Baldmoordenaars, eenogige klonen, stelende wasberen… het is moeilijk te ontkennen dat er zo veel verschillende stealth-avonturen zijn waar je je als muurbeuker in kunt storten. Soms zijn stealth-games een machtsfantasie, waarin je je vijanden de zoete schotel van wraak voorschotelt met de geweldigste middelen die je je maar kunt voorstellen. Andere titels gebruiken stealth als een noodzakelijk middel om te overleven, waarbij je niet zozeer iemand te pakken moet krijgen, maar alleen probeert zo ver mogelijk bij ze vandaan te komen.
Hoewel elementen van stealth-games (vooral de mogelijkheid om mensen van achteren in de rug te steken) hun weg hebben gevonden naar een hele reeks andere mainstreamgenres, zijn het de volgende titels die de onvervalste euforie van pure stealth-tevredenheid leveren, met alle toeters en bellen die daarbij horen.
The Last of Us
Technically, The Last of Us is geen stealth-game (het meer officieel geaccepteerde jargon is action-adventure survival horror), maar stealth is zo’n belangrijk onderdeel van de ervaring dat het moeilijk is om de genialiteit ervan te negeren. In de plant-ocalyps, waar kogels schaars zijn en vrienden nog schaarser, is stealth een manier van leven.
Joel en Ellie zijn bijna altijd in de minderheid en hebben minder wapens, dus om in leven te blijven is het het effectiefst om hun vijanden te slim af te zijn of ze gewoon te ontwijken. Dit zorgt voor een gespannen, strakke stealth-gameplay die niet bang is om je misstappen af te straffen met consequenties waardoor je zou willen dat je die worp met die fles met iets meer geduld had getimed. The Last of Us is meedogenloos in zijn weergave van de mensheid onder druk, en de stealth-mechanieken zijn een perfecte uitbreiding van dat idee.
Spelen op: PS3, PS4
Alien: Isolation
Als je meer een “sluip om te doden”-type speler bent, Alien: Isolation waarschijnlijk niet jouw ding. Dit is meer een “sluip om te voorkomen dat je wordt gespietst door dat afschuwelijke xenomorph-ding dat constant op me jaagt” ervaring, waarbij survival horror wordt gecombineerd met stealth in een poging om de kwetsbaarheid van de speler tot nieuwe uitersten te brengen.
De schrik werkt echter perfect samen met het sluipen, want Creative Assembly experimenteert met interessante mechanieken om het spel zo authentiek te laten aanvoelen als het eruit ziet. Denk bijvoorbeeld aan het feit dat de xenomorph je kan horen via je microfoon als je je verstopt en het geluid kan gebruiken om je exacte locatie te bepalen, en je ziet al snel waarom Alien: Isolation misschien wel de engste stealth-game ooit is gemaakt.
Speel het op: PC, PS4, Xbox One, PS3, Xbox 360
Sly Cooper: Thieves in Time
Weinig stealth-games zijn kind-vriendelijk, Dus godzijdank bestaat Sly Cooper om de PG-13-demografie de waarde van sluipen en bedrog bij te brengen voordat ze in de bredere poel van R-rated sluipen springen. Terugkijkend op Insomniac’s titelcatalogus, staat Sly Cooper: Thieves in Time een recent hoogtepunt.
Het vierde grote avontuur maakt gebruik van geweldige platforming, mechanische variëteit en niet aflatende charme om een avontuur te maken dat net zo eindeloos sympathiek is als de wasbeer in de hoofdrol zelf. De diepte van de stealth zelf heeft zijn grenzen, maar Sly 4 maakt het goed met een royale hoop gameplay goodness over alle andere aspecten van zijn ontwerp. Kom voor de flauwe grappen, blijf voor zo ongeveer al het andere.
Speel hem op: PS3, PS Vita
Splinter Cell: Blacklist
Sam Fisher heeft een lange weg afgelegd sinds het originele Splinter Cell uit 2002. Er zijn wat hobbels geweest, maar Splinter Cell: Blacklist, de opvolger van het Amerikaanse bronmateriaal van Tom Clancy uit 2013, bewijst dat Fisher een mooie toekomst voor zich heeft. Blacklist verdient zijn plaats hier voor de stappen die het neemt om de franchise vooruit te helpen, Fisher te voorzien van een hernieuwd gevoel van mobiliteit, terwijl het terugkeert naar de stealth-gerichte maxims van Splinter Cell: Chaos Theory.
De freeform-besturing zorgt ervoor dat Fisher zich gedraagt als de ervaren veldagent die hij is, en de duidelijke toewijding aan presentatie en storytelling zorgt ervoor dat het geheel aanvoelt als je favoriete tv-programma met actiethrillers. Nu Blacklist een van de laatste grote games voor de PS3 en Xbox 360 is, moet Ubisoft opschieten en Splinter Cell eindelijk naar de volgende generatie brengen.
Spelen op: PC, PS3, Xbox 360
Deus Ex: Mankind Divided
De steeds onwaarschijnlijker wordende komst van een laatste deel in de geplande trilogie voor het opnieuw opgestarte Deus Ex maakt me inderdaad erg verdrietig. Wat Eidos Montreal met de eerste titel, Human Revolution, had bereikt was fenomenaal, maar Mankind Divided ging nog twee stappen verder om sciencefiction stealth uit te voeren op een schaal die nog niet eerder was vertoond.
Open gevechten zijn, zoals altijd, een optie voor loopjongen Adam Jensen, maar het is in Mankind Divided de meest lonende manier om vooruitgang te boeken als je je in de ventilatieopeningen en handig geplaatste dekmantels ophoudt. Dit is een stealth-game waarin je iemands kantoor kunt binnendringen, het wachtwoord voor de computer van zijn collega op een plakbriefje vindt, inlogt en geld van zijn bankrekening overmaakt om uit te geven aan een nieuw verdovingsgeweer waarmee je diezelfde persoon kunt uitschakelen. Als dat je als stealth-fan niet aanspreekt, weet ik niet wat nog meer.
Speel het op: PC, PS4, Xbox One
5. Mark of the Ninja
Je moet Klei Entertainment kudos geven voor het maken van een zijwaarts-scrolling game te maken die net zo bevredigend en cognitief stimulerend aanvoelt als sommige van de beste stealthgames die er zijn. In feite is de schoonheid van Mark of the Ninja niet ondanks de tweedimensionale opzet, maar juist dankzij die opzet.
Dit onconventionele perspectief dwingt spelers tot nieuwe manieren van denken, waarbij puzzels en platformen een integraal onderdeel van de ervaring worden. De animatie is ook, zoals je misschien al geraden hebt, verbluffend mooi, vol met schilderachtige texturen en broeierige achtergronden. Veel beter dan dit wordt het niet.
Speel het op: PC, Xbox 360
Hitman
Er gaat niets boven een Hitman-game. In Hitman is het altijd al belangrijk geweest om onopgemerkt te blijven in het daglicht in plaats van in de schaduw te blijven, en het nieuwste deel van IO Interactive tilt deze ontwerpfilosofie naar nieuwe hoogten.
Alle zes hoofdlocaties van Hitman zijn enorme, uitgestrekte hubs van activiteit en mogelijkheden, vol met mogelijkheden voor unieke executies en duistere takedowns. Het is een globetrotting epos dat de power trip van het zijn van Agent 47 met aplomb moderniseert. We mogen de stealth-goden dan ook dankbaar zijn dat IO de Hitman-franchise heeft weten vast te houden na het afscheid van Stealth Enix.
Speel hem op: PC, PS4, Xbox One
Dishonored 2
Wat valt er nog te zeggen dat nog niet gezegd is over Dishonored 2? Na de uitstekende basis van het originele Dishonored was het bijna onvermijdelijk dat Arkane’s opvolger een home run zou worden, en dat is precies wat we in 2016 kregen.
Dishonored 2 is een vervolg dat, afgezien van zijn ontbrekende verhaal, voortbouwt op zijn voorganger in bijna elke denkbare manier, terwijl het hechten van een slimme assortiment van nieuwe ideeën aan het kader op hetzelfde moment. Voeg daarbij Arkane’s natuurlijke aanleg voor ongekende world-building (Karnaca is een mediterrane droom van een sandbox), en de altijd doordringende thema’s van politieke conflicten en religieuze iconografie, en je hebt een stealth game die slechts een paar centimeter verwijderd is van perfectie.
Speel het op: PC, PS4, Xbox One
Thief II: The Metal Age
Dishonored is geweldig en zo, maar het dankt een groot deel van zijn bestaan aan Thief. Nee, niet de halfbakken remake uit 2014, maar Thief II: The Metal Age – het door Looking Glass Studios ontwikkelde meesterwerk van de serie. Als een van de eerste stealth-games met open levels, responsieve first-person controls en echt opkomende vormen van gameplay, heeft Thief II de weg vrijgemaakt voor toekomstige titels van zijn soort om de kunst van de moderne stealth-ervaring te laten bloeien.
Dat wil niet zeggen dat het spel ook maar iets van zijn oorspronkelijke aantrekkingskracht heeft verloren. Het onberispelijke geluid en visuele werk zorgen ervoor dat de wereld van Thief nog net zo boeiend is als zeventien jaar geleden, en datzelfde vrije ontwerp heeft de herspeelwaarde tot op de dag van vandaag levend gehouden.
Spelen op: PC
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain
Ik zal eerlijk tegen je zijn: Ik weet nog steeds niet precies wat er in The Phantom Pain is gebeurd (iets met vlammende eenhoorns en huidspuwende sluipschutters, geloof ik?), maar dat doet er niet toe. Elke minuut in Kojima’s zwanenzang voor de Metal Gear franchise is een minuut stealth gaming hemel, met Snake op de top van zijn kunnen.
Als de meest uitgebreide Metal Gear-game tot nu toe blinkt The Phantom Pain uit door de gulle keuze die het de speler biedt. De Venom Snake in je save file is jouw Venom Snake, die elke taak aanpakt zoals jij dat wilt, uitgerust met wat en wie je maar wilt dat hij gebruikt. Het is Metal Gear in het groot, en het is werkelijk glorieus.
Speel het op: PC, PS4, Xbox One