Tula verloofde zich met graaf Glauco Lasinio, een Italiaanse reclameman, die de eerste man was die met haar uitging, wetende van haar verleden. Hij moedigde haar aan een petitie in te dienen voor veranderingen in de Britse wet betreffende transseksuelen. De verloving eindigde, maar haar juridische inspanningen gingen zeven jaar door en bereikten uiteindelijk het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.
In 1985 verscheen Tula uitgebreid in de video voor The Power Station’s “Some Like It Hot”, ook was ze te zien in de band’s video voor “Get It On”. Na de breuk met Lasinio ontmoette Tula Elias Fattal, een zakenman, die niet op de hoogte was van haar verleden totdat hij haar op Valentijnsdag 1988 ten huwelijk vroeg. Toen zij het hem vertelde, weigerde hij haar af te wijzen, maar vroeg alleen of zij zich tot het Jodendom wilde bekeren. Zij stemde toe. Zij trouwden op 21 mei 1989, weken nadat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens had besloten Tula wettelijk als vrouw te erkennen. Toen ze terugkwamen van hun huwelijksreis, had de News of the World een verhaal over hun huwelijk gepubliceerd.
Op 27 september 1990 vernietigde het Europese Hof zijn beslissing op een beroep van de Britse regering. (Het recht van transseksuelen in het Verenigd Koninkrijk om van wettelijk geslacht te veranderen zou pas met de Gender Recognition Act van 2004 worden erkend). Tula keerde terug naar het modellenwerk, dat ze vier jaar eerder had opgegeven.
In 1991 bracht Tula My Story uit, haar tweede autobiografie. Daarin gaf ze details over haar overgang en haar vergeefse strijd met het Europese Hof. In het septembernummer 1991 van Playboy was ze te zien in de pictorial “The Transformation of Tula” als erkend transgender.
Tula trouwde in 1992 met de Canadees David Finch. Zij wonen samen in Kennesaw, Georgia, bij Atlanta.