Toen Katrina Gilbert opgroeide, wilde ze een mariene biologe worden. Ze droomde ervan om met dolfijnen in zeeën te zwemmen, maar zoals ze het zelf zegt, “ging het leven gewoon niet zo”. In plaats daarvan is Gilbert een 30-jarige alleenstaande moeder die werkt als een gediplomeerd verpleegkundige assistent en minder dan $19.000 per jaar verdient. HBO’s nieuwe film Paycheck to Paycheck: The Life & Times van Katrina Gilbert geeft het publiek een intieme kijk op een jaar uit haar leven terwijl ze navigeert door de uitdagingen van het opvoeden van de 8-jarige Brooklynn, de 5-jarige Lydia en de 3-jarige Trent in armoede. Een vroeg huwelijk dat stukliep op de drugsverslaving van haar man Jeremy, een slechtbetaalde, fysiek veeleisende baan en haar eigen gezondheidsproblemen hebben haar verhinderd het leven op te bouwen dat ze voor zichzelf en haar gezin wil.
Gilbert is helaas niet de enige. Zij is emblematisch voor de meer dan 42 miljoen Amerikaanse vrouwen die op de rand van de armoede leven, maar zij is veel meer dan een slachtoffer of een karikatuur. Hoewel ze in een wereld leeft waar mensen keuzes moeten maken tussen het kopen van boodschappen of verjaardagscadeaus, het betalen van een ziektekostenverzekering of het betalen van een echtscheiding, en het beslissen welke medicijnen eigenlijk nodig zijn, heeft Gilbert niet opgegeven.
Wat zijn uw grootste uitdagingen?
Mijn grootste uitdagingen zouden zijn het niet krijgen van kinderalimentatie, omdat ik niet werkte. Het was alleen mijn inkomen dat mij en mijn drie kinderen onderhield. Teruggaan naar de universiteit – dat was een moeilijke tijd, en het was een soort teleurstelling toen ze me vertelden dat ik geen financiële hulp kon krijgen. Ik werk er nog steeds aan. Ik wil echt mijn diploma halen om een betere baan te krijgen met regelmatige uren en stabiliteit, een beter loon. Dat is iets wat ik echt wil doen voor mij en mijn kinderen.
Als alleenstaande ouder, is het een strijd. Ik maak me zorgen dat hun vader niet in hun leven is zoals het hoort. Ik maak me zorgen of ze alles krijgen wat ze nodig hebben. Ik maak me zorgen over wat ze soms denken. Je kunt zien dat ze ergens aan denken, en je probeert ze zover te krijgen dat ze zich openstellen. Ik probeer ze gerust te stellen: “Alles is in orde, mama denkt alleen maar na.” Het is een drukke dag van de hele dag werken, thuiskomen, koken, de was doen, huiswerk maken, in bad, verhaaltjes voor het slapen gaan, instoppen in bed, gewoon praten over onze dag. We hebben misschien een filmavond. Het lijkt alsof je nooit genoeg tijd hebt. Ik ben de hele tijd zo moe en uitgeput.
Welke hulp zou voor u een verschil maken?
Op dit moment zou ik zeggen dat voedselbonnen zouden helpen. En collegegeld. Ik heb het gevoel dat ik er naartoe ren, maar ik kan het niet pakken. Ik wil het zo graag, maar ik kan het niet pakken.
Praat u met uw kinderen over uw financiële problemen? Of probeert u ze te isoleren?
Ik zeg tegen ze: “Nou, daar heeft mama het geld niet voor.” Als ze een reep willen, zeg dan: “Mama heeft het geld niet om een reep te kopen.” Ze zien het. We rijden en ze vragen om iets, en Brooklynn, mijn oudste, zegt dan, “Nou, daar heeft mama geen geld voor.” Lydia wordt ziek op school, maar de verpleegster belt me niet, want: “Mijn mama kan haar werk niet missen, want zij is de enige die werkt.” Ze begrijpen het. Ze zien de stress in mij.
Je moet veel keuzes maken. Doe je boodschappen of geef je een verjaardagsfeestje voor je kinderen? Welke medicijnen kun je je veroorloven, en welke moet je bij de apotheek laten staan?
Als het gaat om keuzes met betrekking tot eten en het geven van een verjaardagsfeestje, ik zeg het niet graag, dan zou het zijn: eten in huis halen en misschien een klein taartje of cupcake voor ze kopen of een taart bakken. Het zou zover komen in plaats van een verjaardagsfeestje te geven. Wat medicijnen betreft, moet ik mijn schildkliermedicatie hebben, anders kan ik in het ziekenhuis belanden. Ik moet een antibioticum hebben als ik ziek ben, dus kies ik die twee boven mijn migrainemedicijn, dat veel te veel kost.
Zijn er dingen veranderd door Obamacare?
Ja. Het is veranderd. Ik en mijn kinderen zijn allemaal gedekt door Obamacare via de marktplaats. Het voelt geweldig.
Kun je me vertellen over een recent gelukkig moment dat je met je kinderen had?
We zijn een paar weekenden geleden met ze naar de schaatsbaan geweest. We zijn daar uren gebleven om plezier te maken en de kinderen te leren schaatsen. Trent kon het gewoon heel goed. Ze stonden allemaal op hun voeten en ze deden het allemaal, en het was een prachtig gezinsmoment dat we samen hadden.
Hoe vind je tijd voor jezelf?
Het is meestal op de enige doordeweekse dagen dat ik vrij heb. Het wordt niet echt als een vrije dag beschouwd. Dan heb ik een afspraak bij de dokter, of ik moet boodschappen doen, of ik moet rekeningen betalen, of ik moet boodschappen doen. Dus het is niet echt een ontspannen vrije dag. Die komen niet.
Hoe bepaal je wanneer je het verdient om iets voor jezelf te doen?
Zoals vandaag, ik ga naar de kapper. Ik heb het sinds een jaar geleden niet meer laten doen. Ik dacht, ik heb een beetje extra geld. Ik verdien wel iets. Want ik geef altijd alles uit aan de kinderen. Laatst was ik in de supermarkt kleren voor de kinderen aan het kopen, en ik wilde een paar werkkleren kopen, want de mijne werden een beetje oud. Nog voor ik bij de kassa was, dacht ik, “Ik hoef geen geld uit te geven aan mezelf.” Dat doe ik wel vaker. Maar soms moet ik echt iets voor mezelf doen. Soms bereik ik dat breekpunt.
Wat vind je leuk aan je baan? Wat zou je veranderen?
Mijn werk is echt de moeite waard. Wat ik doe, zorgen voor die patiënten, ik hou van ze alsof ze van mij zijn. Mijn grootouders en ouders. Ik zorg al zo lang voor ze. Ik zou niet zeggen dat er iets is wat ik niet leuk vind. Het is gewoon een hele zware baan. Het is fysiek veeleisend. Het put je uit en put je uit.
Zat je in een gezin dat het financieel moeilijk had?
Mijn moeder was alleenstaand. Ze werkte in een restaurant, geloof ik, en ze werkte in de kinderopvang, zodat ze mij en mijn broer een beetje kon zien voordat ze een andere baan kreeg. Daarna ging ze naar school. Mijn oma was er om haar te helpen. Maar ze ging door hetzelfde. Mijn zus maakt op dit moment ook hetzelfde mee. Zij is ook een alleenstaande moeder en heeft het moeilijk.
Is er een advies van je moeder dat je helpt?
Ze heeft ons nooit laten zien dat ze het moeilijk had. Ze was altijd gelukkig en zorgde er altijd voor dat we alles hadden wat we nodig hadden en wilden. Ze heeft me sterk gemaakt. Telkens als ik een situatie doormaakte, was ze er voor me en gaf ze me troostende woorden en zei ze: “Het komt allemaal goed. Alles komt goed.”
Probeert u hetzelfde te doen voor uw kinderen?
Dat doe ik. Dat doe ik wel. Ik probeer niet te huilen waar ze bij zijn, maar soms komt het punt waarop je het niet meer kunt houden. Zoals wanneer je langs de weg rijdt en je hoort dat liedje op de radio en je stort in. En dan zeggen ze, “Wat is er, mam?”
Wat houdt je ’s nachts wakker?
Vaak maak ik me zorgen over mijn gezondheid, en dan spookt er van alles door mijn hoofd over mijn hoofdpijn. En moet ik een levensverzekering nemen? En ik moet een testament maken, zodat ik weet dat het goed komt met mijn kinderen als mij iets overkomt. Ik hoor het buiten regenen, en ik denk, “Oh nee, als ik ’s morgens wakker word, staat de hele benedenverdieping van het huis blank.” En me zorgen maken over, voordat ik een verzekering had, ik moet morgen naar de dokter. Hoe ga ik dat betalen? Ik heb deze rekening en ik heb deze rekening en ik heb deze rekening. Ik maak me zorgen over de auto. Zal de band ’s morgens lek zijn? Gaat hij kapot omdat hij niet goed klinkt?
Wat me opviel is dat al deze problemen potentieel catastrofaal voor je zijn. Omdat je van salaris tot salaris leeft, kan één onverwachte uitgave alles in de war schoppen.
Dat is zo waar. Ik heb genoeg voor benzine voor de komende twee weken, en dat is het. Want een loonstrookje is om de twee weken. Als ik een lekke band krijg, wat moet ik dan doen? Als het stuk gaat, wat ga ik dan doen? Hoe kom ik op mijn werk? Hoe krijg ik mijn kinderen naar de opvang? Ik zou mijn baan verliezen. Dat beangstigt me.
Wat zou je, nu je weet wat je weet, tegen je 19-jarige zelf zeggen?
Niet te snel ergens in springen. Als je van de middelbare school komt, ga dan naar de universiteit. Zeg niet: “Ik stel dit uit tot de zomer” of “Ik stel dit uit tot een jaar.” Je raakt verstrikt door jongens of andere dingen, en je komt er nooit aan toe. En voor je het weet, ben je zwanger en heb je een kind. Wie weet wanneer je terug naar de universiteit gaat? Je diploma halen en dan een gezin stichten. Zodat je deze baan kunt krijgen en stabiel bent en geld hebt voor een gezin. Voor de rest van je leven.
Heb je spijt van keuzes die je hebt gemaakt?
Ik heb helemaal geen spijt van mijn kinderen. Ik heb geen spijt van mijn huwelijk. Als ik dit huwelijk niet had gehad, mijn kinderen niet had gekregen en niet met mijn gezondheidsproblemen was omgegaan, zou ik niet zijn wie ik nu ben. Ik zou niet die sterke, onafhankelijke, hardwerkende vrouw zijn die ik ben.
Paycheck to Paycheck debuteert maandag 17 maart om 9 p.m. ET op HBO en zal gratis beschikbaar zijn op HBO.com, ShriverReport.org en YouTube van 17 tot 24 maart.
Gerelateerd:
8 manieren waarop jonge vrouwen profiteren van Obamacare
10 dingen om te stoppen met aannames over vrouwen en mannen
Volg Devon op Twitter.
Foto credit: Courtesy of HBO