Ik was onlangs op vakantie in Maine, waar ik in principe elke dag kreeft at. We zaten aan tafel toen iemand zijn kreeft kraakte en er groene smurrie (ook wel tomalley genoemd) uit de kop begon te komen. De serveerster zag dit en vertelde ons vervolgens dat de drab het meest smaakvolle deel van de kreeft was.
We hadden vervolgens een diepgaande discussie over van welk deel van de kreeft we dachten dat de drab afkomstig was. Ik dacht eerst dat het de hersenen van de kreeft waren, maar het blijkt dat het de lever en de alvleesklier van de kreeft zijn. Hoewel deze organen lekker zijn, mogen ze niet worden geconsumeerd omdat ze gifstoffen kunnen bevatten die oorspronkelijk uit het lichaam van de kreeft werden gefilterd.
Foto met dank aan gizmodo.com
In 2008 waarschuwde de FDA consumenten om tomalley te mijden vanwege een algenbloei die toxinen met zich meedroeg die verlammende schelpdiervergiftiging veroorzaken. Sindsdien is er niet meer voor gewaarschuwd, maar als het een keer gebeurt, kan het weer gebeuren.
Dit hoeft niet te betekenen dat je zeker ziek wordt als je de groene smurrie eet, het is gewoon beter om het zekere voor het onzekere te nemen en het te vermijden. Inheemse Mainers beschouwen de tomalley als een delicatesse, maar aangezien de oceaan steeds meer vervuild raakt, wie weet wat voor giftige stoffen er in de smurrie kunnen zitten. Als je de smurrie helemaal wilt vermijden, kijk dan eens naar deze gerechten in Maine die geen broodjes kreeft zijn.
Foto door Elise DeVoe
Gelukkig is dat zelfs als de tomalley giftig is, het vlees nog steeds veilig is om te eten. Zolang je niet met opzet al het groene goedje opeet, is er niets aan de hand. Dat gezegd hebbende, kun je je nog steeds volstoppen met alle kreeftenbroodjes die je maar op kunt (slaak een zucht van verlichting).