In elke goede relatie zijn details belangrijk. Deze lijst is net als elke goede relatie. De details in de kop zijn belangrijk. Dit is geen lijst met de “meest romantische” films. We zijn geen liefdesdesdesdeskundigen. We kunnen niet in jullie hart kijken en weten welke films jullie bloed sneller doen stromen en jullie hersengolven in de juiste richting doen schieten. Dat zou wel een heel gaaf trucje zijn.
Dat gezegd hebbende, zijn we al heel lang behoorlijk goed in het herkennen welke films goed zijn en die vervolgens te ordenen in een licht verteerbare lijstvorm. Dat is iets waar we van houden. In ons hart. Dat is wat we hier gedaan hebben voor de lijst van de Beste Romantische Films Ooit. Dit is een lijst van de 50 beste films waarin romantiek voorkomt. Het zijn vooral goede films. Ze hebben ook wat romantiek. Het is zo’n lijst waarin een grote ruimte western met een onstuimige schurk die zich een weg door het heelal wil banen, het best werkt als er een prinses is die hem op zijn plaats kan zetten.
Weet je wat? Dat lijkt me een goed begin…
The Empire Strikes Back
Het sterkste deel van de originele Star Wars-trilogie, The Empire Strikes Back, biedt grootse ruimtegevechten, nagelbijtende lichtzwaardgevechten en nog meer vreemde werelden om te verkennen in een melkweg ver, heel ver weg. Het kloppend hart van de film is echter de romance tussen prinses Leia en Han Solo. Ze kibbelen en flirten en gooien oneliners heen en weer (“Ik zou net zo goed een Wookie kunnen kussen.” “Dat kan ik regelen!”) totdat ze gestrand zijn en achtervolgd worden door het Empire, en gedwongen worden om hun eigen gevoelens toe te geven. De chemie tussen Carrie Fisher en Harrison Ford knettert van het scherm en brengt een lichtheid – en een kwetsbaarheid – die anders zou ontbreken in deze donkere wending van de serie. Deze twee zijn een genot om naar te kijken, zowel door de grappen als door de actie. Dat wil zeggen, tot Han bevroren wordt in carboniet, maar wat is een ontluikende relatie zonder een milde marteling? Het geeft onze helden tenminste de kans om hun liefde te bekennen in de perfecte balans van hartverscheurend en stoer, wanneer Han, op de rand van een onzeker lot, Leia’s “Ik hou van je” beantwoordt met een plechtig “Ik weet het.” (Megan Sergison)
The Big Sick
The Big Sick is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar het speelt als een zorgvuldig uitgewerkte comedy of errors. Misschien is het wel allebei. Zelfs als je weet hoe het afloopt (de film is geschreven door de inmiddels getrouwde Kumail Nanjiani en Emily V. Gordon), is het een zenuwslopend verhaal over romantiek dat minder zal-zij-zullen-niet-worden en meer zal-zij-wakker-worden uit haar coma. Het is hartverwarmend, het is levensbevestigend, en jemig wat is het grappig, met Ray Romano en Holly Hunter die het helemaal maken als Emily’s ouders, met wie Kumail per ongeluk meer verliefd wordt dan op zijn toekomstige vrouw. The Big Sick is een feel-good film waarin niet alles altijd goed voelt, en het is echt een genot om naar te kijken. (Liz Baessler)
An Affair to Remember
De liefde komt vaak op het slechtste moment als je het het minst verwacht, en dat is zeker het geval in het romantische epos An Affair to Remember met in de hoofdrollen de weergaloze Cary Grant en Deborah Kerr. Na een wervelende romance op een schip, beloven de twee geliefden elkaar te ontmoeten op de top van het Empire State Building. Een tragedie slaat toe en het publiek gelooft dat er geen hoop meer is voor de twee, maar in een van de meest emotionele scènes ooit, komen ze uiteindelijk toch bij elkaar. Wat deze film zo romantisch maakt, is de onwankelbare hoop op een goede afloop die de kijker in zich draagt. Zoveel van de romantiek die we in het echte leven meemaken eindigt in een tragedie en krijgt niet de verlossing die deze affaire doet en dat maakt het zo bevredigend. Als je ons niet gelooft, de dames van Sleepless in Seattle zijn lovend over deze romance in een romance film. Zo goed is hij. Ons advies: niet kijken met make-up op. (Emily Kubincanek)
The Fly
Verhaal zo oud als de tijd: jongen ontmoet meisje op cocktailparty voor nerds, jongen laat meisje zijn teleportatie-experimenten documenteren, jongen raakt per ongeluk vergroeid met een vlieg en smeekt meisje om zijn groteske insectenkop eraf te schieten met een jachtgeweer. David Cronenberg heeft vele gaven, en een daarvan is het opzetten van overtuigende koppels voor het publiek om voor te wroeten voordat de nagels beginnen af te bladderen en de huid begint te rekken. Het enige wat erger is dan uit elkaar vallen en de controle over jezelf verliezen, is de tragedie om het te zien gebeuren met iemand van wie je houdt. Seth Brundle (Jeff Goldblum) vervalt tot FX-gekte, en Veronica (Geena Davis) houdt toch van hem. Tot het einde toe, wanneer ze zichzelf er nauwelijks toe kan brengen om het hoopje vlees dat aan de deur van de telepod is vastgesmolten, neer te schieten. Hem in de steek laten was nooit een optie. Hoewel er veel aandacht is besteed aan het feit dat The Fly samenviel met de AIDS-crisis, is Cronenbergs standpunt altijd geweest dat de film een metafoor is voor het ouder worden; de onvermijdelijkheid dat elk liefdesverhaal tragisch moet eindigen. Of, zoals Cronenberg het zegt: “het was nooit alleen maar gloop, het was altijd conceptuele gloop.” Je had me al bij conceptuele gloop. (Meg Shields)
A Knight’s Tale
Heath Ledger kon als geen ander een romanticus spelen; zelfs als zijn romantische personages slechte vriendjes waren, zoals William in A Knight’s Tale vaak is, was hij nooit afstotend, altijd vertederend en gelaagd in zijn portrettering van een verliefde, poëtische ziel. De slotscène van deze ondergewaardeerde romantische komedie is genoeg om iedereen van zijn voeten te doen glijden. Nadat hij de heldendood heeft ondergaan en het climactische steekspel tegen de serieuze slechterik graaf Adhemar (Rufus Sewell) heeft gewonnen, ontmoet William zijn wispelturige geliefde Jocelyn (Shannyn Sossamon, misschien wel de best geklede middeleeuwse love interest ooit) in het midden van het stadion voor een hartstochtelijke kus. De camera draait in een cirkel rond het koppel terwijl hij haar overstelpt met onzelfbewuste affectie, zijn minderwaardigheidscomplex en mannelijkheidsproblemen achter zich latend (persoonlijke groei is sexy!), terwijl AC/DC’s “You Shook Me All Night Long” hen ten gehore brengt. Als dat niet genoeg is, kijk dan ook eens naar de liefdesbriefscène van de groep en de danssequentie “Golden Years”. (Valerie Ettenhofer)
Moulin Rouge!
De stelling van Moulin Rouge!, herhaald in zang en toespraak door de film heen, is simpel: “Het beste wat je ooit zult leren is om lief te hebben en geliefd te worden.” Maar Moulin Rouge! zelf is allesbehalve eenvoudig. Het is campy en melodramatisch, teder en hartverscheurend, en pijnlijk romantisch. Regisseur Baz Luhrmann vertelt op klassieke Luhrmann-manier een klassiek verhaal over verboden liefde via een sensuele orgie, waarbij hij elk frame van de film volstopt met een verbluffende hoeveelheid visuele en auditieve stimuli. Wanneer Christian (Ewan McGregor) en Satine (Nicole Kidman) elkaar hun liefde bekennen, vertellen ze elkaar niet alleen hoe ze zich voelen. Ze zingen het in een medley van 10 nummers boven op een gigantisch, olifantvormig boudoir. De geheime geliefden stoken vuurwerk op met hun kussen en zingen hun affecties terwijl ze rond de Eiffeltoren draaien. En zoals elk groot liefdesverhaal eindigt Moulin Rouge! in een ondraaglijke tragedie. Je verlaat deze film in een verbijstering, alsof je net ontwaakt bent uit een weelderige en potsierlijke droom. (Sophia Stewart)
The Notebook
Als er een prijslijst voor deze films zou bestaan – een lijst binnen de lijst, zo je wilt – dan zou The Notebook een van de kanshebbers zijn voor Meest Manipulatieve. Hij wint waarschijnlijk. En hoewel we allemaal weten wat hij doet vanaf het moment dat de Nicholas Spark-film begint, weet hij je toch te overtuigen. De acteurs zijn, naast vele andere dingen, geweldig. Ga je gang Nicholas Sparks, manipuleer voor deze ene keer (want Gosling en McAdams)… (Neil Miller)
The Apartment
Romance is non-binair. Het is niet iets waar je óf in óf uit bent. Liefde is veel complexer dan de meeste verhalen willen uitdiepen, en dat is precies waarom The Apartment vandaag de dag nog net zo fris aanvoelt als bijna 60 jaar geleden. De relatie tussen C.C. Baxter (Jack Lemmon) en Fran Kubelik (Shirley Maclaine) is verre van alledaags, zeker niet in de jaren zestig, en hoewel we graag willen dat ze bij elkaar komen – zoals bij elke romantische komedie – tarten ze onze verwachtingen door ons niet het Hollywood-einde te geven. Het is een relatie die verder gaat dan louter fysieke of emotionele aantrekkingskracht en die de kern belicht van wat liefde is: de hechte vriendschap tussen twee mensen. (Jacob Trussell)
Four Weddings and a Funeral
Four Weddings and Funeral is een grote, warme omhelzing van een film. De film volgt een uitgebreide vriendenkring tijdens het trouwseizoen en draait om Charles (Hugh Grant, die er nog nooit zo schattig uitzag, welkom bij mijn Ted Talk…). Charles bevindt zich in bekend rom-com gebied: altijd op bruiloften zijn en nooit zelf trouwen. Altijd te laat, te besluiteloos, en te gespannen. Maar, voor een groot deel dankzij het fantastische script van Richard Curtis, brengt Four Weddings iets veel zachters en bevredigenders dan de premisse doet vermoeden: dat er geluk zit in luisteren naar je hart en trouw blijven aan wat je wilt, of dat nu een huwelijk is… of iets anders. Van onverwachte traan stoten tot situationele komedie goud, Four Weddings loopt een emotionele handschoen, terwijl het verrukkelijk, sluw, en eindeloos vertederend blijft. Mag ik met deze film trouwen? (Meg Shields)
About Time
Mijn directe antwoord voor iedereen die op zoek is naar een geweldige rom-com of een leuke date-night-film is altijd About Time. De film is grappig, warmhartig en op sommige momenten echt emotioneel, gedragen door twee charmante vertolkingen van de kant van Domhnall Gleeson en Rachel McAdams. Zoals de meeste romantische films zijn er momenten die duidelijk bedoeld zijn om op de bekende manier aan de hartstriemen te trekken, maar de prachtige themamuziek versterkt die momenten echt, en ik ben er elke keer weer een sukkel voor. De film is in het bijzonder goed afgerond in zijn verkenning van het leven en familie, naast het liefdesverhaal van Tim en Mary. In zekere zin komt hun relatie in de tweede helft van de film bijna op de achtergrond, maar voor dit verhaal is dat helemaal niet erg. Het tonen van hun groei als partners gedurende hun huwelijk, het omgaan met de praktische zaken van het dagelijks leven, verhoogt bijna hun romantiek omdat het alles na de ontmoeting in beeld brengt, iets wat je niet altijd te zien krijgt in romantische films. (Natalie Mokry)
