwen of cottages met een meer huiselijke uitstraling, in tegenstelling tot het Kirkbride model, waar alle patiënten onder één dak lagen, zij het op aparte afdelingen.
Het Cottage plan was een redelijke oplossing voor de overbevolking die al sinds de jaren 1890 een probleem was. Het had ook het voordeel van een efficiëntere scheiding van gespecialiseerde bevolkingsgroepen. Acute, herstellende en chronische patiënten hadden allemaal verschillende behoeften. Toen behandelingen voor specifieke soorten geestesziekten opkwamen, bood het Cottage Plan ook een efficiëntere omgeving voor de uitvoering.
Ook patiënten met besmettelijke ziekten, zoals tuberculose, moesten worden gescheiden. Tuberculose was rond de eeuwwisseling een grote bedreiging voor de gezondheid in de meeste Amerikaanse steden en zorgde voor grote problemen in openbare inrichtingen. Een andere besmettelijke ziekte die in het Buffalo State Asylum tot ver in de twintigste eeuw een probleem vormde, was neurosyfilis. Malariatherapie werd gebruikt om patiënten met neurosyfilis te behandelen in de jaren 1920. Patiënten met tertiaire syfilis werden besmet met Malaria, waardoor de syfilis zou genezen, en vervolgens behandeld voor Malaria. Deze behandeling werd toegepast tot de komst van penicilline in de jaren veertig.
Insulineshocktherapie, een voorloper van de elektroconvulsietherapie, kwam op voor de behandeling van schizofrenie (toen bekend als dementia praecox). Al in de jaren 1930 werden chirurgische oplossingen voor schizofrenie gebruikt. Hoewel er enkele lobotomieën werden uitgevoerd in het Buffalo State Hospital, werd neurochirurgie daar niet algemeen toegepast.
In het midden van de twintigste eeuw deden farmaceutische behandelingen hun intrede voor een aantal geestesziekten, waaronder schizofrenie, manie en andere psychosen. Chloorpromazine (thorazine) was een van de meest gebruikte medicijnen in het Buffalo State Hospital.
In 1965 werd het nieuwe Nicholas J. Strozzi-gebouw met 520 bedden geopend en in de negen jaar daarna werden de patiënten geleidelijk overgebracht van de oude gestichten naar het nieuwe gebouw. Het Buffalo State Hospital onderging nog een naamsverandering in Buffalo Psychiatric Center, opnieuw een weerspiegeling van de voortdurende evolutie in de geestelijke gezondheidszorg. Gedurende de 24 jaar van zijn bestaan onderging het instituut belangrijke veranderingen door innovaties in de geestelijke gezondheidszorg, in een poging om zorg te bieden aan de patiënten die het diende. Het is belangrijk om deze evolutie en de vele mensen die een rol speelden in dit proces in herinnering te houden om de geschiedenis van de geestelijke gezondheidszorg in een echte historische context te plaatsen.