Toen het jaar 2000 voor de deur stond, leek de wereld in rep en roer. De technologie veranderde snel en de mensen zouden eindelijk in het nieuwe millennium leven – de toekomst! Onder deze ontluikende technologische triomfen kwam de heerschappij van de DVD. Een stukje software dat in 1997 werd ontwikkeld en audio en video kon opslaan op een optische laserdisc ter grootte van een CD.
Laten we eens terugblikken op hoe de DVD kwam, zag en veroverde alvorens te verdwijnen op precies dezelfde manier als waarop hij de wereld veroverde.
VHS vs LaserDisc vs DVD
Jarenlang had de VHS een stevige greep op de thuisbioscoop-industrie nadat hij Betamax had verslagen in de thuisvideo-oorlog. Gedurende de late jaren ’70, de hele jaren ’80 en tot halverwege de jaren ’90, werd de VHS wat iedereen kende. Je kon er naar kijken, over opnemen, terugspoelen en vooruitspoelen. Het was ook wat economisch haalbaar was voor het thuis bekijken van films. De belichaming van wat thuis naar films kijken kon zijn. In 1997 kwam de DVD. Met meer opslagruimte, betere beeld- en geluidskwaliteit en interactieve functies – en niet te vergeten het nooit meer “vriendelijk zijn en terugspoelen” – is het niet moeilijk te begrijpen waarom het de wereld stormenderhand veroverde. In 2000 waren de schappen met VHS-banden bijna allemaal vervangen door DVD’s.
En hoewel de DVD zelf een nieuw stukje software was voor het publiek, werd de eigenlijke laserdisc-technologie uitgevonden door David Paul Gregg en James Russell in 1958, bijna 40 jaar voordat de eerste DVD’s aan het publiek werden uitgebracht. Denk eens even na over die kloof in de tijd, wow! In 1978 werd de voorganger van de DVD, LaserDisc, ontwikkeld en uitgebracht in Amerika. Het LaserDisc formaat gebruikte veel grotere discs, bijna 3 keer zo groot als een DVD (vergelijkbaar met het formaat van vinyl) en met een fractie van de opslagruimte. LaserDisc-bezitters moeten zich herinneren dat ze de schijf moesten omdraaien om de tweede helft van hun film af te spelen (net als bij vinyl). Zeker, dat werd vervelend, maar de echte ondergang was dat de technologie nog in de kinderschoenen stond, en de hoge kosten van de spelers en schijven leidden tot een lage adoptie door de consument buiten de belangrijkste Aziatische markten, zoals Hong-Kong, Singapore en Taiwan.
De Formatenoorlog
Net als de vroegere formatenoorlog tussen VHS en Betamax, waarin VHS aan het langste eind trok, zag de industrie zich aan het eind van de jaren 80 opnieuw in een mogelijke, rechtstreekse formatenoorlog tussen DVD-fabrikanten verwikkeld – Formatenoorlog II. In de blauwe hoek had je Sony en Philips, die het Multimedia Compact Disc (MMCD) formaat ondersteunden. Terwijl in de rode hoek een waslijst van andere bedrijven, waaronder Toshiba, Time Warner, Pioneer, JVC en enkele anderen, het Super Density (SD) disc formaat steunden.
Tegen het midden van de jaren 90 – en na verscheidene heen-en-weer discussies, voorstellen en specificaties – gaven Sony en Philips uiteindelijk toe en stemden in met het SD formaat, waarmee de weg werd vrijgemaakt voor een enkel, naadloos formaat. Het was Sony’s tweede “swing and a miss”, aangezien hun Betamax eind jaren 70 ook al had verloren van de VHS. Voor de meeste bedrijven zou de opeenstapeling van mislukkingen de ondergang betekenen, maar Sony bewees dat het een blijvertje was en nog steeds is.
Dual-Layer Recording
Toen DVD’s eind jaren ’90 op de markt kwamen, vroeg de technologie om een enkellaagse, enkelzijdige schijf. Maar zelfs dit ene formaat kon meer gegevens bevatten dan een typische VHS. Herinner je je de dubbele band Titanic VHS? Of Braveheart? Of letterlijk elke film van drie uur of langer?
Een dubbellaagse opname veranderde een voor die tijd al indrukwekkende 4,7 GB schijf in een 8,5 GB schijf. Natuurlijk lijkt dat nu kleingeld, maar halverwege de jaren 2000 was 8 gigabyte enorm. Umm … floppy drives, iemand? Je weet wel, wat kinderen vandaag de dag alleen nog kennen als het save icoontje op hun computer.
En dat is precies wat DVD’s, zelfs nu in het tijdperk van Blu-Ray en streaming diensten, een geweldige bron van opslag maakt. Zelfs met de opkomst van technologisch geavanceerde opslagapparaten zoals thumb drives en de cloud, zijn dvd’s nog steeds een mediaformaat dat op grote schaal wordt geaccepteerd en gebruikt door mensen van alle leeftijden, over de hele wereld. Dus of u nu vastbesloten bent om uw herinneringen onderweg mee te nemen – waar en wanneer dan ook – met de cloud of een kleine flashdrive, of liever die glimmende schijf erin stopt om ze te bekijken en op te slaan, bij ons bent u aan het juiste adres, ongeacht uw voorkeur.
Leuk weetje: Wat waren de eerste films die in Amerika op DVD werden uitgebracht?
De eerste speelfilms die in Amerika op DVD werden uitgebracht waren A Time to Kill, Blade Runner, Eraser, Goodfellas, Interview with the Vampire, The Road Warrior, Se7en, The Birdcage, The Bridges of Madison County, The Fugitive, The Mask, The Wizard of Oz, Twister, Unforgiven, en Woodstock
Wilt u nog meer leuke DVD-feiten? Okay.
-
De eerste DVD-speler was de Toshiba SD-3000. Hij werd in november 1996 voor het eerst in Japan uitgebracht.
-
Oorspronkelijk stond DVD voor “Digital Video Disc”. Later werd gesuggereerd dat het acroniem staat voor “Digital Versatile Disc”. Voor een groot deel omdat DVD’s voor veel meer kunnen worden gebruikt dan alleen het opslaan van video-inhoud.
-
DVD’s hebben met een diameter van 12 cm (4,7 inch) dezelfde afmetingen als CD’s.
-
Yahoo! (jawel de nieuw- en e-mailgigant) heeft in 2005 ooit een eigen DVD-speler gemaakt.
-
De Playstation 2 werd in 2000 uitgebracht en kon behalve games ook dvd’s afspelen. Een enorm verkoopargument op het hoogtepunt van de DVD-regeerperiode.