Gin a body meet a body
Komt een lichaam in het rogge,
Kus een lichaam,
Hoeft een lichaam te huilen?
(Rober Burns, “Comin’ Thro The Rye, 1-4)
Het verlies van onschuld wordt vaak gebruikt als een metafoor in het Amerika van na de Tweede Wereldoorlog. Deze metafoor is een veelvoorkomend beeld geworden in het werk van Amerikaanse literatuur, films en muziek. Dit thema, het resultaat van een verbrijzeld geloof in het Amerikaanse ideaal, is gebruikelijk en te verwachten in de ernstig cynische samenleving die in Amerika ontstond toen de twintigste eeuw ten einde liep. In 1951 echter waren deze gedachtengang en culturele analyse niet alleen beangstigend, maar bedreigden zij het weefsel zelf van de sociale vezel in Amerika. Dit gevoel van een verloren, of weldra te verliezen, onschuld zou door de cultuur van die tijd zijn opgevat als een bijna godslasterlijke aanval op het ideaal van de Amerikaanse Droom. In de roman The Catcher In The Rye, maakt J.D. Salinger een verhaal dat dient als een middel om de legitimiteit van de Amerikaanse Droom en de Amerikaanse cultuur te onderzoeken, die het verlies van onschuld gelijk stelt aan de opkomst van het kapitalisme in een tijd waarin een koude oorlog bestond tussen de grootmachten van het kapitalistische Amerika en het communistische systeem van de Sovjet-Unie.
De basis van Salingers onderzoek is gebouwd op de relatie die hij legt tussen zijn roman The Catcher In The Rye en het Robert Burns gedicht “Comin’ Thro The Rye”; de teksten zijn met elkaar verbonden door de verontrustende omstandigheden die Jenny’s verlies van onschuld omringen in het Burns gedicht. De goed gedocumenteerde controverse rond het werk van Salinger is te vinden in de manier waarop hij metaforisch het verlies van Amerika’s onschuld verbindt met de groteske manier waarop Jenney’s onschuld verloren gaat, of misschien beter gezegd, haar wordt ontnomen in de tekst van Burns:
Gin a body meet a body
Comin thro the glen
If a body kiss a body,
Need the warld ken?
(“Comin’ Thro The Rye”, 13-16)
In zijn gedicht vestigt Robert Burns de aandacht van de lezer op het feit dat Jenny heeft gehuild. In de eerste strofe van het werk wordt ze beschreven als een “nat, arm lichaam” dat “zelden droog” is, en in de tweede strofe vertelt Burns de lezer expliciet dat Jenny na een “kus” van een lichaam in het rogge de behoefte voelt om te huilen, wat op zich al een negatieve emotionele reactie is op elke wederzijdse romantische toenadering, daarom is de genoemde “kus” een teken van agressie of dominantie: het is een daad van een onderdrukker. In de laatste strofe van zijn werk zinspeelt Burns erop dat wat Jenny in the rye overkwam inderdaad meer was dan een kus, dat het iets was waardoor Jenny zich beschaamd en hulpeloos voelde, en waardoor in haar het verlangen ontstond om het verraderlijke voorval voor de wereld verborgen te houden: “If a body kiss a body/Need the warld ken?”. Een nauwkeurige lezing van Burns’ gedicht leert ons dat Jenny’s onschuld niet verloren ging, maar haar werd ontnomen; deze lezing, ontdekt in de laatste regels van het werk, wordt ondersteund door het beeld dat Burns schept in de eerste strofe, waar Jenny voor het eerst wordt beschreven als uit het rogge lopend en huilend terwijl ze haar petticoat over de natte grond achter zich aansleept: “She draigh’t her petticoatie/Comin thro the rye” (Ze sleept haar petticoatie door het rogge). Het is deze duisternis, verborgen in de roggevelden van de wereld binnenin het gedicht van Burn, die Salinger gebruikt om zijn krachtige kritiek op de Amerikaanse cultuur te leveren.
In zijn werk, The Catcher In The Rye, gebruikt Salinger de thema’s van seksueel ontwaken en uitbuiting door zijn hele verhaal heen. Holden wil graag seksueel actief worden, maar hij weigert de grenzen van het fatsoen te overschrijden om zijn verlangen te bevredigen, ondanks het feit dat zijn leeftijdsgenoten zijn morele kompas niet delen:
Het zit zo, meestal als je het bijna met een meisje doet – een meisje dat geen prostituee is of zo – blijft hij je zeggen dat je moet stoppen. Het probleem met mij is dat ik stop. De meeste jongens doen dat niet. (Salinger, p. 92)
Holden weigert de onschuld van een meisje aan te nemen omdat hij onschuld voorstelt als iets heiligs, een ideaal dat beschermd moet worden. Onschuld in de tekst van Salinger is bedoeld om het geromantiseerde ideaal van Amerika en individualisme te vertegenwoordigen, een ander concept dat voor Holden heilig is.
Holden’s respect en eerbied voor onschuld onderscheidt hem van de andere jongens uit Pencey prep in de roman, omdat Holden zich zal neerleggen bij de wens van een meisje om zijn avances te stoppen en er actief voor kiest om hun onschuld te bewaren, terwijl de meeste andere jongens in de roman, zoals Holden uitlegt, dat niet doen.; de andere jongens die Holden kent van Pencey prep zullen hun seksuele avances naar de meisjes die ze najagen niet stoppen of opschorten, zelfs niet als de meisjes hen vragen te stoppen. Dit is veelzeggend omdat de meeste jongens die Holden kent van zijn school, Pencey Prep, de toekomstige leiders zijn van het bedrijfsleven van Amerika, een instituut dat onschuld niet als heilig beschouwt, en bijgevolg kunnen zij, de toekomstige leiders van het bedrijfsleven van Amerika, individualisme niet als heilig beschouwen en in feite verwerpen zij actief, door hun daden, de geïdealiseerde versie van Amerika dat, hoewel cultureel geromantiseerd, is gebouwd op het geloof dat individualisme een heilig iets is; de jongens van Pencey prep zijn de lichamen in het rogge.
Het beeld dat Salinger schept van Amerika’s toekomstige leiders die in hun jeugd te seksueel agressief zijn tegen meisjes en mogelijk zelfs optreden als hun verkrachters, suggereert dat naarmate ze volwassener worden ook de reikwijdte van hun sinistere en egoïstische gedrag zal groeien. Deze toekomstige leiders die actief de onschuld van jonge meisjes stelen zijn zeer belangrijke literaire toespelingen die in de tekst moeten worden verweven en ze zijn van cruciaal belang om het commentaar van Salinger’s roman goed te begrijpen. Holdens klasgenoten worden gevormd in de rol van captains of industry en in dit proces wordt hen niet alleen geleerd hoe ze zich moeten conformeren, maar ze leren ook hoe ze conformiteit aan anderen kunnen opdringen door hun indoctrinatie van een ongevederde kapitalistische filosofie. Holden kiest ervoor om zich af te zetten tegen de anderen en verwerpt hun onethische sociale ideologieën, in feite toont Holden voortdurend een groeiende afkeer van degenen die hij als nepperds beschouwt, dat zijn die individuen die zich opzettelijk lijken te conformeren aan de gevestigde sociale orde en de gevestigde culturele agenda zonder enige echte eigen mening, gedachten of inzichten te ontwikkelen; ze stellen geen vragen en accepteren blindelings, en dit zijn de kenmerken van conformisten. In tegenstelling tot zijn conformistische tegenhangers, verzet Holden zich tegen de sociale orde en fantaseert in plaats daarvan over een leven in een hutje in het bos. Deze gewenste staat van isolement van Holden vertegenwoordigt een verlangen om individualisme te verkiezen boven conformisme.
Door zich af te zetten tegen de andere Pencey-jongens wordt Holden het morele kompas van het verhaal, en door zichzelf actief te beschrijven als seksuele roofdieren worden de andere Pencey-jongens het symbool van de moreel corrupte samenleving, en omdat deze jongens de toekomstige leiders van Amerika zijn, creëert Salinger een moreel kader dat de lezer nu zal moeten afzetten tegen de daden en de evolutie van het Amerikaanse bedrijfsleven. Door deze lezing worden de moreel corrupte Pencey en de moreel corrupte bedrijfsagenda het morele equivalent van de verkrachter in het graan in het werk van Burns, de sinistere figuur die Jenny’s onschuld steelt, en zo heeft Salinger de leiders van het bedrijfsleven van Amerika gedefinieerd als de sinistere figuren die actief de culturele onschuld van de geromantiseerde Amerikaan hebben weggeroofd; Deze verkrachters hebben de instrumenten van kapitalisme, uitbuiting, militaire non-agressie in de vorm van de Koude Oorlog en later, en de opkomst van het Militair-Industrieel Complex gebruikt om de culturele onschuld van een natie weg te vagen, of uit te hollen.
Het lezen van de roman van Salinger tegen de Burns tekst beperkt zich niet tot de vergelijking van de Pencey boys met the body in the rye, er zijn ook belangrijke verbanden tussen de Salinger’ personages Jene Gallager en Phoebe en de Robert Burns tekst. Salinger’s Jane is de roman’s manifestatie van Burns’ Jenny; Jane wordt in de roman beschreven als hebbend een “belabberde jeugd” door Holden, en het wordt in het werk van Salinger geïmpliceerd dat Jenny seksueel misbruikt is door de handen van haar stiefvader, een “lichaam”, of een vreemdeling, die nu “door het rogge kwam” van Jane’s onschuld (Salinger, Pp. 76-80). Holdens motivatie om Jane’s onschuld te beschermen komt dus voort uit een latente verdenking van Jane’s misbruik in het verleden door haar stiefvader.
Naarmate de roman vordert in zijn commentaar op onschuld, onthult Holden dat hij kinderen wil beschermen, iets wat hij ziet als een nobel streven, maar Holdens geloof in een geïdealiseerde kindertijd en zijn geromantiseerde kijk op de beschermerfiguur is gebaseerd op zijn verkeerde interpretatie van het Robert Burns Gedicht “Comin’ Thro The Rye: “I’d just like to be the catcher in the rye and all. Ik weet dat het gek is, maar dat is het enige wat ik echt zou willen zijn. Ik weet dat het gek is” (Salinger, Pp. 173). Holdens ambitie om de “catcher in the rye” te zijn is gebaseerd op zijn eigen onschuldige, maar onjuiste interpretatie van het Burns gedicht, maar hij is ook gemotiveerd om kinderen te beschermen door zijn verlangen om Phoebe te beschermen, zijn kleine zusje naar wie hij constant verwijst door de naïviteit van de kinderlijke manier waarop hij naar haar verwijst als “good old Phoebe”; Holden wil niet dat Phoebe in haar toekomst dezelfde droefheid en hetzelfde lot beschoren zijn als hij in Jane’s heden heeft zien bestaan; Holden wil niet dat Phoebe ooit uitgaat met jongens als Strrandlater, een personage wiens naam alleen al impliceert dat hij “je later zal laten stranden”, ook al heeft hij niet helemaal begrepen wat het precies is dat jongens als Standlater doen met de meisjes die zij “later laten stranden”. Net als het kapitalisme, zullen Strandlater en zijn collega Pencey jongens nu exploiteren en later afdanken, en ook al begrijpt Holden, een laatbloeier van het soort, niet alle openlijke seksualiteit om hem heen, hij weet dat dit gedrag van zijn klasgenoten moreel verkeerd is.
Holden’s verlangen om kinderen in het algemeen te beschermen tegen jongens als Strandlater, de lijken in het rogge, is een manifestatie van Salinger’s verlangen om de idealen van zijn land te beschermen tegen kapitalistische uitbuiting, maar door de manier waarop Holden het Burns gedicht verkeerd begrijpt, vertelt Salinger de lezer dat dit een verloren strijd is en verklaart dat de onschuld van zijn land al verloren is:
Je kent dat liedje wel ‘if a body catch a body comin’ thro the rye!’ Ik zou graag…
Het is ‘if a body meet a body coming thro the rye! Zei de oude Phoebe. Het is een gedicht van Robert Burns.
(Salinger, Pp. 173)
Het gedicht van Burns wordt door Salinger aan de lezer geïntroduceerd als een gids, of decoder, voor het lezen van zijn roman, en hoewel Holdens bedoelingen nobel zijn, zoals die van een geromantiseerd Amerika, is zijn begrip van het gedicht gebrekkig, zoals de realiteit van het Amerika van na de Tweede Wereldoorlog. Holden kan kinderen niet beschermen tegen hun seksuele ontwaken of de gevaarlijke roofdieren die de metaforische roggevelden van Amerika besluipen, net zo min als hij de individuele idealen waarop zijn land romantisch is gestoeld kan beschermen tegen de krachten van kapitalistische uitbuiting en conformiteit, de krachten die de culturele en politieke staat van zijn land werkelijk beheersen; Phoebe zal op een dag haar onschuld verliezen aan seksualisering, net zoals Amerika zijn sociale idealen heeft verloren aan kapitalistische uitbuiting. Phoebe zal zich bij Jane voegen en mogelijk door trauma’s getekend worden door haar eigen ontwaken, waarbij geen van beiden zijn koningen van de achterste rij zal verplaatsen, symbolisch voor het geschonden vertrouwen tussen de Amerikaanse politieke en sociale elite en de Amerikaanse arbeidersklasse.
De controversiële opvattingen in Salinger’s tekst zijn tweeledig; de eerste controverse is een kritiek op het kapitalisme in een tijd waarin de koude oorlog tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie mensen definieerde als ofwel kapitalistisch ofwel communistisch, waarbij ieder individu dat zich niet conformeerde aan één specifieke, en uitsluitende, wereldvisie werd verguisd. De tweede controverse die Salinger met zijn tekst creëert is te vinden in de manier waarop hij de Amerikaanse ideologie en propaganda tegen zichzelf manipuleert in een vernietigende morele kritiek op de cultuur die aanwezig is in het naoorlogse, corporatieve Amerika. Amerikaanse politieke en industriële leiders beweerden dat communisten conformisten waren en definieerden zichzelf als zijnde “geen communisten” en sloten elke gedachtegang uit die niet overeenkwam met hun eigen beleden verhaal van zelf-identificatie, wat hen ironisch genoeg in hetzelfde gebrekkige wereldbeeld van conformiteit plaatste waarvan zij de communisten veroordeelden: de twee ideologieën werden twee zijden van één munt. Holdens onvermogen om te ontsnappen aan een kapitalistische cultuur van conformiteit en in een hutje in het bos te gaan wonen, laat zien hoe sterk de kracht van conformiteit is binnen de realiteit van het Amerika van na de Tweede Wereldoorlog; het kapitalisme wordt in het werk van Salinger de conformerende kracht die de onschuld van het Amerikaanse idealisme symbolisch wegneemt.
Omdat Holden de dingen anders ziet dan de conformerende doctrine van het Amerika van na de Tweede Wereldoorlog toestaat, wordt hij naar een ziekenhuis gestuurd, een gesticht, om uit te rusten en hij zal waarschijnlijk pas weer in de maatschappij worden vrijgelaten als hij stopt het kapitalisme te zien als “gekkenwerk” (Salinger, p. 1). Dit geeft Holden de boodschap dat niet conformeren aan een kapitalistische ideologie krankzinnig is, en nadat lezers zesentwintig hoofdstukken hebben doorgebracht op Holdens reis en zich met hem identificeren, beginnen ze misschien vragen te stellen bij het verhaal van conformiteit en bij elke ideologie die conformiteit gebruikt als een sociaal controlemechanisme, of het nu kapitalisme of communisme is. Door het blootleggen van conformiteit als een kapitalistische eigenschap aan lezers in Amerika en de impact die het heeft gehad in het verbrijzelen van de allusie van onschuld in Amerika, dwingt Salinger in The Catcher In The Rye de lezer te accepteren dat hun onschuld niet alleen verdwenen is, maar net als de catcher in the rye in dat alleen bestond in Holdens verkeerde lezing van het Burns gedicht, waarschijnlijk nooit echt heeft bestaan om mee te beginnen.
Work Cited
Burns, Robert. “Comin’ Thro The Rye”. Selected Poem And Songs of Robert Burns. Ed. Philip Melvyn Buck jr. The Macmillian Company. New York, NY: 1915
Salinger, J.D. The Catcher In The Rye. Little, Brown And Company. Boston Massachusetts: 1991