Om te zeggen dat het een lange dag is geweest, is nog zacht uitgedrukt.
De machtsstrijd is eindeloos geweest. Het gezeur was constant. En natuurlijk was er de “ik-ga-niet-uit-de-winkel-zonder-een-speelgoed”-inzinking in gang 9.
Hoe je ook doet, het lijkt erop dat het belangrijkste doel van je kind is om jou een ellendige dag te bezorgen.
En het lukt.
Je bent gefrustreerd. Van streek. Moe.
Wat is je volgende stap? Huisarrest? Time-out? Hem naar bed sturen zonder eten?
Hoe zit het met die band?
Wacht…wat?!
Het kind knuffelen dat net uit volle borst “Jij bent de gemeenste moeder ooit” heeft geschreeuwd?
Ja.
Hier zit het hem in. Een kind dat in elkaar stort, dat zich gedraagt als een kind, verlangt naar verbinding. Ze voelen zich niet verbonden met jou en hebben geen betere manier om uit te drukken wat ze denken of voelen.
Door je kind te straffen of afstand te nemen van je kind, maak je deze verbinding alleen maar erger.
Dat betekent meer acting out gedrag in de toekomst.
Gerelateerd: Verder dan “Neem een diepe adem”: Hulp voor boze ouders
Waarom het werkt
Wanneer we stoppen met het vragen naar uitnodigingen in ons leven door te vragen naar hun dag, door te vragen naar hun favoriete liedjes…dan voelen kinderen pijn en angst. Omdat ze niet kunnen verwoorden hoe ze zich voelen… laten ze het ons zien door te doen alsof, met de gedachte: dit zal hun aandacht wel krijgen.” Brene Brown, Daring Greatly
Wanneer je kinderen zich met jou verbonden voelen, is er minder behoefte om zich te gedragen. Je bent op één lijn met hen. Ze weten dat je in hun hoek staat en aan hun kant staat. Ze voelen zich geliefd en hoeven niet te bedelen om meer aandacht, respons of emotie.
(Dit is wat je wilt, toch?!)
Betekent dit dat je nooit grenzen stelt, regels handhaaft of conflicten hebt? Nee.
Onderdeel van opvoeden is duidelijke, consequente en eerlijke grenzen stellen. Deel uitmaken van een gezin betekent dat je het oneens zult zijn, elkaar verkeerd zult begrijpen en conflicten zult hebben.
Connectie betekent niet “zacht”, passief opvoeden. Het betekent dat je je kind geeft wat het nodig heeft.
Ok, hoe maak ik contact met mijn kind?
Connectie ziet er voor elk kind anders uit, en voor elke ouder anders. Het hangt af van de dag, het tijdstip van de dag, en wat er nog meer om je heen gebeurt. Het kan gepland of spontaan zijn.
Misschien verras je ze met een uitstapje naar het park. Speel een geïmproviseerd spelletje tikkertje. Of zit je gewoon stilletjes samen op de bank. Misschien vraag je naar iets specifieks dat die dag is gebeurd – en luister je naar hun antwoord!
Soms ontstaat er contact door moeilijke, uitdagende situaties: Het goedmaken na een ruzie. Samen huilen nadat je hebt gehoord wat de gemene meisjes op school hebben gezegd. Troosten na een last-minute verlies in de wedstrijd.
Neerploffend op de grond naast je zoon zeg je: “Dit is me nogal een dag geweest! Ik vraag me af of je een knuffel kunt gebruiken?”
Hij is geen baby meer, dat is zeker, maar hij weigert niet. En binnen een paar minuten smelt hij op je schoot.
Je kunt zijn stemming bijna voelen veranderen.
Relief overspoelt je.
Als je op zoek bent naar meer meegaandheid, minder ruzie of je afreageren, bewaar de correctie dan voor later, en probeer eerst contact te maken.