De vete tussen Olivia de Havilland en haar zus Joan Fontaine begon als een rivaliteit tussen broers en zussen en liep later behoorlijk uit de hand. Natuurlijk geloven velen dat de rivaliteit pas echt begon toen Joan in 1942 een Oscar won voor Beste Actrice, in dezelfde categorie waarvoor de Havilland ook genomineerd was. NY Post beweert echter dat de rivaliteit al vele jaren daarvoor begon.
Het scheelde maar een jaar in leeftijd, Joan overleed in 2013 op 96-jarige leeftijd (ze hebben in ieder geval één ding gemeen: een lange levensduur). Joan zou zelfs ooit hebben gezegd: “Ik herinner me niet één vriendelijke daad van Olivia tijdens mijn hele jeugd. Ze haatte het idee van een broertje of zusje zo erg dat ze niet in de buurt van mijn wieg wilde komen.”
De vete tussen Olivia de Havilland en Joan Fontaine begon toen ze jong waren
B99999
JOAN FONTAINE
De wortel van hun vete begint al vroeg toen hun ouders uit elkaar gingen en hun vader terugging naar zijn maîtresse. Joan mocht hun nieuwe stiefvader, George Fontaine, graag, maar de Havilland mocht hem nooit. De Havilland had nooit openlijk over hun vete gesproken, maar Joan was er vrij vocaal over. Zozeer zelfs, dat ze in haar autobiografie No Bed of Roses uit 1978 de Havilland’s kwestie met wrok toeschrijft aan het delen van ouderlijke aandacht met een broer of zus.
GeRELATEERD: Looking Back At The Late Olivia De Havilland Through The Years
Op 9-jarige leeftijd al had de Havilland een schoolopdracht gekregen over het schrijven van een vals testament. Naar verluidt schreef ze: “Ik laat al mijn schoonheid na aan mijn jongere zus, Joan, aangezien zij er geen heeft.” Het werd alleen maar erger nadat Joan een aanbod kreeg om de rol van Melanie Hamilton Wilkes te spelen in Gone With the Wind, de film waar de Havilland het meest bekend om is geworden. We weten echter allemaal dat Joan haar zus heeft aanbevolen voor de rol.
Joans memoires vertellen alles over hun rotsachtige relatie
Joan heeft ooit openlijk gezegd dat ze er spijt van heeft dat ze dat heeft gedaan. “Ik heb een enorme fout gemaakt en daar heb ik altijd spijt van gehad,” zegt ze in haar memoires. “Omdat het George Cukor was, droeg ik nogal chique kleren. Hij zei: ‘Oh je bent veel te stijlvol voor de rol die ik voor je wil.’ En ik zei: ‘Nou, hoe zit het met mijn zus?’ En hij zei, ‘Wie is je zus? Ik legde het uit. En hij zei, ‘Dank je. En zo kreeg Olivia die rol.”
Daar komt nog bij dat de Havilland in 1940 genomineerd werd voor een Oscar voor Beste Bijrol, en haar zus niet erkende voor het duwtje in de rug. De vete was niet alleen passief-agressief, maar werd ook vrij fysiek. In 1933 brak de 17-jarige de Havilland één van Fontaine’s sleutelbeenderen door haar in een zwembad te duwen en op haar te springen. En, hoewel Joan haar zus versloeg voor de overwinning in 1942, zou de Havilland haar tijd krijgen om te schitteren. In ’46 won ze een Oscar voor haar rol in To Each His Own… maar toen Joan haar een hand gaf om haar te feliciteren, weigerde De Havilland.
Het enige dat de Havilland over hun relatie heeft gezegd
“Ik ging naar haar toe om haar te feliciteren, zoals ik bij elke winnaar zou hebben gedaan,” schrijft Joan in haar memoires. “Ze keek me één keer aan, negeerde mijn hand, greep haar Oscar en draaide weg.” De Havilland heeft ooit wat inzicht gegeven in hun relatie. “Van mijn kant was die altijd liefdevol, maar soms ook vervreemd en, in de latere jaren, verbroken,” zegt ze. “Dragon Lady, zoals ik haar uiteindelijk besloot te noemen, was een briljant, multi-getalenteerd persoon, maar met een astigmatisme in haar perceptie van mensen en gebeurtenissen waardoor ze vaak op een oneerlijke en zelfs kwetsende manier reageerde.”