Het concept van “orgastische geboorte” kreeg voor het eerst aandacht in de VS in januari 2009, toen de documentaire Orgasmic Birth: The Best-Kept Secret in primetime op 20/20 werd uitgezonden, wat vermoedelijk tot een aantal spuugmomenten in de huiskamer leidde. De toepassing op de kraamafdeling van tientallen jaren oud onderzoek naar masturbatie als een natuurlijke pijnstiller – het vrijkomen van oxytocine kan de weeën verzachten en de bevalling bespoedigen – schokte sommigen en intrigeerde anderen genoeg om, afgaande op de berichtgeving in de pers (cijfers hierover vinden is onmogelijk), een orgasmische bevalling een kort moment te laten duren. Nu lijkt het idee van een climax- of plezierbevalling weer aan belang te winnen. Women’s Day en Vice hebben onlangs een profiel gemaakt van Angela Gallo, een Australische doula, die masturbeerde tijdens haar bevalling, en Fox News heeft ook aandacht besteed aan dit “nieuwe” idee. Het is een sexy onderwerp, misschien nog sexyer gemaakt door de openhartige vreugde waarmee gelovigen graag hun ervaringen en aanbevelingen voor de camera bespreken.
“Ik raad vaak seks en masturbatie aan voor en tijdens de bevalling. Seks is veilig tijdens de zwangerschap tot het moment dat je vliezen breken,” zegt Sarah Winward, een doula uit Toronto, die opmerkt dat na het breken van de vliezen, seks of inwendige masturbatie niet aan te raden is, vanwege een verhoogd risico op infecties. “Clitorale stimulatie is veilig tijdens de bevalling, omdat er niets in de vagina wordt ingebracht.”
Tot op heden is de wetenschap van een orgastische bevalling nog niet helemaal duidelijk. Hoewel veel verloskundigen en doula’s zoals Winward suggereren dat seks, masturbatie en het bijbehorende orgasme kunnen helpen om de bevalling op gang te brengen, bleek uit een onderzoek uit 2012 in Maleisië dat het in beide gevallen niet veel verschil uitmaakte. En sommige deskundigen geloven dat het gebruik van orgasmen om de bevalling op te wekken gezondheidsrisico’s met zich mee kan brengen. Hoewel er geen enorme hoeveelheid onderzoek is gedaan naar orgasmebevalling, is het al duidelijk dat seksueel genot en bevalling op ingewikkelde manieren met elkaar zijn verweven (wat niet echt nieuws is voor iedereen die seks of een kind heeft gehad).
Het bewijs voor of tegen klaarkomen in de verloskamer blijft grotendeels anekdotisch en dus wordt de discussie over de medische verdiensten en nadelen van deze aanpak gekenmerkt door commentaarborddiscussies. “Ik heb seks gehad tijdens de bevalling… maar ik wist nog niet dat ik aan het bevallen was dus ik denk dat dat telt,” zei een moeder onlangs op Baby Center. “Het lijkt me niet mooi als ik pijn heb en er een kind uit mijn vagina komt. Lol,” schreef een ander. Hoezeer vrouwen ook verdeeld zijn over de vraag of ze zichzelf willen bevredigen of seks willen hebben, er is één punt waarover bijna iedereen het eens is: Ze willen het alleen doen in de privacy van hun eigen huis.
Winward geeft de begrijpelijke impuls om masturbatie privé te houden de schuld voor het feit dat orgasmische bevalling geen norm wordt in ziekenhuizen. Medische professionals zijn het daar niet helemaal mee oneens. Er is een te groot aansprakelijkheidsrisico voor artsen om iets aan te bevelen dat zo seksueel lijkt (of echt seks is), verklaart Barry Komisaruk, een professor aan de Rutgers University die het onderwerp heeft bestudeerd. Het Amerikaanse Congres van Verloskundigen en Gynaecologen was het daar stilzwijgend mee eens en vertelde Fatherly dat ze geen commentaar hadden op de zaak.
Maar Komisaruk wijst er snel op dat er andere, meer serieuze bezwaren zijn die artsen ervan weerhouden masturbatie of zelfs seks aan te bevelen in plaats van een ruggengraatsblok. In het bijzonder stelt hij dat het onderzoek alleen ondersteunt dat vaginale stimulatie de pijn verzacht en weeën stimuleert door oxytocine secretie, niet clitorale stimulatie. Het verschil tussen de twee is het verschil tussen inwendige en uitwendige masturbatie en het stimuleren van twee totaal verschillende gevoelszenuwen – de bekkenzenuw in de vagina, versus de pudendal zenuw in de clitoris. Stimulatie van de clitoris zou deze effecten kunnen veroorzaken, maar alleen als de vrouw een orgasme krijgt, wat waarschijnlijk onwaarschijnlijk is tijdens de bevalling. Het onderzoek wijst er niet op dat stimulatie van de clitoris op zichzelf dezelfde effecten oplevert.
“Stimulatie van de clitoris zelf veroorzaakt geen pijnblokkade, en voor zover ik weet bevordert het ook niet de afgifte van oxytocine,” aldus Komisaruk.
De grootste zorg is dat als stimulatie van de clitoris het vrijkomen van oxytocine zou bevorderen, dat slecht nieuws zou kunnen zijn voor vrouwen. Oxytocine kan een rol spelen bij het bevorderen van de bevalling als die eenmaal op gang is gekomen en kan zelfs effectief de bevalling opwekken. Als vrouwen masturberen of geslachtsgemeenschap hebben en daarbij de oxytocine aanwakkeren die in zenuwcellen in de hersenen wordt geproduceerd en in de hypofyse wordt opgeslagen, lopen ze het risico dat het opraakt en het duurt uren om het spul weer aan te vullen. Door de oxytocinereserves op te gebruiken die nodig zijn om de bevalling op gang te brengen, kunnen vrouwen het risico lopen op een moeilijkere bevalling.
“Ik denk dat het een heel slecht idee zou zijn om vaginale massage te doen om de bevalling op gang te brengen,” waarschuwt Komisaruk.
Bij seks in het bijzonder bestaat altijd het risico dat dit per ongeluk wordt opgewekt, want seks is leuk.
De belangrijkste reden waarom vrouwen dit zelfs maar zouden willen overwegen, is dat een bevalling zo pijnlijk is dat vrouwen bereid zijn alles te proberen om dat te verlichten, ook al is het een beetje griezelig. De gegevens, hoewel beperkt, tonen aan dat vaginale massage de pijntolerantie van een vrouw met wel 100 procent kan verhogen, zegt Komisaruk. Hoewel epidurals ook een veelgebruikte en effectieve manier zijn om pijn te behandelen, die door 61% van de zwangere vrouwen wordt gebruikt, is de wetenschap enigszins verdeeld over de voor- en nadelen van medicijnen. Sommige studies suggereren dat ze het risico op een keizersnede vergroten, terwijl andere studies dit tegenspreken. Onderzoek toont ook aan dat ze de bevalling kunnen afremmen of versnellen. Verdoving kan de noodzaak om antibiotica te gebruiken vergroten, wat niet ideaal is, maar niet ongewoon of gevaarlijk. Hoewel er enig bewijs is dat vaginale massage door seks of masturbatie kan helpen, betekent dat niet dat een minder opwindende aanpak schadelijk is voor een moeder of haar baby.
“Ik denk niet dat er per se een nadeel is van het niet doen,” zegt Winward. “Het nadeel is dat veel mensen zich niet realiseren dat het een nuttige optie is of zich niet comfortabel genoeg voelen in hun geboorteomgeving om het te gebruiken.”
Wat er misschien gebeurt dat leidt tot de terugkeer van de belangstelling voor orgastische geboorte – en helaas is dit een theorie gebaseerd op gedocumenteerd sentiment, niet geanalyseerd datum – is dat moeders die ontevreden zijn over de ziekenhuiservaringen zich openstellen voor nieuwe ideeën, specifiek binnen de grenzen van hun eigen huis. De realiteit is echter dat opwindende randpraktijken altijd een buitensporige hoeveelheid pers krijgen. De meeste vrouwen bevallen in het ziekenhuis en veel vrouwen bevallen in het ziekenhuis zonder ooit gehoord te hebben van een orgastische bevalling of actief nagedacht te hebben over het idee om een kind uit te wrijven. Een orgastische bevalling zal niet algemeen worden, laat staan standaard, totdat het de steun krijgt van artsen, die zich terecht baseren op het laatste onderzoek. Zonder beter bewijs zullen de voorstanders van een sexy bevalling een aantrekkelijke vocale minderheid blijven. En dat is misschien maar beter ook.