Babyfaceness Definitie
Babyfaceness verwijst naar een configuratie van gelaatskwaliteiten die baby’s onderscheidt van volwassenen. Het hoofd van een baby wordt gekenmerkt door een grote schedel met een loodrecht voorhoofd en een klein ondergezicht met een terugwijkende kin. Vergeleken met volwassenen hebben baby’s ook relatief grote ogen, volle wangen, fijne wenkbrauwen en een “mops “neusje. Hoewel het uiterlijk van baby’s babyachtige gelaatskwaliteiten definieert, is babylijkheid niet synoniem met leeftijd. Op elk leeftijdsniveau, van baby tot oudere volwassenheid, hebben sommige mensen een meer babyachtig gezicht dan anderen. Zo kan een volwassene met een meer babyface jonger of ouder zijn dan iemand met een meer volwassen gezicht.
Meer babyfaceness individuen delen bepaalde kenmerken met baby’s, zoals rondere gezichten, grotere ogen, kleinere neuzen, hoger voorhoofd en kleinere kinnen. Er zijn babygezichten en volwassen gezichten van beide geslachten, hoewel de gezichtsanatomie van vrouwen meer op die van baby’s lijkt dan die van mannen. Mensen met een babyface komen ook voor bij mensen van alle rassen, wat overeenkomt met het feit dat de verschillen in gezichtsuitdrukking tussen baby’s en volwassenen voor alle mensen gelijk zijn. Er zijn zelfs enkele overeenkomsten tussen soorten.
Context en belang van babygezicht
Herkennen van baby’s en er op de juiste manier op reageren is van groot evolutionair belang geweest. Degenen die dat niet deden, hadden zeker minder kans om hun genen door te geven aan de volgende generatie. Zo hebben wij een snelle herkenning van de onderscheidende uiterlijke kenmerken van baby’s ontwikkeld, die algemeen wordt toegepast op mensen van alle leeftijden die op baby’s lijken. Er bestaat grote overeenstemming over het feit dat sommige volwassenen meer “babygezichtjes” hebben dan anderen. Bovendien kunnen mensen babyachtige gelaatstrekken bij een rasvreemde persoon even goed herkennen als bij iemand uit hun eigen groep. Het vermogen om babygezichten te herkennen ontwikkelt zich al op jonge leeftijd. Niet alleen kunnen zuigelingen baby’s van oudere personen onderscheiden, maar zij maken ook onderscheid tussen mensen van dezelfde leeftijd met een babygezicht en mensen met een volwassen gezicht door een voorkeur te tonen voor het kijken naar de meer babygezichtige persoon. Jonge kinderen kunnen hun gevoeligheid voor variaties in babylijkheid met woorden laten zien. Wanneer aan twee foto’s van jonge volwassenen wordt gevraagd welke foto “het meest op een baby lijkt”, kiezen kinderen van drie jaar oud meestal het gezicht dat de studenten het meest baby vinden.
Individuen die op baby’s lijken, ondervinden effecten die veel belangrijker zijn dan alleen maar het etiket babyface opgeplakt te krijgen. Net zoals baby’s agressie afschrikken en warme, aanhankelijke en beschermende reacties uitlokken, lokken mensen van alle leeftijden met een babygezicht unieke sociale interacties uit. Deze komen voort uit de neiging hen te zien als mensen met kinderlijker trekjes, zoals naïviteit, onderdanigheid, fysieke zwakte, warmte en eerlijkheid.
Een gevoel dat mensen met een babygezicht beschermd moeten worden tegen mensen met een meer volwassen gezicht, blijkt uit de bevinding dat aanklagers met een babygezicht in rechtszaken over geringe vorderingen meer schadevergoeding krijgen van daders met een volwassen gezicht dan van daders met een babygezicht. Een ander bewijs voor een sterkere beschermende reactie tegen personen met een babygezicht is de bevinding dat mensen die een verloren brief vinden met een cv als bijlage, deze eerder teruggeven als de foto op het cv een persoon met een babygezicht toont dan een persoon met een volwassen gezicht. Het gevoel dat mensen met een babygezicht naïef zijn, blijkt uit de bevinding dat volwassenen langzamer spreken als ze een spelletje leren aan kinderen met een babygezicht van vier jaar oud dan wanneer ze hetzelfde spelletje leren aan kinderen met een volwassen gezicht van vier jaar oud, en uit de bevinding dat volwassenen minder cognitief veeleisende taken opdragen aan kinderen met een babygezicht dan aan kinderen van elf jaar oud met een volwassen gezicht. De perceptie dat personen met een babyface onderdanig zijn, blijkt uit de bevinding dat zij minder vaak worden aanbevolen voor banen waarvoor leiderschap vereist is dan even gekwalificeerde sollicitanten met een volwassen gezicht. Aan de andere kant worden mensen met een meer babyface vaker aanbevolen voor banen waarvoor warmte vereist is. De babyfaceness van een sollicitant maakte evenveel verschil in de aanbevelingen voor banen als het geslacht van de sollicitant, en de banen die mensen daadwerkelijk bekleedden werden evenveel beïnvloed door hun babyfaceness als door hun persoonlijkheidskenmerken, wat verder aantoont hoe sterk babyfaceness de sociale resultaten kan beïnvloeden.
De perceptie dat mensen met een babyface eerlijker en naïever zijn dan hun leeftijdsgenoten met een volwassen gezicht, heeft belangrijke gevolgen voor hun inschattingsvermogen als ze beschuldigd worden van wangedrag. Volwassenen zien het wangedrag van kinderen met een babyface als minder opzettelijk dan dezelfde misdaden van volwassen kinderen van dezelfde leeftijd. Op dezelfde manier worden volwassenen met een babygezicht minder vaak veroordeeld voor opzettelijke misdrijven dan hun leeftijdsgenoten met een volwassen gezicht. Volwassenen met een babygezicht worden daarentegen vaker veroordeeld voor onachtzame misdrijven, in overeenstemming met de stereotype perceptie van hun naïviteit. Deze effecten zijn niet alleen in laboratoriumexperimenten gevonden, maar ook in feitelijke rechtszaken bij rechtbanken voor geringe vorderingen. Interessant is dat wanneer volwassenen of kinderen met een babyface toegeven opzettelijk verkeerde daden te hebben begaan, zij strenger worden gestraft dan volwassenen met een volwassen gezicht, terwijl zij minder streng worden gestraft voor erkende nalatige daden. Het lijkt erop dat anderen harder reageren op het negatieve gedrag van mensen wanneer hun uiterlijk dat gedrag zeer onverwacht maakt.
Je kunt je afvragen of mensen met een babyface eigenlijk wel de eigenschappen hebben die anderen verwachten. Hoewel de verwachtingen van anderen soms bevestigend gedrag uitlokken bij mensen met een babyface in een bepaalde sociale interactie, zijn er aanwijzingen dat mensen met een babyface niet op betrouwbare wijze de verwachte eigenschappen vertonen. Er zijn inderdaad gedocumenteerde verschillen tussen mensen met een babyface en mensen met een volwassen gezicht die tegengesteld zijn aan de stereotypen. Jongeren met een babyface zijn vaak hoger opgeleid, in tegenstelling tot wat men denkt dat ze naïef zijn; ze zijn assertiever en verdienen vaak militaire onderscheidingen, in tegenstelling tot wat men denkt dat ze onderdanig en zwak zijn; en ze zijn vaker jeugddelinquent als ze uit een risicogroep komen, in tegenstelling tot wat men denkt dat ze eerlijk zijn. Hoewel deze verschillen klein zijn, vragen zij toch om een verklaring. Een mogelijkheid is dat jonge mannen met een babyface zo hard hun best doen om de stereotypen die anderen van hen hebben te weerleggen, dat ze overcompenseren.