Alles wat je moet weten over NBA Free Agency

Het is het NBA-offseason, maar je zou het bijna niet weten. De NBA is een 365 dagen sport geworden. We hebben net een paar weken de finales achter de rug, maar nu al lijken die wedstrijden oude geschiedenis. Chris Paul en Dwight Howard hebben nieuwe teams, Carmelo Anthony en Paul George niet, Markelle Fultz heeft een nieuwe baan en Phil Jackson is de zijne kwijt. En nu je daar allemaal van op de hoogte bent, is het tijd voor NBA Free Agency om te beginnen.

Free agency begint officieel om 12:01 a.m. op 1 juli. Dat betekent dat er vrijdagavond laat en gedurende het hele weekend al enkele contracten zullen worden getekend, en de grootste namen zullen waarschijnlijk net op tijd vergaderen en hun beslissingen nemen om de gebruikelijke Independence Day-barbecues te onderbreken.

Dus, wie zijn de grootste namen die deze zomer beschikbaar zijn, welke teams zullen het druk hebben, en wat is er nog meer te weten nu we het dwaze seizoen van de NBA ingaan?

Sommige teams hebben al meer uitgegeven dan hun budget toelaat en zullen dit grotendeels aan zich voorbij moeten laten gaan. De cap-regels van de NBA zijn verwarrend en ingewikkeld, maar de meeste teams kunnen worden onderverdeeld in vier categorieën als ze het vrije veld ingaan:

Goed over de limiet en geen spelers voor een vrij contract

Portland, Cleveland, Oklahoma City, Charlotte, Milwaukee

Effectief over de limiet, waarschijnlijk gericht op het opnieuw contracteren van hun spelers

Memphis, Detroit, Washington, Toronto, Dallas, Golden State, Houston, Utah

Ruimte om een goede starter toe te voegen, maar geen max speler

Minnesota, San Antonio, New York, Orlando, L.A. Lakers, L.A. Clippers, New Orleans, Atlanta

De grote free agency spelers (met bijna max of max ruimte)

Denver, Boston, Miami, Philadelphia, Phoenix, Sacramento, Chicago, Brooklyn, Indiana

Bedenk dat dit brede paraplu’s zijn, en teams kunnen nog steeds stappen maken die hen in een andere emmer zouden schuiven. De eerste twee groepen zullen zich waarschijnlijk vooral concentreren op het hercontracteren van hun eigen jongens, terwijl de laatste twee groepen het meeste lawaai zouden moeten maken. Verwacht Boston, Miami, Denver, Minnesota, en San Antonio als de vijf belangrijkste kanshebbers die de rest van de free agency domino’s in beweging zetten.

Bedenk dat over en onder de limiet niet noodzakelijkerwijs betekenen wat je denkt. Teams die boven de limiet zitten kunnen nog steeds geld uitgeven om hun eigen spelers te behouden, maar ze betalen een hoge prijs, vaak twee of drie keer de prijs die je ziet vanwege de luxebelasting en andere regels. Ze hebben ook een paar uitzonderingen die ze kunnen gebruiken om spelers te contracteren en ze kunnen altijd spelers contracteren tegen het minimum. Slimme GM’s weten hoe ze de cap-regels kunnen manipuleren om de juiste spelers binnen te halen.

Teams onder de cap opereren niet altijd onder de cap – teams hebben cap holds voor hun eigen free agents, draft picks, en gestockeerd internationaal talent, en dat telt ook mee in de cap. Neem de Warriors, bijvoorbeeld. Zij hebben technisch gezien het minste salaris toegezegd voor 2018, maar ze hebben ook een cap van 32 miljoen dollar voor Durant, 18 miljoen dollar voor Curry, 17 miljoen dollar voor Iguodala, 11 miljoen dollar voor Livingston, en meer. Ze zitten ver “onder” de limiet maar zullen niet op die manier werken. Ze zouden afstand kunnen doen van Durant, Curry en Iguodala en een hoop cap room overhouden, maar dat doen ze niet omdat ze die jongens dan niet meer kunnen contracteren. Free agency is ingewikkeld.

Those Who Act First Often Act Worst

Free agency begint officieel wanneer het nieuwe NBA-jaar begint, om 12:01 a.m. (Eastern Standard Time) op 1 juli. De NBA heeft strikte regels die vrije spelers en teams verbieden om eerder te praten, maar we krijgen altijd een paar deals getekend binnen een paar minuten na het begin van het vrije spelersseizoen. En reken maar dat die eerste deals tot de slechtste behoren.

De beste spelers nemen hun tijd om een belangrijke beslissing te nemen. Je zult Gordon Hayward niet laat op vrijdagavond een beslissing zien nemen over een vrij contract. Het zijn vaak spelers uit het derde of vierde stadium van het free agency die vroeg tekenen, als een team dat een grote slag wil slaan hen veel te veel biedt.

Herken je je de grote deal van vorig jaar nog, precies om middernacht? Dat was de Lakers en Timofey Mozgov, een rampzalige vierjarige deal van 64 miljoen dollar die vanaf het moment dat hij werd aangekondigd werd bespot – een deal zo slecht dat de Lakers de voormalige nummer twee D’Angelo Russell al hebben verkocht om er onderuit te komen. Andere grote vroege aanwinsten afgelopen zomer waren Luol Deng bij de Lakers en Joakim Noah bij de Knicks.

Teams die als eerste handelen, handelen niet slim – ze willen nieuws maken. Weet je wie er niet midden in de nacht zullen tekenen? Teams als de Spurs, Celtics, Jazz, Warriors, en andere slimme teams. Zij zullen geduldig zijn. Kijk in plaats daarvan uit naar teams als New York, Sacramento, Chicago en Los Angeles met twijfelachtige front offices om vroeg te tekenen.

De slimste teams zullen hun tijd nemen, en de beste deals van de zomer zullen laat komen, wanneer spelers kleinere of kortere deals tekenen. Er zijn geen koopjes in het begin van het vrije seizoen. Over een paar weken kan een goede speler een één- of tweejarige deal tekenen als de markt opdroogt, en kiezen voor een kans om zichzelf te bewijzen en weer aan de slag te gaan. Sommige goede spelers zullen beschikbaar zijn voor spotgoedkope deals. Geduld wordt meestal beloond in de NBA free agency.

De slechtste Free Agent Deals zijn die in het midden

Er zijn drie grote contracten in de NBA, en je vindt ze op het rooster van elke mededinger: echt goede spelers op max deals, jonge spelers op rookie deals, en veteranen spelen op of nabij het minimum. De manier om een succesvol NBA-team op te bouwen is door het te stapelen met twee of drie sterren aan de top (die misschien voor minder spelen dan ze waard zijn vanwege de max) en hen te omringen met goedkoop talent met rookiecontracten en koopjesdeals.

Het meeste geld in free agency zal worden besteed aan het tegenovergestelde van dat, vooral in de eerste hectische week of twee. Bijna elk middelgroot contract dat afgelopen zomer werd getekend, is een jaar later al slecht of verschrikkelijk. De markt van afgelopen zomer dicteerde dat de prijs voor een gemiddelde NBA starter rond de $14 tot $16 miljoen lag. Een max deal voor een veteraan kost tussen de $30 en $35 miljoen per jaar. Heb je liever één superster of twee fatsoenlijke starters? Diepte en balans is leuk, maar supersterren winnen in de NBA.

Laten we er eens wat namen bij zetten. Afgelopen zomer tekenden de Magic Evan Fournier en Bismack Biyombo voor deals waarmee ze nog eens drie jaar lang 33 miljoen dollar verdienen. De Bucks zijn Dellevadova, Teletovic, en Henson bijna $30 miljoen per jaar schuldig. De Pelicans zullen Omer Asik, Solomon Hill en E’Twaun Moore nog drie keer 33 miljoen dollar betalen. Afgelopen zomer gaven de Blazers Evan Turner en Moe Harkless 28 miljoen dollar per jaar, en daarna Allen Crabbe en Meyers Leonard nog eens 29 miljoen dollar per jaar. Elk van deze duo’s of trio’s wordt effectief betaald als een collectieve max speler. De Blazers tekenden afgelopen zomer twee “max”-spelers in de vorm van vier overbetaalde spelers. De Warriors betaalden Durant dit seizoen 26,5 miljoen dollar. LeBron’s max deal betaalde hem 31 miljoen dollar. Heb je liever LeBron of Durant of een pakket van twee of drie van de jongens hierboven?

Het zijn die middelmatige deals in de range van $10 tot $18 miljoen die teams echt de das om kunnen doen in het vrije spelerscircuit. Maar al te vaak zijn ze een troostprijs voor een team dat zijn toptarget misliep en genoegen nam met een speler van de volgende rang voor een beetje minder geld. Het probleem is dat het geld en het talent niet in verhouding zijn. Mozgov en Deng tekenden afgelopen zomer elk voor half zoveel als Durant en LeBron, maar ze zijn lang niet half zo waardevol voor een NBA-team.

Die middelmatige deals zijn dodelijk. Ze lijken nu misschien onschuldig, maar ze kunnen zich later echt opstapelen.

De moderne NBA moet elke gemaakte beweging kleuren

In 2017 is elk NBA-team op zoek naar spelers die kunnen verdedigen en een schot kunnen maken. Teams zijn slechts zo goed als hun zwakste schakel in zowel aanval als verdediging, vooral in de play-offs. Veelzijdigheid is de sleutel. En bijna niemand is in 2017 zo veelzijdig als vleugels. Goede vleugels kunnen vaak twee tot vier spelen, bijna iedereen op het veld bewaken, en voor zichzelf of teamgenoten creëren. Elk NBA-team is op zoek naar getalenteerde vleugels.

Omgekeerd is het niet langer genoeg om alleen maar heel lang te zijn. De NBA is bezaaid met slechte contracten voor grote mannen. Heb je een grote man nodig? Hier zijn een paar van de vele slechte contracten die je in de competitie kunt vinden, deals waar teams dolgraag onderuit zouden willen:

Dwight Howard (2 jaar, 48 miljoen dollar)
Brook Lopez (1/$22m)
Bismack Biyombo (3/$51m)
Joakim Noah (3/$56m)
Tyson Chandler (2/$27m)
Timofey Mozgov (3/$48m)
Enes Kanter (2/$37m)
Ian Mahinmi (3/$44m)
Greg Monroe (1/$18m)
Dwight Powell (3/$29m)

Dat is bijna 400 miljoen dollar aan verzonken geld voor grote mannen, en er is nog meer waar dat vandaan kwam. Dat zijn twee teams met ruimte op de begroting voor tien spelers waarvan je hoopt dat je ze nooit op een belangrijk moment ziet spelen. Ondertussen betaalden de Spurs en Rockets vorig seizoen het minimum aan DeWayne Dedmon en Nene om net zo goed te zijn. Teams hebben nog steeds grote mannen nodig om de rand te beschermen, maar in de moderne NBA kunnen ze maar beter veel meer doen dan dat, anders zijn ze gewoon niet veel waard.

In Free Agency Contracts, The Devil Is In The Details

Niet alle max deals zijn gelijk geschapen. Er zijn drie niveaus, afhankelijk van hoe lang een speler al in de NBA speelt. Max deals beginnen bij ongeveer 25 miljoen dollar voor spelers met minder dan zes jaar ervaring, 30 miljoen dollar met zeven tot negen jaar, en bijna 35 miljoen dollar voor tien of meer seizoenen. De salarissen kunnen elk jaar met vijf procent stijgen, of met acht procent voor een team dat een speler opnieuw contracteert. Max deals kunnen tot vier jaar duren, vijf voor de zittende ploeg. Dat betekent dat een max deal voor een jonge speler vier jaar kan duren voor ongeveer 106 miljoen dollar, terwijl een veteraan vijf jaar kan tekenen voor een bedrag van meer dan 200 miljoen dollar.

Dat is het soort deal dat Kyle Lowry kan krijgen als hij de volledige max neemt om bij de Raptors te tekenen. Aan het eind van dat contract zou Toronto de 36-jarige Lowry meer dan 40 miljoen dollar betalen. Dat is meer dan 40% van het salarisplafond (voorlopig) en zou de ploeg alleen al in het laatste seizoen negen cijfers kunnen kosten als de Raptors in de luxebelasting zitten. Dus is Kyle Lowry een max speler? Dat is hij dit seizoen, maar je krijgt de hele deal, het begin en het einde van het contract.

Hoe lang is de deal? Het zijn de laatste jaren die er echt toe doen. Dat is wanneer een speler ofwel een koopje is zoals Isaiah Thomas of een albatros zoals Carmelo Anthony. Is er een no-trade clausule? Heeft het contract een spelersoptie of een teamoptie? Dit zijn het soort details die slimme teams als Boston en Philadelphia gebruiken om hun team flexibiliteit voor de toekomst te geven.

Omdat er een salarisplafond is, gaat het in de NBA nooit alleen om talent. Het gaat om relatieve waarde. Draymond Green en Klay Thompson zijn echt goede spelers. Maar met een gezamenlijke 36 miljoen dollar voor de komende paar seizoenen, worden ze een waanzinnig waardevol onderdeel van het kampioenschap.

Dus als je een tweet ziet dat een speler bij je favoriete team heeft getekend, lees dan ook het artikel. De details zijn belangrijk.

Restricted Free Agents Are Often Stucking Waiting

Spelers die hun rookie deal beëindigen zijn meestal restricted free agents, als hun teams een kwalificerend bod doen. Dat geeft de zittende ploeg het recht om elke deal te evenaren – en maakt het proces een stuk ingewikkelder. Elk team dat een beperkte vrije speler tekent, verliest kostbare tijd door te wachten of de zittende ploeg het aanbod zal aanpassen. Dat is nu nog maar drie dagen, maar nog steeds drie dagen waarin je alle andere contracten moet uitzitten en je capruimte vastzit.

Voor een belangrijke speler als Otto Porter of misschien Kentavius Caldwell-Pope kan een team bereid zijn om het risico te nemen. Maar de meeste andere beperkte vrije spelers zullen waarschijnlijk de voorpret afwachten. Sommigen zullen een eenjarige overeenkomst tekenen om volgend jaar een onbeperkte vrije speler te worden. Anderen kunnen later deze zomer op een koopje komen.

Sommige belangrijke beperkte vrije spelers

Porter, KCP, Nerlens Noel, Mason Plumlee, Kelly Olynyk, Tim Hardaway Jr, Andre Roberson, Nikola Mirotic

Just because it’s Free Agency doesn’t mean The Trade Market Won’t Keep Buzzing

Paul George is de grote naam, natuurlijk. Je zult de komende week of twee geruchten over PG’s zien, maar hij is niet de enige naam die kan verhuizen.

Ricky Rubio en Eric Bledsoe kunnen volgend seizoen ergens anders spelen. Carmelo Anthony heeft misschien een nieuw onderkomen nodig. Kevin Love of LaMarcus Aldridge kunnen worden verplaatst. Boston (Jae Crowder, Avery Bradley) en Denver (Kenneth Faried, Wilson Chandler, Will Barton) hebben een keur aan veteranen die ze kunnen verplaatsen als ze de juiste handelspartner of vrije speler vinden.

Het NBA-seizoen is pas twee weken oud en het is al wild geweest. Het feit dat de vrije handel van start gaat, betekent niet dat al het gekke handelen zal stoppen.

Vijf spelers die een maximale deal zouden moeten krijgen: Gordon Hayward, Blake Griffin, Paul Millsap, Kyle Lowry… en Otto Porter

Hayward lijkt Boston en Miami te bezoeken of zou in Utah kunnen blijven. Griffin is misschien klaar voor een nieuwe start nadat de Clippers Chris Paul hebben verkocht. Atlanta brengt Millsap misschien niet terug, en de Raptors zouden ook op de reset-knop kunnen drukken.

Elk van deze vier is een All Star, een geweldige speler die een maximaal contract waard is – voorlopig althans. Lowry en Millsap zijn ouder. Die twee en Griffin hebben een verleden van blessures die terug kunnen komen bij een team dat te veel betaalt, of te lang. Maar dat zijn de kosten van een vrije speler.

Boston, Miami en Denver zouden de belangrijkste namen kunnen zijn in de mix voor Hayward, Griffin en Millsap – misschien in die volgorde. Er is geen duidelijke gegadigde voor Lowry. Ploegen als de Wolves of de Spurs zouden geïnteresseerd kunnen zijn, maar hebben op dit moment geen max ruimte.

Maar een vijfde naam zal deze zomer waarschijnlijk ook een max deal krijgen. Otto Porter is een 3-en-D speler die dit jaar 43% van de downtown schoot en stilletjes een belangrijke speler werd voor de Washington Wizards. Hij was een top tien forward in bijna elke geavanceerde metric, en hij is een speler die bijna elk NBA team kan gebruiken. Porter is een beperkte vrije speler, maar het zal je niet verbazen als een of ander team met het geld over de brug komt – ook al zullen de Wizards het waarschijnlijk toch evenaren. Porter gaat betaald krijgen. En hij is het waard.

De point guards kunnen een potje stoelendans spelen – en er kan iemand overblijven als de muziek stopt

Chris Paul is nu niet meer op de markt, maar er zal nog genoeg actie komen. Kyle Lowry, Jrue Holiday en Jeff Teague voeren de lijst aan, terwijl George Hill, Patty Mills en Derrick Rose ook allemaal op zoek zullen zijn naar een startplek. Rubio en Bledsoe zouden kunnen verhuizen. Dat zijn acht mogelijke nieuwe point guard starters, en de markt zal zeer interessant zijn.

Dat komt deels omdat een aantal van de belangrijkste point guard bestemmingen net zijn ingevuld in de draft. De 76ers hebben Markelle Fultz. De Kings hebben De’Aaron Fox. Dallas heeft Dennis Smith. Brooklyn heeft D’Angelo Russell gekocht. Deze vier teams kunnen nog steeds een veteraan point guard halen, maar de kans is veel kleiner dat ze meer betalen voor een van de bovenstaande jongens.

De Knicks hebben ook een point guard gehaald, maar zij zijn echt een team dat waarschijnlijk een van de bovenstaande namen zal tekenen. Anders zijn het Toronto, New Orleans, Indiana, Utah, San Antonio, en Minnesota die een beginnende point guard nodig hebben – je weet wel, de teams die geassocieerd worden met al die jongens die hierboven staan. Misschien wordt dit allemaal maar saai. Misschien tekenen Lowry, Holiday, Teague, Hill, en Mills opnieuw, en blijven Rubio en Bledsoe gewoon zitten.

Wat echt interessant is, is dat point guard voor veel van deze teams een secundaire prioriteit lijkt te zijn. Utah en Indiana zouden Hill en Teague waarschijnlijk graag terughalen – als ze Hayward en George houden. Als zij gaan, heeft het minder zin om te betalen voor een oudere veteraan in een team dat misschien aan het herbouwen is. De Raptors kiezen er misschien ook voor om te herbouwen, en Minnesota zal geen nieuwe point guard binnenhalen tenzij ze een gegadigde voor Rubio vinden.

Maar als teams als Utah en Indiana zich terugtrekken uit de top point guard markt, kan het heel interessant worden. Misschien vindt Kyle Lowry wel geen max aanbod als Toronto het hem niet geeft. Iemand als Jeff Teague zou een kort koopje kunnen tekenen en nog een jaar op de markt kunnen proberen. Holiday is de point guard die het meest waarschijnlijk blijft, omdat New Orleans geen ruimte heeft voor een vervanger, maar hij kan er toch voor kiezen om te vertrekken.

We zouden al deze spelers in de herfst van volgend jaar terug kunnen zien bij hun zittende teams. Of er kan een grote stoelendans ontstaan, waarbij veel van hen van team wisselen – en een of twee belangrijke namen kunnen zonder stoel komen te zitten als de zomermuziek van het vrijbuitenspel stopt.

De markt van de voorwaartsen is waar alle belangrijke actie in het vrijbuitenspel zal plaatsvinden

De markt van de point guard zou leuk moeten zijn, maar zou saai kunnen worden als de grootste namen opnieuw tekenen. Er zijn geen goede centers beschikbaar, noch teams die ze nodig hebben. Er is ook niet veel aan de vleugel, dus teams zullen moeten vertrouwen op namen als J.J. Redick, C.J. Miles en Dion Waiters om hun fix te krijgen.

In plaats daarvan is het de voorwaartsen waar de grootste namen en spelersbewegingen zullen komen. Dat betekent vooral jongens die de vier kunnen spelen – een paar traditionele power forwards en een paar vleugel driepunters die stretch vier kunnen spelen.

Gordon Hayward, Blake Griffin, en Paul Millsap zijn de drie grote namen en kunnen allemaal een nieuw onderkomen vinden. Otto Porter zal waarschijnlijk blijven, en Andre Iguodala zou dat ook moeten doen. (Er zijn misschien wat sappige Iggy geruchten, maar gaat hij echt weg bij dat team? En laten ze hem echt gaan? Laten we reëel zijn.) Na deze namen, is Danilo Gallinari een heel intrigerend reserve plan. Het ziet ernaar uit dat hij Denver zal verlaten en hij is een bewezen veelzijdige scorende optie. Rudy Gay is een andere veteraan die die rol kan vervullen voor een team dat zijn eerste doel mist. Jonathon Simmons en Joe Ingles zijn in de play-offs doorgebroken en zouden bij een nieuw team dat hun aandacht heeft getrokken, schokkende contracten kunnen tekenen.

Er zijn ook genoeg traditionele viertallen. Zij zijn de jongens die het vuile werk opknappen, zodat de eenhoornige centers van vandaag hun magie kunnen uitleven. Ze verdedigen hard, slaan aan, en rekken hopelijk de verdediging een beetje op. Serge Ibaka is de grote naam, maar zal waarschijnlijk in Toronto blijven, tenzij de Raptors besluiten te herbouwen. James Johnson brak uit voor de Heat en zal daarvoor beloond worden, een soort hybride Draymond lite point-center. Taj Gibson is een goede verdediger. JaMychal Green en Patrick Patterson zijn goede verdedigers die kunnen schieten en wat veelzijdigheid toevoegen. Deze jongens hebben nog nooit een grote betaaldag gehad en zullen waarschijnlijk geen kans meer krijgen, dus ze zullen waarschijnlijk cashen. Dit zijn het soort echt waardevolle spelers die snel kunnen veranderen in te dure activa.

En er zal geen tekort aan gegadigden zijn. Boston zal vrijwel zeker een van de grote namen toevoegen. Miami ook. Denver en Minnesota zijn misschien in de markt voor een rim-protecting viertal als Millsap, Ibaka, JaMychal, of PatPat. De Raptors, Clippers, Grizzlies, en Thunder zullen voorwaartsen moeten vinden als ze hun eigen spelers niet kunnen hercontracteren. Je kunt daar nog acht tot tien teams aan toevoegen, wat betekent dat meer dan de helft van de competitie op zoek zal zijn naar aanvallers.

Dat is de sleutelpositie en het gebied waar het meeste geld deze zomer zal worden uitgegeven. En dat is waar je de komende weken de beste actie zult vinden.

Volg Brandon op Medium of @wheatonbrando voor meer sport, humor, popcultuur en levensbeschouwingen. Bezoek de rest van Brandons schrijfarchief hier.