Enkele van de links in dit bericht zijn affiliate links. Dat betekent dat Kids Eat in Color® commissie krijgt voor aankopen via links in deze post. Als een Amazon Associate, Kids Eat in Color® verdient uit in aanmerking komende aankopen. Alle meningen blijven mijn eigen.
Binnenkant: Kind eet niet? Leer 5 redenen waarom uw kind misschien niet eet en wat u eraan kunt doen om ervoor te zorgen dat ze krijgen wat ze nodig hebben om te gedijen.
“Is hij opeens kieskeurig of is dit gewoon een fase?” Vroeg ze me nerveus. Haar kind leek als peuter heel goed te eten, maar op een dag, toen hij 3 was, realiseerde ze zich: “Mijn kind eet niet.” Hij weigerde voedsel dat hij voorheen lekker vond. Ze begon zich zorgen te maken. Wat moest ze doen? Zou het vanzelf overgaan?
Ik zie dit vaak – niet alleen bij andere gezinnen, maar ook bij mijzelf. Sterker nog, ik had het geluk dat ik een van de ouders was die mocht vragen “waarom eet mijn peuter niet?” Het voeden van kinderen is lastig. Elke keer als het eten van je kind verandert, is het tijd om even stil te staan en na te denken.
Er zijn 5 redenen waarom je eens zo avontuurlijke eter zijn eetgewoonten kan veranderen.
Druk tijdens de maaltijd is voor veel kinderen de doodsteek voor goede eetgewoonten. Wat bedoel ik met druk? Druk ziet er in veel gezinnen anders uit, maar hier zijn een paar manieren waarop het tijdens de maaltijd naar voren komt:
- “Eet alles op je bord op voordat je gaat zitten.”
- “Je moet al je spaghetti opeten voordat je aardbeien krijgt.”
- “Nog 3 hapjes voordat je gaat liggen.”
- “Je moet van alles op je bord een hapje nemen.”
- “Je krijgt pas meer brood als je eerst al je andere eten op hebt.”
- “Als je dit nu niet opeet, zal ik het je steeds opnieuw opdienen tot je het opeet.”
In principe zijn het jij en ik, de ouders, die ons kind proberen te dwingen iets te eten terwijl het dat niet wil. Ik weet niet hoe het met u zit, maar als iemand mij probeert te dwingen iets te eten, ga ik vaak in de aanval. Ik wil niet eten als iemand me dwingt te eten. Zo is het ook met kinderen.
Maar wacht. Ik ben de ouder? Ik weet wat mijn kind nodig heeft en ik zou ze moeten kunnen laten eten wat ze nodig hebben! Ik hoor je en voel je.
Hier zit het zo, wij ouders weten eigenlijk niet hoe ons kind zich voelt terwijl het aan het eten is. Ze hebben misschien niet de woorden om te beschrijven wat ze van binnen voelen. Veel kinderen, vooral jonge kinderen, weten heel goed wanneer ze honger hebben of vol zitten. Kinderen weten ook of ze zich vies, bang of gestrest voelen. Al deze dingen kunnen hun eetlust beïnvloeden. Druk brengt dat in de war.
Plus, we weten dat het onder druk zetten van kinderen om te eten niet wordt geassocieerd met het stoppen van kieskeurig eten. Sterker nog, ouders die een lage druk, hoge structuur hanteren bij het voeden van hun kinderen, hebben vaak kinderen die leren hun kieskeurigheid te overwinnen.
Dus wat moet je in plaats daarvan doen?
Laat je kind beslissen of het bij elke maaltijd en elk tussendoortje eet, en laat ze beslissen hoeveel ze eten.
Dat betekent dat je de druk wegneemt en ze zelf laat kiezen of ze eten of niet. Je laat ze ook zelf beslissen hoeveel ze eten. Als ze maar één hap willen eten voor deze maaltijd, is dat prima. Ze hebben een andere maaltijd of snack in de komende paar uur.
In mijn BetterBites programma zeggen gezinnen vaak dat het beëindigen van de druk het engste, maar het meest lonende is dat ze in het programma doen.
Dus is het een vrij-voor-alles waar je kind kan eten wat hij wil, wanneer hij wil?
Nee.
Het ontbreken van een schema voor maaltijden en tussendoortjes kan ervoor zorgen dat je kind niet eet
We weten dat het heel belangrijk is om kinderen zelf te laten kiezen hoeveel ze eten en of ze überhaupt willen eten. Dat betekent echter niet dat zij het voor het zeggen krijgen. In feite zijn ze gewoon de baas over hun eigen lichaam.
Ons ouders hebben de leiding over al het andere. Wij maken een schema voor maaltijden en tussendoortjes en bepalen waar kinderen mogen eten. We bepalen ook wat er bij de maaltijden wordt geserveerd.
Wanneer een kind geen eet- en tussendoortjesschema heeft, heeft het vaak niet op het juiste moment honger. Het is zelfs zo dat “grazen” – kinderen eten wanneer ze maar willen – ertoe kan leiden dat veel kinderen stoppen met eten tijdens de maaltijd. Als ze tussen 7 uur ’s ochtends en 4 uur ’s middags al 8 hapjes hebben gegeten, hebben ze om 5 uur ’s middags waarschijnlijk geen trek meer in het avondeten.
Het is beter om bepaalde tijden te hanteren voor maaltijden en tussendoortjes – net als op school, de peuterspeelzaal of de kinderopvang. Kinderen mogen niet eten wanneer ze maar willen, want ze moeten honger hebben voor de maaltijden en geplande tussendoortjes. Zo blijven ze gezond eten.
Hoe ziet een maaltijdschema eruit?
Voor kinderen vanaf de peuterleeftijd moet je een schema maken waarbij ze elke 2,5 tot 4 uur eten. Dit is afhankelijk van hoeveel uw kind slaapt en van uw gezinsschema.
Voor de meeste gezinnen is 3 maaltijden en 0-2 tussendoortjes prima. Sommige gezinnen (waaronder het mijne) hebben 3 maaltijden en 3 tussendoortjes nodig vanwege de voedingsbehoeften van hun kind. Ik raad niet meer dan 3 maaltijden en 3 tussendoortjes aan.
ls je eenmaal een schema voor maaltijden en tussendoortjes hebt gemaakt, houd je er dan aan. Uw kind kan bij elke maaltijd en elk tussendoortje zelf beslissen of hij eet en hoeveel. Wel alleen water tussendoor.
Is het goed om uitzonderingen te maken?
Natuurlijk! Dit betekent niet dat je nooit een uitzondering mag maken. Er zijn altijd uitzonderingen met kinderen (ik kijk naar je met de hongerige peuter die het nieuwe broertje of zusje aanvalt). Probeer uitzonderingen echter tot een minimum te beperken, want je hebt je kind nodig voor maaltijden en tussendoortjes.
De taak van de ouder:
En over maaltijden en tussendoortjes gesproken, als ouder is het ook jouw taak om te beslissen waar de maaltijden worden geserveerd. Aan tafel serveren is een goed idee en een makkelijke manier om afleiding te minimaliseren, zoals TV kijken tijdens de maaltijd (wat picky eating dramatisch kan doen toenemen).
Ook is het jouw taak om te beslissen welk eten er tijdens de maaltijden wordt geserveerd. Het is niet de taak van onze kinderen om hun eigen voedzame dieet te plannen. Ze weten niet wat ze doen – en we weten allemaal dat als we het aan hen overlieten, we een heleboel macaroni met kaas zouden eten, toch? Daarom is het jouw taak als ouder om je kind eten voor te schotelen.
Jouw kind’s taak:
Jij serveert de maaltijden en laat het aan hen over om te beslissen of ze het opeten en hoeveel. Maar één ding is belangrijk. Wees aardig. Serveer altijd minstens één maaltijd bij de maaltijden en tussendoortjes waarvan u weet dat uw kind het lekker vindt.
Gerelateerd: Maak een einde aan zeuren met deze eenvoudige snack-hack
Prikkelgedrag zorgt ervoor dat je kind niet eet
Misschien heeft je kind wel honger, maar eet het gewoon niet. Dat voelt een beetje enger. Ze vragen om eten en je weet dat ze honger hebben, maar ze eten gewoon niet wat er op tafel staat. Je kind kan een “selectieve eter” zijn. Er zijn 3 redenen waarom een kind een selectieve eter kan zijn.
Ten eerste kunnen ze bang zijn voor nieuw voedsel.
Dit wordt “neofobie” genoemd. Dit is typisch voor jonge kinderen en komt meestal voor tussen de 12 maanden en 5 jaar oud.
Dit betekent dat ze letterlijk bang zijn. Echt bang. Ze doen niet alsof ze bang zijn. Sommige kinderen hebben veel angst en sommige kinderen hebben maar een beetje angst. Als ze echt bang zijn voor wat er op hun bord ligt, zal het moeilijk voor ze zijn om het op te eten. Als ze extreem bang zijn, kunnen ze extreme honger hebben.
Tweede, ze hebben misschien een kieskeurige eetstoornis.
Avoidant Restrictive Feeding Intake Disorder (ARFID) is een eetstoornis die ertoe leidt dat kinderen niet genoeg eten om aan hun voedingsbehoeften te voldoen. Ze kunnen vermageren, niet genoeg eten om te groeien, of zo weinig voedingsmiddelen eten (zoals 5), dat ze onmogelijk aan hun voedingsbehoeften kunnen voldoen. Als uw kind extreem kieskeurig is en uw arts zich zorgen maakt over de groei, kan het een goed moment zijn om met een kinderdiëtist over ARFID te praten.
Derde mogelijkheid: uw kind is kieskeurig omdat zijn zintuiglijk systeem wordt overweldigd of juist niet wordt overweldigd door voedsel.
Zij kunnen volledig overweldigd zijn door de geur van voedsel. Ze kunnen volledig van streek zijn door hoe voedsel aanvoelt. Of ze houden alleen van knapperig voedsel in hun mond.
Of je kind nu bang is voor nieuw voedsel, ARFID heeft, of kieskeurig is vanwege zijn of haar zintuigen, één ding dat helpt is spelen met voedsel. Als kinderen met voedsel spelen, went hun zintuigstelsel eraan, komen ze (langzaam) over hun angst voor nieuw voedsel heen, en leren ze na verloop van tijd geleidelijk nieuw voedsel te eten.
Werkt spelen met voedsel dan? Nee. Het gooien met eten helpt kinderen nooit om nieuw voedsel lekker te vinden, ook al vinden ze het misschien wel leuk (grote mom eye roll). In plaats daarvan moet je activiteiten vinden die geschikt zijn voor de ontwikkeling van je kind en ze langzaam helpen hun zintuiglijke systeem aan te passen aan nieuw voedsel. Hier is de gids voor spelen met voedsel die ik gebruik in mijn therapeutische programma voor kieskeurige eters.
Je kind is overweldigd door grote porties en wil niet eten
Sommige kinderen zijn gewoon overweldigd door grote porties eten. Als ouders denken we gemakkelijk dat onze kinderen veel meer moeten eten dan ze doen. Als je kind al dat eten ziet, denkt hij: “Nee, dat kan ik niet aan. Ik ga hier wel zitten.”
Hoeveel moeten kinderen eten? Dat hangt van het kind af. Mensen hebben verschillende hoeveelheden energie nodig, ongeacht hun leeftijd. Uw kind heeft misschien maar een heel klein beetje voedsel nodig om goed te gedijen.
Ik raad aan met heel kleine porties te beginnen en ze dan zo vaak als ze willen meer te laten eten.
Wat is klein?
Wel, als u uw kind de volgende keer een maaltijd voorschotelt, noteer dan hoeveel u op het bord legt. De volgende keer dat je daarna eten serveert, serveer je ¼ van die hoeveelheid. Ja, dat klopt, een kwart. Ze kunnen nog 3, 5 of 7 keer om meer vragen, en geef ze elke keer een kleine portie.
Dit is ook een geweldige manier om voedselverspilling tegen te gaan!
Als u weet dat uw kind het eten niet lekker vindt, kunt u kiezen of u het eten op hun bord wilt leggen of niet. Als je dat doet, leg dan een “blootportie” op hun bord – ter grootte van de helft van je pinknagel. Dan hoef je je ook geen zorgen te maken over voedselverspilling.
Je kind wil liever spelen en niet eten
Heb je een wiebelig kind? Ik heb er 2, dus ik hoor je wel. Sommige kinderen doen gewoon liever van alles dan dat ze zitten te eten. Dat is niet erg, zolang je maar de juiste verwachtingen hebt. Het is nog steeds belangrijk dat ze aan tafel zitten voor een bij hun leeftijd passende tijd.
Toen mijn kinderen 1 tot 3 waren, betekende dat ongeveer 12 minuten (en daar werkten we naartoe!) Toen mijn kinderen 3 tot 5 waren, betekende dat 15 minuten.
Een ander ding dat je kunt doen, is eetplezier aan tafel brengen. Leuk keukengerei kan een geweldige manier zijn om ze geïnteresseerd te maken in etenstijd. Natuurlijk hoef je nooit leuk keukengerei te gebruiken, maar ik heb mijn situatie zien veranderen van “kind eet niet” in “kind eet”, alleen omdat ze een vork hadden!
Gerelateerd: Top 11 Eetgerei voor Kinderen
