De achthoekige vuurtoren van Sandy Hook diende als patroon voor verschillende bestaande of voorgestelde vuurtorens. In 1765 financierde Pennsylvania de bouw van een vuurtoren bij Cape Henlopen, Delaware, die sterk leek op de Sandy Hook-vuurtoren. Het licht van Cape Henlopen overleefde meer dan 160 jaar voordat het in 1926 op het strand stortte als gevolg van erosie van de zandduin waarop het stond. In Georgia was de 100 voet hoge vuurtoren van Tybee Island, gebouwd in 1773, een achthoekige bakstenen toren, ook vergelijkbaar met die van Sandy Hook. De onderste 60 voet van deze koloniale toren dient vandaag als fundering van de 145 voet hoge toren die in 1867 werd voltooid. De koloniale regeringen van Virginia en Maryland kregen ook kopieën van de plannen van Cape Henlopen en kwamen overeen om een soortgelijke toren te bouwen op Cape Henry, Virginia. Stenen blokken voor deze toren werden daadwerkelijk naar de kust verscheept, maar de Revolutionaire Oorlog brak uit voordat met de bouw kon worden begonnen.
Na afloop van de Revolutionaire Oorlog huurde Massachusetts Richard Devens in om de vuurtoren van Boston uit 1716 te herbouwen. Het contract vroeg om een toren “van bijna dezelfde afmetingen als de voormalige vuurtoren.” De Devens-toren, die in 1783 klaar was, was oorspronkelijk 75 voet hoog en 24 voet in diameter aan de basis. Net als bij Sandy Hook is het een massieve toren van breuksteen; de muren zijn aan de basis tweeënhalve meter dik. In tegenstelling tot Sandy Hook is de toren kegelvormig met een ronde doorsnede.
De federale regering nam in 1789 het eigendom en de verantwoordelijkheid voor de Boston Light en alle vuurtorens van het land over. In 1859 werd de toren verhoogd tot 89 voet met een wachtkamer en een nieuwe lantaarn, waarin een tweede-orde Fresnel-lens werd geplaatst. Deze lens is nog steeds in gebruik. De vuurtoren, die nu binnen de grenzen van het Boston Harbor Islands National Recreation Area staat, wordt algemeen beschouwd als het enige overgebleven bemande lichtstation in het land, hoewel verschillende andere vuurtorens zich op actieve kustwachtstations bevinden. Personeel van de kustwacht zette het licht elke nacht aan en uit tot 16 april 1998, toen het licht als laatste in de V.S. geautomatiseerd werd. Het werkt nu 24 uur per dag.