Google “vrienden liefdestaal” of “hoe je vrienden kunt laten zien dat je om ze geeft met behulp van hun liefdestaal” en je krijgt een ontelbaar aantal ideeën voor de andere vier: geschenken – gemakkelijk, woorden van bevestiging – waarom niet? Natuurlijk!, en daden van dienstbaarheid – zeker!
Maar als het op “aanraking” aankomt, is er maar één suggestie, die steeds weer terugkomt: geef een knuffel als je “hallo” zegt, en nog een als je “tot ziens” zegt!
Maar dat is het dan ook.
En hoewel dat misschien genoeg lijkt, is de realiteit dat deze gehaaste, lege gebaren geen betekenis hebben en anderen een slap hartgevoel geven.
Halfslachtige omhelzingen en handdrukken zijn niet genoeg
Veel volwassenen (vooral die in de Amerikaanse cultuur; daar komen we zo op) raken elkaar gewoon niet aan. Als we dat doen, is het stijf en kort: een zijdelingse omhelzing, een snelle tik en weer loslaten, een handdruk, een tikje op de schouder.
Als we andere liefdestalen met vrienden, familie of collega’s net zo nonchalant zouden behandelen als aanrakingen…
- Quality Time: luttele seconden met elkaar optrekken, waarbij je geen oogcontact houdt of iets bespreekt dat meer dan een oppervlakkige connectie zou kunnen impliceren of inspireren, en weggaan voordat er iets ontstaat
- Geschenken: Hetzelfde oppervlakkige, betekenisloze voorwerp naar iedereen in je leven gooien als je langsloopt zonder je te bekommeren om hun reactie
- Dienstbaarheid: halfslachtig en afwezig helpen, weglopen als het “goed genoeg” is, maar voordat het ook maar een fractie van hun voldoening geeft
- Words of Affirmation: het uitspuwen van dezelfde lege zin naar elke persoon in je leven; het bevestigingsequivalent van “hoe gaat het?”waarbij je woorden cultureel niet bedoeld zijn om als echt te worden opgevat
Dit is het equivalent van “aanraking” die in de meeste niet-romantische relaties wordt geboden.
En zonder voldoende aanraking voelen mensen met deze taal zich leeggelopen, gedemotiveerd, ontdaan, bevroren.
Rebecca K. Reynolds schrijft:
” is een van mijn top twee liefdestalen – en ik heb er absoluut een hekel aan. In een hartslag, zou ik ruilen met iemand anders voor een van de andere geschenken. Het voelt barbaars en onwetend. Gevaarlijk. Kwetsbaar.
Het is grappig. Het is ellendig. Ik weet niet zeker wat het antwoord is op dit dilemma.”
Veel van het “probleem” is cultureel
De Verenigde Staten, in het bijzonder, is zowel hyper-geseksualiseerd en toch volkomen doodsbang – van hun eigen schaduwen en de implicaties van eenvoudige aanraking.
Rebecca K. Reynolds schrijft:
“In andere landen lopen platonische vrienden arm in arm en kussen ze elkaar op de wangen. Al deze dingen worden gedaan als natuurlijke uitwerkingen van een liefde die absoluut niets met menselijke seksualiteit te maken heeft.”
En ze heeft gelijk. Ik heb in bijna 30 landen gereisd en nog steeds, elke keer als ik hetero’s met de armen over elkaar zie lopen of hetero’s elkaars hand zien vasthouden, verbaas ik me erover hoezeer me dat nog steeds verbaast.
Sommige van mijn vrienden en collega’s hier in de VS komen uit andere landen, en zij omhelzen elkaar openlijk, dansen met elkaar, kussen elkaar op de wangen, luieren naast elkaar op een bank – en dat alles zonder er bij na te denken. Ons gespannen standpunt is ons probleem en hangt grotendeels van ons af (en misschien van ons puriteinse verleden.)
Aanraken is niet altijd (en vaak ook niet) seksueel
Aanraken tussen niet-romantische mensen worden vaak opzettelijk gesmoord. En sommige bronnen stellen ons gerust,
“Je kunt de taal van lichamelijke aanraking spreken met vrienden en familie. Aanraken hoeft niet seksueel te zijn.”
Maar zelfs deze bronnen geven slechts zeer beperkte voorbeelden, waarvan vele ofwel a.) ouder-kind zijn (bijv. “een kind wiens liefdestaal lichamelijke aanraking is, kan het fijn vinden als je over haar rug wrijft”) of b.) nog steeds duidelijk “op armlengte afstand” (bijv, letterlijk “je hand op de schouder van de persoon leggen.”)
Daarom schrijft Rebecca K. Reynolds schrijft:
“De meeste aanrakingsmensen die ik ken, hebben er zelfs moeite mee om er openlijk over te praten, omdat het publiek er in een gehyperseksualiseerde wereld van uitgaat dat elke verwijzing naar aanraking gelijk staat aan een verlangen naar intimiteit.
Hoe sterk kan ik benadrukken dat dit absoluut niet waar is. Hoewel seks gepaard gaat met aanraking, is het niet de primaire manifestatie van deze liefdestaal.”
Reynolds voegt daaraan toe,
“Deze liefdestaal is niet geworteld in seksdrift of lust.”
Het gaat er eerder om
“dat je je veilig, verankerd en gezien wilt voelen in een wereld die gevaarlijk, chaotisch en anoniem aanvoelt.”
Ze gaat verder met te specificeren,
“Helaas lopen mensen met menselijk contact vaak rond met een tank die zo leeg is, dat het een lange, ongemakkelijke tijd zou duren om hem te vullen… Volwassenen die deze behoefte met zich meedragen worden vrijwel uitgehongerd…
Als iemand die getrouwd is, in een liefdevolle en regelmatige intieme relatie, dacht ik dat het misschien nuttig zou zijn om te zeggen…”
“Dit is geen lust, en het wordt ook niet opgelost door regelmatige seks.”
In plaats daarvan,
“Dit lijkt meer op een aangeboren behoefte om voortdurend omringd te zijn door een massa golden retriever puppy’s, de behoefte om voortdurend in de branding van een oceaan te staan, of de behoefte om een briesje op je armen te voelen.”
Het gaat hier niet om “het inhuren van aanraking”
Ik begrijp dat er diensten zijn, zowel seksueel als niet-seksueel van aard (met name massage, maar ook diensten als “knuffelen-te-huur”) die kunnen voorzien in een behoefte aan menselijke lichamelijke aanraking. Daar gaat het hier niet om.
Het gaat niet alleen om “aangeraakt worden.”
Het gaat erom aangeraakt te worden op een manier waaruit zorg blijkt, idealiter door de mensen om wie je geeft.
Het gaat om “aanraking” als onderdeel van iemands bestaande (niet-romantische) relaties
Voor mensen met de liefdestaal “lichamelijke aanraking” is aanraking een integraal onderdeel van het gevoel van verstandhouding, zorg en verbondenheid met wie dan ook – vrienden, familie, collega’s – en net als in romantische relaties betekent het niet hebben van aanraking als onderdeel van deze contexten dat je de psychologische voordelen niet herkent of “ontvangt”.
De culturele opvattingen over aanraking ter discussie stellen
We kunnen de wereld niet aan en dat moeten we ook niet proberen, maar in bepaalde delen van ons leven mogen we spelen met normen, ze uitdagen, onze gevechten kiezen en ruimte maken voor elkaars (en onze eigen!) lichamelijke vormen, en ze te eren.
Als je een “fysieke aanraking” persoon bent…
Opties die kunnen werken om een uitlaatklep op te bouwen:
- Bouw hobby’s die lichamelijkheid bieden met anderen – dans, acroyoga, parachutespringen, massage cursussen. Misschien zijn ze nog niet genoeg voor je en als dat zo is, is dat prima. Maar hobby’s als deze helpen mij wel.
- Moedig/steun/vang knuffels warm op als je ze krijgt.
- Geef het gebaar terug met de liefdestaal van de ander. Als je het niet weet, vraag het dan of zoek het uit. (Bijvoorbeeld, als het “woorden van bevestiging” zijn, zeg dan “dank je – je bent een goede knuffelaar.”)
- Als aanrakingen van vreemden te intiem aanvoelen, is het goed om dat te zeggen.
Als iemand om wie je geeft een “fysieke aanraking” persoon is…
Raak hem of haar aan – op de manier waarop hij of zij graag aangeraakt zou willen worden. (Gewoonlijk warm, zacht en weloverwogen.) Houd knuffels op zijn minst wat langer vast. Ze zullen smelten, en niet seksueel. Aanraking als deze is zeldzaam, en ze zullen het koesteren.
- Ze willen echte aanraking op de manier waarop “woorden van bevestiging” mensen een echt compliment willen.
- Ze willen attente aanraking op de manier waarop “geschenken” mensen een attent cadeau willen.
- Ze willen een zorgzame aanraking op de manier waarop “daden van dienst” mensen willen dat dingen verzorgd.
- Ze willen een aandachtige aanraking op de manier waarop “quality time” mensen willen focus.
Ze willen een knuffel die blijft hangen. Ze willen dat iemand de ruimte vasthoudt.
Behoudt sommige soorten aanrakingen voor romantische partner(s)
Fysieke aanrakingen staan in mijn top drie, en mijn partner heeft “fysieke aanrakingen” ook als een van zijn toptalen.
Ik zal graag collega’s knuffelen en vrienden knuffelen, maar sommige aanrakingen zijn voorbehouden aan mijn partner alleen: naast seks en zoenen (die, uiteraard), aanrakingen zoals “een palm in de nek” zijn alleen van hem.
Aanraking is niet altijd “seksueel” – en het is vaak helend
Het is heel fundamenteel voor onze manier van zijn, en het zijn niet alleen “aanrakende” mensen, maar wij allemaal, echt, die baat hebben bij contact van mens tot mens.