De Don Juan-vijver is een klein en zeer ondiep hypersalinisch meer op Antarctica en heeft een zoutgehalte van 44%. Ondanks het feit dat het meer zich op een van de koudste plaatsen op aarde bevindt, bevriest het niet als gevolg van het zoutgehalte. Het Vanda-meer, dat ook op Antarctica ligt, heeft een zoutgehalte van 35%. Andere zoute wateren zijn de Dode Zee, die wordt gedeeld door Israël, Jordanië en Palestina; Great Salt Lake, Mono Lake en Salton Sea in de VS, en de Baltische Zee in Europa.
Wat is een hypersalien waterlichaam?
Een hypersalien waterlichaam bevat een hoger zoutgehalte dan dat van oceanen. Het zoutgehalte wordt veroorzaakt door de concentratie van natriumchloride of andere zouten. In deze watermassa’s ontbreekt de output, wat betekent dat ze alleen water verliezen door verdamping, een proces waarbij minerale zouten achterblijven. Sommige van deze waterlichamen, zoals het Assal-meer in Djibouti, zijn vanwege de zoutconcentraties commercieel waardevol. De hypersalische watermassa’s hebben een groot drijfvermogen als gevolg van het hoge zoutgehalte.
Het zoutgehalte van de oceanen in de wereld
Het zoutgehalte van de oceanen bedraagt 3,5%, wat bescheiden is vergeleken met dat van sommige zoute waterlichamen in de wereld. In zeewater bevinden zich tal van chemische stoffen die het water zout maken. Deze chemicaliën zijn afkomstig van rotsen en aarde die oplossen in de rivieren die de oceanen voeden. Het zoutgehalte van de oceaan is niet gelijkmatig verdeeld: sommige regio’s hebben een hoger zoutgehalte dan andere. Delen van de oceaan waar veel verdamping plaatsvindt, zijn meestal zouter en dichter. Delen van de oceaan waar veel regen valt of die dicht bij het land liggen, zijn minder zout omdat het zoetwater de zouten verdunt.
De Don Juan Pond, het meest zoute waterlichaam
De Don Juan Pond ligt genesteld in de McMurdo Dry Valleys in Antarctica. Met 44% zoutgehalte heeft de vijver 12 keer meer zoutgehalte dan oceanen. Dankzij het zoutgehalte kan de vijver zelfs bij temperaturen van -50 graden Celsius vloeibaar blijven. De vijver is afhankelijk van zoet water uit gesmolten sneeuw om de zoutconcentratie te verdunnen. De Don Juan vijver is een klein waterlichaam, met een oppervlakte van slechts 0,03 km2.
De Dode Zee: The Deepepest Hypersaline Body Of Water
In het Midden-Oosten ligt de Dode Zee, een beroemd meer dat zijn naam dankt aan de afwezigheid van levensvormen. Alleen bacteriën gedijen in het meer, en de modder, die hoge concentraties mineralen bevat, is populair voor cosmetische en therapeutische doeleinden. De oevers en het oppervlak van de Dode Zee liggen 430,5 meter onder de zeespiegel, en het krijgt de kroon als de laagste hoogte op het land. De Dode Zee staat bekend om haar drijfvermogen, waardoor mensen gaan drijven en trekt daardoor veel bezoekers.
Gevolgen van hoog zoutgehalte
Hoog zoutgehalte van water heeft een negatieve invloed op de landbouwproductie in gevallen waar water wordt gebruikt voor irrigatie. Hoge zoutconcentraties in het bodemwater leiden ertoe dat water van de wortels van de planten terugstroomt naar de grond, waardoor de planten uitdrogen. Sommige zouten zijn ook giftig voor planten. Op plaatsen waar mensen water met een hoog zoutgehalte consumeren, worden zij kwetsbaar voor ernstige gezondheidseffecten zoals hoge bloeddruk.
Welke soorten leven in hyperzout water?
Hypersalien water herbergt weinig leven; voornamelijk halofielen die zijn aangepast aan het zoute milieu. De wateren herbergen een overvloed aan bacteriën, schimmels en archaea micro-organismen. De wateren herbergen ook vissoorten zoals roeipootkreeftjes en enkele algensoorten.