De jaren 1950 en 1960Edit
In 1957 ontmoetten Bacharach en tekstschrijver Hal David elkaar in het Brill Building in New York City, en begonnen hun samenwerking als schrijvers. Ze kregen een doorbraak in hun carrière toen hun lied “The Story of My Life” werd opgenomen door Marty Robbins, en een nummer 1 hit werd op de U.S. Country Chart in 1957.
Snel daarna werd “Magic Moments” opgenomen door Perry Como voor RCA Records, en bereikte nummer 4 in de U. S.S. Deze twee nummers waren back-to-back No. 1 singles in de UK (de Britse hit “The Story of My Life” versie werd gezongen door Michael Holliday), waardoor Bacharach en David de eer kregen om de eerste songwriters te zijn die opeenvolgende No. 1 UK singles hebben geschreven.
In 1961 werd Bacharach gecrediteerd als arrangeur en producer, voor het eerst op zowel label als hoes, voor het nummer Three Wheels on My Wagon, samen geschreven met Bob Hilliard voor Dick Van Dyke.
Bacharach en David vormden een schrijvend partnerschap in 1963. Bacharach’s carrière kreeg een impuls toen zanger Jerry Butler vroeg om “Make it Easy on Yourself,” op te nemen en wilde dat hij de opnamesessies zou leiden. Het werd de eerste keer dat hij het hele opnameproces van een van zijn eigen songs leidde.
In het begin en midden van de jaren zestig schreef Bacharach meer dan honderd songs met David. In 1961 ontdekte Bacharach zangeres Dionne Warwick terwijl zij een sessie begeleidde. Dat jaar brachten de twee, samen met Dionne’s zus Dee Dee Warwick, de single “Move It on the Backbeat” uit onder de naam Burt and the Backbeats. De tekst voor deze Bacharach compositie werd verzorgd door Hal David’s broer Mack David. Dionne maakte haar professionele opnamedebuut het jaar daarop met haar eerste hit, “Don’t Make Me Over”.
Bacharach en David schreven vervolgens meer songs om gebruik te maken van Warwick’s zangtalenten, wat leidde tot een van de meest succesvolle teams in de geschiedenis van de populaire muziek. In de volgende 20 jaar werden van Warwick’s opnamen van zijn liedjes meer dan 12 miljoen exemplaren verkocht, 23 met 38 singles die de hitlijsten haalden en 22 in de Top 40. Onder de hits waren “Walk on By”, “Anyone Who Had a Heart”, “Alfie”, “I Say a Little Prayer”, “I’ll Never Fall in Love Again”, en “Do You Know the Way to San Jose?” Ze zou tijdens haar carrière uiteindelijk meer hits hebben dan welke andere vrouwelijke vocaliste dan ook, behalve Aretha Franklin.
Bacharach bracht in 1965 zijn eerste soloalbum uit op het Kapp Records-label. “Hit Maker! Burt Bacharach Plays His Hits” werd grotendeels genegeerd in de VS, maar steeg tot #3 in de UK album charts, waar zijn versie van “Trains and Boats and Planes” een top 5 single was geworden. In 1967 tekende Bacharach als artiest bij A&M Records, waar hij een mix opnam van nieuw materiaal en herbewerkingen van zijn bekendste nummers. Hij nam op voor A&M tot 1978.
Hoewel Bacharach’s composities meestal complexer zijn dan de gemiddelde popsong, heeft hij zich verbaasd getoond over het feit dat veel jazzmusici inspiratie hebben gezocht in zijn werk. Hij zei: “Ik heb soms het gevoel gehad dat mijn songs beperkend zijn voor een jazzartiest. Ik was opgewonden toen Getz een heel album van mijn muziek maakte” (What The World Needs Now: Stan Getz Plays The Burt Bacharach Songbook, Verve, 1968).
Zijn songs werden bewerkt door enkele jazzartiesten uit die tijd, zoals Stan Getz, Cal Tjader, Grant Green, en Wes Montgomery. De Bacharach/David compositie “My Little Red Book”, oorspronkelijk opgenomen door Manfred Mann voor de film What’s New Pussycat?, is een rock-standaard geworden.
Bacharach componeerde en arrangeerde de soundtrack van de film Casino Royale uit 1967, met onder meer “The Look of Love”, uitgevoerd door Dusty Springfield, en het titelnummer, een instrumentale Top 40 single voor Herb Alpert and the Tijuana Brass. Het resulterende soundtrack album wordt algemeen beschouwd als een van de beste vinyl opnamen aller tijden, en is zeer gewild bij audiofiele verzamelaars.
Bacharach en David werkten ook samen met Broadway producer David Merrick aan de musical Promises, Promises uit 1968, die twee hits opleverde, waaronder de titel tune en “I’ll Never Fall in Love Again.” Bacharach en David schreven het nummer toen de producer zich realiseerde dat het stuk dringend een ander nodig had voor de opening de volgende avond. Bacharach, die net uit het ziekenhuis was ontslagen nadat hij een longontsteking had opgelopen, was nog steeds ziek, maar werkte met David’s teksten om het lied te schrijven dat werd uitgevoerd voor de opening van de show. Het werd later opgenomen door Dionne Warwick en stond enkele weken in de hitlijsten.:28
Het jaar 1969 markeerde misschien wel de meest succesvolle Bacharach-David samenwerking, het Oscar-winnende “Raindrops Keep Falling on My Head”, geschreven voor en prominent aanwezig in de veelgeprezen film Butch Cassidy and the Sundance Kid. De twee kregen een Grammy voor Beste Cast album van het jaar voor “Promises, Promises” en de score werd ook genomineerd voor een Tony award.
Andere Oscarnominaties voor Beste Song in de tweede helft van de jaren zestig waren er voor “The Look Of Love”, “What’s New Pussycat?” en “Alfie”.
De jaren zeventig en tachtigEdit
-Rex Reed, Amerikaans filmcriticus
Tijdens de late jaren zestig en vroege jaren zeventig bleef Bacharach schrijven en produceren voor artiesten, componeerde hij voor toneel, tv en film, en bracht hij zijn eigen albums uit. Hij genoot van een grote zichtbaarheid in de publieke schijnwerpers, verscheen regelmatig op TV en trad live op tijdens concerten. Hij speelde de hoofdrol in twee op televisie uitgezonden muzikale extravaganza’s: “An Evening with Burt Bacharach” en “Another Evening with Burt Bacharach,” beide nationaal uitgezonden op NBC.:24 Newsweek magazine gaf hem een lang coververhaal getiteld “The Music Man 1970.”
In 1971 verscheen Barbra Streisand in “The Burt Bacharach Special,” (aka “Singer Presents Burt Bacharach”) waar ze hun carrières en favoriete nummers bespraken en samen nummers uitvoerden. De andere gasten in de televisiespecial waren danser Rudolph Nureyev en zanger Tom Jones.
In 1973 schreven Bacharach en David de score voor Lost Horizon, een muzikale versie van de film uit 1937. De remake was een kritische en commerciële ramp en een stroom van rechtszaken tussen de componist en de tekstschrijver, alsmede van Warwick, was het gevolg. Naar verluidt voelde zij zich in de steek gelaten toen Bacharach en David weigerden verder samen te werken.
Bacharach probeerde verschillende soloprojecten, waaronder het album Futures uit 1977, maar de projecten leverden geen hits op. Hij en David kwamen in 1975 kort samen om Stephanie Mills’ tweede album, For The First Time, voor Motown te schrijven en te produceren.
In het begin van de jaren tachtig was Bacharachs huwelijk met Angie Dickinson voorbij, maar een nieuwe samenwerking met tekstschrijfster Carole Bayer Sager bleek lonend, zowel commercieel als persoonlijk. De twee trouwden en werkten samen aan verschillende grote hits gedurende het decennium, waaronder “Arthur’s Theme (Best That You Can Do)” (Christopher Cross), mede geschreven met Cross en Peter Allen; “Heartlight” (Neil Diamond); “Making Love” (Roberta Flack); “On My Own” (Patti LaBelle met Michael McDonald.)
Een andere van hun hits, “That’s What Friends Are For” in 1985, bracht Bacharach en Warwick weer bij elkaar. Toen haar werd gevraagd naar hun weerzien, legde ze uit:
We realiseerden ons dat we meer waren dan alleen vrienden. We waren familie. Tijd heeft een manier om mensen de kans te geven om te groeien en te begrijpen … Werken met Burt verschilt niet veel van hoe het vroeger was. Hij verwacht dat ik lever en dat kan ik. Hij weet wat ik ga doen voordat ik het doe, en hetzelfde met mij. Dat is hoe met elkaar verweven we zijn geweest.
Andere artiesten bleven Bacharachs vroegere hits in de jaren tachtig en negentig nieuw leven inblazen. Voorbeelden hiervan zijn Luther Vandross’ opname van “A House is Not a Home”; Naked Eyes’ pophitversie uit 1983 van “(There’s) Always Something There to Remind Me”, en Ronnie Milsap’s countryversie uit 1982 van “Any Day Now”. Bacharach zette zijn concertcarrière voort en trad op in zalen over de hele wereld, vaak met grote orkesten. Hij sloot zich af en toe aan bij Warwick voor uitverkochte concerten in Las Vegas, Los Angeles, en New York, waar ze in 1996 optraden in de Rainbow Room.
De jaren negentig en daarnaEdit
In 1998, Bacharach schreef samen met Elvis Costello een Grammy-winnend album Painted from Memory, waarop de composities het geluid van zijn eerdere werk begonnen aan te nemen. Het duo kwam later weer bij elkaar voor Costello’s album Look Now uit 2018, waarop ze samen aan verschillende nummers werkten.
In 2003 bracht hij samen met zanger Ronald Isley het album Here I Am uit, waarop een aantal van zijn composities uit de jaren zestig opnieuw werden opgenomen in Isley’s kenmerkende R&B-stijl. Bacharach’s solo-album At This Time uit 2005 week af van zijn vroegere werk omdat Bacharach zijn eigen teksten schreef, waarvan sommige over politieke thema’s gingen. Gaststerren op het album waren onder anderen Elvis Costello, Rufus Wainwright en hip-hop producer Dr. Dre.
In 2008 opende Bacharach de BBC Electric Proms in The Roundhouse in Londen, optredend met het BBC Concert Orchestra begeleid door gastvocalisten Adele, Beth Rowley en Jamie Cullum. Het concert was een retrospectieve terugblik op zijn zes decennia lange carrière. Begin 2009 werkte Bacharach samen met de Italiaanse soulzangeres Karima Ammar en produceerde haar debuutsingle “Come In Ogni Ora”.
In juni 2015 trad Bacharach in het Verenigd Koninkrijk op tijdens het Glastonbury Festival, en een paar weken later verscheen hij op het podium van de Menier Chocolate Factory voor de lancering van ‘What’s It All About? Bacharach Reimagined’, een 90 minuten durend live arrangement van zijn hits.
In 2016 componeerde en arrangeerde Bacharach, 88 jaar oud, zijn eerste originele score in 16 jaar voor de film A Boy Called Po (samen met componist Joseph Bauer). De score werd uitgebracht op 1 september 2017. De volledige 30 minuten durende score werd in slechts twee dagen opgenomen in de Capitol Studios. Het themalied Dancing With Your Shadow, werd gecomponeerd door Bacharach, met teksten van Billy Mann, en uitgevoerd door Sheryl Crow. Na het zien van de film, een waargebeurd verhaal over een kind met autisme, besloot Bacharach dat hij er een partituur voor wilde schrijven, evenals een themalied, als eerbetoon aan zijn dochter Nikki – bij wie het syndroom van Asperger niet was vastgesteld, en die op 40-jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Bacharach vroeg regisseur John Asher om de film te zien en bood aan de score te schrijven. “Het raakte me heel erg,” zegt de componist. “Ik had dit met Nikki meegemaakt. Soms doe je dingen die je gevoel geven. Het gaat niet om geld of beloningen.”
Hoewel Live To See Another Day niet bekend staat om politieke liedjes, werd het in 2018 uitgebracht. “Opgedragen aan overlevenden van schoolwapengeweld” ging de opbrengst voor de release naar het goede doel Sandy Hook Promise, een non-profitorganisatie die is opgericht en wordt geleid door verschillende familieleden wier geliefden werden gedood op Sandy Hook Elementary School in 2012. Een co-write met Rudy Pérez het ook het Miami Symphony Orchestra.
Op 25 juni 2019, The New York Times Magazine vermeldde Burt Bacharach onder honderden artiesten van wie materiaal zou zijn vernietigd in de Universal brand van 2008.
Op juli 2020, Bacharach werkte samen met songwriter en multi-instrumentalist Daniel Tashian op de EP “Blue Umbrella”, Bacharach’s eerste nieuwe materiaal in 15 jaar. De EP leverde zowel Bacharach als Tashian een Grammy Award nominatie op voor Best Traditional Pop Vocal Album voor de 63e jaarlijkse Grammy Awards.