Paul Powlesland, een advocaat die Lawyers for Nature heeft opgericht, gelooft dat “het hart van de kerk op de juiste plaats zit”, maar zegt dat het TPO-systeem “geen briljante bescherming” is voor oeroude bomen. TPO’s worden meestal alleen door een lokale autoriteit verleend als een boom wordt bedreigd. Een TPO is vaak te laat en te weinig.
“De straffen voor het overtreden van een TPO zijn eenvoudigweg niet in overeenstemming met het belang van deze bomen,” betoogt Powlesland. “Het is een anomalie in onze wetgeving dat we niet goed zijn omgegaan met het idee om levende wezens te beschermen. Als een oude eik in 1700 werd omgehakt en tot een gebouw werd verbouwd, zou die eik in het gebouw nu beschermd zijn. Als hij zou blijven groeien, zou hij niet worden beschermd.”
Niet elke expert op het gebied van oude bomen roept op tot wettelijke bescherming. Jill Butler, die samenwerkt met de Woodland Trust en het Ancient Tree Forum, zegt dat er een register van “bomen van nationaal belang” zou kunnen komen waarin landeigenaren worden geïnformeerd over hun belang. “We hebben iets nodig dat zo licht mogelijk is,” zegt ze. Er moet “financiële steun” komen voor eigenaars van oude bomen, net zoals eigenaars van kostbare weilanden met wilde bloemen geld kunnen krijgen voor hun beheer via agro-milieuprogramma’s.
“De kerk heeft de laatste tien jaar een lange weg afgelegd,” zegt Butler. “Maar de arme oude kerk zou in aanmerking moeten komen voor financiering om ook deze bomen te helpen. Het gaat niet alleen om controle, maar ook om het juiste advies over hoe je ze moet verzorgen.”
Fry vreest dat veel eeuwenoude taxusbomen de kerk zullen overleven. Kerken worden gesloten. Hoewel de gewijde grond van kerkhoven betekent dat ze zelden bebouwd worden, zegt Fry dat nieuwe particuliere eigenaars van kerkgebouwen een taxus stilletjes kunnen saboteren omdat hij “hun” licht heeft meegenomen. De verantwoordelijkheid voor het onderhoud van oude kerkhoven in Engeland gaat soms ook over naar lokale raden die over weinig middelen beschikken.
Zij hoopt dat nieuwe wettelijke bescherming voor de oude bomen van Groot-Brittannië, en vooral voor de taxus, een soort positief nationalisme kan zijn voor een land dat vastzit in Brexit. “Het Verenigd Koninkrijk zou daar iets van kunnen maken – we zijn onafhankelijk en we hebben de grootste verzameling oude taxusbomen ter wereld,” zegt ze.
Powlesland is het daarmee eens. Het beschermen van oeroude bomen “overschrijdt politieke scheidslijnen – het kan linkse milieuactivisten en politieke conservatieven verenigen”, zegt hij. “Het zegt iets over wie wij zijn als land. Wat is dit land? Wat betekent het om Brits te zijn? Het is een kans voor politici om zichzelf deel te laten uitmaken van de geschiedenis. Deze taxussen bestaan al duizenden jaren. Hopelijk, als we ze beschermen zullen ze nog steeds bestaan wanneer deze hele beschaving naar de geschiedenisboeken is verwezen. Dat is iets magisch.”
– Dit artikel is op 30 september 2019 gewijzigd om te verduidelijken dat het vruchtvlees van taxusbessen weliswaar eetbaar is, maar dat de zaden binnenin giftig zijn.