Dopaminepaden

De vier belangrijkste dopaminepaden

Dopamine is een diverse en belangrijke neurotransmitter in het menselijk lichaam. Hoewel het meestal wordt gezien als onze neurotransmitter voor “beloning” en “genot”, heeft het verschillende functies binnen de vier belangrijkste paden. Dopaminepaden zijn neuronale verbindingen waarin dopamine naar gebieden in de hersenen en het lichaam reist om belangrijke informatie over te brengen, zoals uitvoerend denken, cognitie, gevoelens van beloning en plezier, en vrijwillige motorische bewegingen.

Mesolimbische Dopaminepaden

De eerste belangrijke dopaminepaden zijn de mesolimbische paden. Deze route is sterk betrokken bij de meest bekende functie van dopamine: plezier en beloning. Deze route begint in het ventrale tegmentale gebied (VTA). De VTA is een dopaminerijke kern die een deel van de middenhersenen beslaat en dopaminerge actiepotentialen projecteert naar een ander gebied van de hersenen, de nucleus accumbens (NAc)1 . Het is hier in de NAc, waar dopamine hoofdzakelijk gevoelens van genot en beloning bemiddelt. Dus, wanneer een persoon belonende of plezierige stimuli tegenkomt (zoals voedsel, seks, drugs, enz.), komt dopamine vrij en stuurt signalen van de VTA naar de NAc, die positieve gevoelens creëert die het gedrag versterken.

Stimulatie van de NAc is belangrijk voor het handhaven van onze dagelijkse activiteit. Over-stimulatie kan echter leiden tot hunkeren naar het item dat de NAc stimuleerde. Deze stoffen verhogen direct de dopaminerge activiteit binnen de mesolimbische pathway, waardoor intense gevoelens van euforie ontstaan. Het overwinnen van intense verlangens die disfunctie in de mesolimbische pathway onderstrepen kan moeilijk zijn. Therapie, bepaalde medicijnen en zelfs sommige dopamineverhogende supplementen kunnen het worstelende individu echter helpen controle te krijgen over het hunkeren naar 3.

Mesocorticale Dopaminepaden

De tweede weg wordt de mesocorticale weg genoemd. Net als in de mesolimbische pathway, vinden dopaminerge projecties binnen de mesocorticale pathway hun oorsprong in de VTA. Vanuit de VTA gaan actiepotentialen naar gebieden in de prefrontale cortex (PFC). De PFC is sterk betrokken bij cognitie, werkgeheugen en besluitvorming 2. Dus, wanneer disfunctie binnen dit pad optreedt, kunnen mensen een slechte concentratie ervaren en het onvermogen om beslissingen te nemen.

Het nemen van bepaalde medicijnen, zoals amfetaminen, kan de afgifte van dopamine in het mesocorticale pad verhogen, die op zijn beurt de cognitie en activiteit in de PFC verhoogt. Hoewel deze toename van dopamine in de mesocorticale route kan helpen bij cognitie, kan het onbedoelde neveneffecten hebben in de mesolimbische route. Men zou dus andere dopamine-verhogende ingrediënten kunnen overwegen om mogelijk te helpen bij cognitie, terwijl verslaving wordt vermeden.

Nigrostriatale dopaminepaden

De volgende dopaminepaden zijn de nigrostriatale paden, die betrokken zijn bij motorische planning. Zoals de naam al aangeeft, beginnen de dopamineprojecties in de substantia nigra en gaan naar de caudatus en het putamen, delen van de basale ganglia. Deze route bevat ongeveer 80% van de dopamine in de hersenen.

Dopaminerge neuronen in de nigrostriatale route stimuleren doelbewuste beweging. Vermindering van het aantal dopamineneuronen in deze route is een belangrijk aspect van motorische controle stoornissen. Bovendien interfereren D2-antagonisten, zoals antipsychotica van de eerste generatie, met de nigrostriatale route en kunnen zij extrapyramidale symptomen veroorzaken. Deze bewegingsstoornissen kunnen spasmen, contracties, tremoren, motorische rusteloosheid, parkinsonisme, en tardieve dyskinesie (onregelmatige/schokkerige bewegingen) omvatten.2

Tuberoinfundibulaire dopaminepaden

De laatste dopaminepaden zijn de tuberoinfundibulaire paden. De dopamineneuronen in deze route beginnen in de arcuate en periventriculaire kernen van de hypothalamus, en projecteren naar het infundibulaire gebied van de hypothalamus, met name de mediane eminentie. Via deze route komt dopamine vrij in de portale circulatie die dit gebied verbindt met de hypofyse. Hier remt dopamine de afgifte van prolactine

Prolactine is een eiwit dat door de hypofyse wordt afgescheiden en melkproductie mogelijk maakt, en belangrijke functies heeft bij de stofwisseling, seksuele bevrediging (tegengaan van het opwindingseffect van dopamine), en het immuunsysteem. Blokkering van de D2-receptoren, die vaak voorkomt bij antipsychotica, verhindert de remmende werking van dopamine, waardoor het prolactinegehalte in het bloed toeneemt. 2 Toename van prolactine kan invloed hebben op de menstruatiecyclus, libido, vruchtbaarheid, gezondheid van de botten, of galactorroe.4

Zoals we hebben gezien, is dopamine veel meer dan alleen een plezier/beloning neurotransmitter. Hoewel het deze rol speelt binnen de mesolimbische route, speelt dopamine ook belangrijke rollen bij hormoonafgifte, cognitie en beweging. Aangezien dopamine zo’n diverse en belangrijke neurotransmitter is, kan het nuttig zijn om uw algehele dopamineniveau te beoordelen.

Praat vandaag nog met uw zorgverlener over Sanesco’s neurotransmitterbeoordeling, om de status van uw dopamineniveau te controleren of zoek een Sanesco-leverancier bij u in de buurt. Artsen kunnen Sanesco-leverancier worden en dopaminebeoordelingen aanbieden, en toegang krijgen tot meer neurotransmitterinformatie.

1. Adinoff, B. (2004). Neurobiologic Processes in Drug Reward and Addiction. Harvard Review of Psychiatry, 12(6), 305-320. http://doi.org/10.1080/10673220490910844
2. Guzmán, F. (n.d.). De vier Dopaminepaden die relevant zijn voor de farmacologie van antipsychotica . Op 15 november 2016 ontleend aan http://psychopharmacologyinstitute.com/antipsychotics-videos/dopamine-pathways-antipsychotics-pharmacology/
3. Yadav, S. K., Prakash, J., Chouhan, S., Westfall, S., Verma, M., Singh, T. D., & Singh, S. P. (2014). Vergelijking van het neuroprotectieve potentieel van Mucuna pruriens zaadextract met oestrogeen in 1-methyl-4-fenyl-1,2,3,6-tetrahydropyridine (MPTP)-geïnduceerd PD-muizenmodel . Neurochemistry International, 65, 1-13. doi:10.1016/j.neuint.2013.12.001
4. Majumdar, A., & Mangal, N. S. (2015). Hyperprolactinemie. In Principles and Practice of Controlled Ovarian Stimulation in ART(pp. 319-328). Springer India.