Onafhankelijkheidsdag is het moment om het 244 jaar oude Amerikaanse experiment te eren, te doorgronden en te herdenken. Laten we dit weekend van 4 juli daarom Crispus Attucks herdenken.
Attucks was een zwarte en inheemse Amerikaanse man en voormalig slaaf die omkwam in het bloedbad van Boston. Hij wordt soms het eerste slachtoffer van de Amerikaanse Revolutie genoemd, een van de vijf personen die op 5 maart 1770 werden doodgeschoten door Britse troepen die werden geconfronteerd met een menigte burgers.
Slachting in Boston, 5 maart 1770. Kopie van een chromolithografie door John Bufford naar William L. Champney, circa 1856. Credit: National Archives/National Archives
advertentie
De gebeurtenis maakte deel uit van een opeenvolging van oplopende spanningen tussen de Britse strijdkrachten en de Bostonians die al boos waren over de nieuwe belastingen die door de Stamp Act en andere verre opleggingen in het leven waren geroepen. Bekende patriotten als Samuel Adams gebruikten het bloedbad om de revolutionaire ijver aan te wakkeren. Zo ontstond de oorlog, de onafhankelijkheid, Amerika en de barbecues en het vuurwerk op 4 juli.
Attucks was een cruciale figuur in het ontstaan van Amerika en heeft nog niet het volle pond gekregen. Er is niet veel over hem bekend buiten zijn werk als zeeman, misschien als touwslager. Hoewel sommige groepen hem zagen als een aanstichter op dit cruciale historische moment, werd zijn naam door kruisvaarders voor burgerrechten in verschillende generaties genoemd. Toch wordt er in de schoolklassen minder tijd besteed aan zijn daden en wat voor leven hij in die tijd geleefd zou kunnen hebben dan aan de Boston Tea Party, de middernachtrit van Paul Revere en andere relatief verheffende voorlopers van de oorlog.
Wat duidelijk is, is dat onze geschiedenis gecompliceerder is dan eenvoudige tweedelingen en cartooneske aannames over Amerikaanse helden. Bedenk dat John Adams, die George Washington opvolgde als president, eerst als advocaat voor de tegenpartij – de Britten – diende na het bloedbad en kritiek had op het “waanzinnige gedrag” van Attucks in het bijzonder, hoe zijn “uiterlijk alleen al genoeg was om ieder mens angst aan te jagen.”
De soldaten die Attucks en vier anderen doodden, werden vrijgesproken van moord, en je hoort misschien echo’s van de harde taal die in de rechtszaal werd gebruikt om Attucks te beschrijven, vandaag de dag in juridische kringen tegen sommige zwarte mannen worden gebruikt.
Veel van de elementen die bij de dood van Attucks aanwezig waren, zijn in de Amerikaanse geschiedenis steeds opnieuw opgedoken. De moord op een zwarte man bracht een beweging op gang. Een demonstratie werd bekritiseerd maar ook gevierd, afwisselend omschreven als een rel en een protest. Vertegenwoordigers van de wet werden vrijgelaten, zelfs na het doden van burgers. Amerikanen stonden sceptisch tegenover verre autoriteiten wier beslissingen nergens op sloegen.
Teken in op The Point
Ga binnen in de New Yorkse politiek.
Door op Aanmelden te klikken, gaat u akkoord met ons privacybeleid.
Het allerbelangrijkste is dat Attucks’ leven en dood duidelijk maken dat ras vanaf het allereerste begin centraal stond in de Amerikaanse geschiedenis, ook al werd dat niet door iedereen zo begrepen. De erfenis van slavernij en vooroordelen is nooit helemaal weggeëbd, de bijdrage van zwarte Amerikanen is nooit helemaal op waarde geschat. Toch is het opmerkelijke aspect van Amerika zijn vermogen tot verbetering. Het moet doorgaan met de voorwaartse beweging, en er is nog een lange weg te gaan.
– De redactie