Aanpassingen
Gifhuid
De meest verbazingwekkende aanpassing die deze kikkers hebben, is hun vermogen om gifstoffen te produceren. De giftige stoffen in de huid van deze kikkers worden in hoge concentraties aangetroffen in de prooidieren die ze eten, vooral mieren. Na het eten van de mieren, worden deze giftige stoffen afgescheiden door klieren in de huid van de kikker, waardoor ze een krachtig verdedigingsmiddel hebben. Het gif is in staat om potentiële roofdieren te verlammen of zelfs te doden. De blauwe pijlgifkikker bevat gemiddeld 200 microgram gif, dat zelfs voor een mens dodelijk kan zijn.
Dodelijke kleuren
Hoewel vele kikkers groen zijn of gedempte kleuren en patronen hebben die hen helpen zich te verbergen voor potentiële roofdieren, gebruiken sommige kikkers, zoals de blauwe pijlgifkikker, felle kleuren als een verdedigingsmiddel. De briljante blauwe kleur van deze kikkers dient als een waarschuwing aan potentiële roofdieren om hem niet op te eten. Vaak is het zo dat hoe levendiger en kleurrijker een kikker is, hoe giftiger hij kan zijn.
Lichamelijke beschrijving
- De blauwe pijlgifkikker is 1,2 tot 1,8 inch (3-4,5 cm) lang; vrouwtjes zijn groter dan mannetjes.
- Deze kikkers wegen ongeveer een tiende van een ounce (3 gram).
- Deze kikkers hebben azuurblauw op hun poten, hemelsblauw op de rug en donkerder blauw op de buik met een onregelmatig patroon van donkerblauwe en zwarte vlekken die hun rug en kop bedekken.
Dieet
Wat Eet Hij?
In het wild: Mieren, kevers, vliegen, mijten, spinnen, termieten, maden, rupsen.
In de dierentuin: Krekels en fruitvliegen.
Wat eet het?
Volwassen dieren worden gegeten door slangen en grote spinnen; kikkervisjes worden gepredeerd door slangen en libellenlarven.
Sociale organisatie
Blauwe pijlgifkikkers zijn solitair, behalve tijdens het broeden of territoriale gevechten.
Levenscyclus
Zoals alle kikkers ondergaan blauwe pijlgifkikkers een metamorfose die begint als eitjes die uitgroeien tot kikkervisjes en in het water leven en zuurstof ademen via de kieuwen. De dikkopjes veranderen langzaam in volwassen kikkers die poten krijgen, de staart absorberen, de kieuwen verliezen en longen ontwikkelen waardoor ze zuurstof in de lucht kunnen ademen. Het broeden gebeurt meestal tijdens het regenseizoen. De mannetjes zetten een territorium op en kondigen hun positie aan met stille kreten om een vrouwtje aan te trekken. Meerdere vrouwtjes kunnen om het mannetje vechten. Het winnende vrouwtje begint het baltsritueel door het mannetje een duwtje in de zij te geven en met haar voorpoten over zijn rug te aaien. Het gepaard paar verhuist dan naar een afgelegen paaikamer bij een waterbron om te paren en eieren te leggen. Het mannetje zorgt voor de eitjes en houdt ze vochtig tot ze na 14-18 dagen uitkomen. Zodra de kikkervisjes uitkomen, draagt het mannetje ze op zijn rug en zet ze af in kleine poelen water in een klein boomhol of in een bromelia. Het vrouwtje kan helpen bij de verzorging van de eieren en het vervoer van de dikkopjes. Zodra de dikkopjes in het water zijn gezet, houdt de zorg van het mannetje op, maar het vrouwtje zal de dikkopjes regelmatig bezoeken om onbevruchte eieren in het water te leggen en zo voedsel voor de dikkopjes te verschaffen. De dikkopjes veranderen in volwassen kikkers in 10-12 weken. De levensduur in het wild is vier tot zes jaar en in gevangenschap leven ze gemiddeld 10 jaar.
Fun Facts
- Het vlekkenpatroon op elke kikker is uniek en kan, net als menselijke vingerafdrukken, gebruikt worden om individuele kikkers te identificeren.
- In gevangenschap verliest de blauwe pijlgifkikker zijn giftige eigenschappen door het gebrek aan giftige stoffen in het voedsel dat ze eten.
- De blauwe pijlgifkikker is een van de 120 soorten die de meest giftige amfibieën ter wereld omvat.
- De American Zoo and Aquarium Association heeft 2008 uitgeroepen tot “Het jaar van de kikker” om de wereldwijde crisis te benadrukken die amfibieën treft. Een derde van alle amfibiesoorten wereldwijd wordt met uitsterven bedreigd.