6 voordelen van passievrucht (Maracuya) & hoe het te eten

Deze tropische vrucht heeft vele namen en evenzoveel voedingsstoffen. Het bevat krachtige antioxidanten, het smaakt heerlijk en het kan de stofwisseling versnellen. Lees verder om erachter te komen of je passievrucht aan je dieet moet toevoegen.

Wat is passievrucht?

assievrucht is een paarse of gele tropische vrucht die groeit aan de liaan van verschillende leden van het Passiflora geslacht, met name Passiflora edulis. Naast “passievrucht” heeft het vele namen, waaronder maracuya in het Spaans, maracuja in het Portugees, en lilikoi of liliko’i in het Hawaiiaans.

Passievruchten hebben een wrange, bijna zure smaak. Het is geen verrassing dat de vruchten zoeter en minder wrang worden naarmate ze rijper zijn.

Passion fruit heeft een handvol toepassingen in de traditionele geneeskunde. Bij het Kalenjin-volk in Kenia eten zwangere vrouwen passievrucht omdat ze geloven dat het hun bloedvolume verhoogt, helpt bij de eetlust en de spijsvertering, en de huid van de baby na de geboorte verbetert. In Zuid-Amerika is passievrucht een traditioneel tonicum tegen angst, slapeloosheid, astma, bronchitis en urineweginfecties.

Het eetbare deel van de passievrucht is de sappige, pulpachtige binnenkant. Net als een granaatappel heeft de passievrucht veel zaden, elk omgeven door een omhulsel van zoet vruchtvlees. Passievruchtzaden zijn eetbaar en bevatten een krachtige antioxidant genaamd piceatannol.

Passievrucht is gezond, voedzaam en heerlijk.

Variëteiten

De belangrijkste variëteiten van passievrucht zijn de paarse (Passiflora edulis f. edulis) en de gele passievrucht (Passiflora edulis f. flavicarpa).

Van deze soorten is de gele passievrucht groter, harder, en wordt vaker gebruikt voor de sapproductie, maar de paarse passievrucht is zoeter en aromatischer. Het zijn beide ronde vruchten met een dikke schil; ze bevatten veel zaden omhuld door zoet vruchtvlees.

Een derde soort passievrucht, de zogenaamde bananenpassievrucht, is lang (in de vorm van een banaan of een courgette), terwijl de klassieke gele en paarse passievruchten rond zijn. Bananenpassievruchten zijn eigenlijk de vruchten van meerdere nauw verwante soorten (waaronder Passiflora tarminiana en Passiflora mollissima) .

Snapshot van passievrucht

Proponenten:

• Lekker, gezond en zeer veilig
• Peel en zaden kunnen ontstekingen verminderen
• Zaden voorkomen de vorming van nieuw vetweefsel
• Zaden verlagen de bloedsuikerspiegel en voorkomen insulineresistentie
• Vrucht verbetert de darmflora
• Ondersteunt hart, lever & niergezondheid
• Zaadoliën verzachten de huid

Skeptici:

• Beperkte studies naar gezondheidsvoordelen bij mensen
• Peel extract & bloem zijn zeer moeilijk te vinden en te kopen
• Sommige mensen vinden de geur van de zaadolie onaangenaam

Passion Flower Nutrition Facts

Volgens het United States Department of Agriculture, bevat 100 g paarse passievrucht 97 calorieën, 11.2 g totale suikers en 10,4 g voedingsvezels. Paarse, gele en banaan passievruchten bevatten ook aanzienlijke hoeveelheden :

• Vitamine C (tot 46% van de dagelijkse aanbevolen waarde in 100 g)
• Vitamine B3 (niacine)
• Provitamine A
• Fosfor
• Kalium
• Ijzer
• Magnesium

Het mineralengehalte van de passiebloem, die de vruchten produceert, varieert op basis van het mineraalgehalte van de grond waarin ze groeien. In een studie werd een significant hoger calcium- en magnesiumgehalte gevonden in vruchten die met rundermest waren bemest, dan in een synthetische minerale meststof.

De schil en schillen van passievruchten zijn bestudeerd als een potentiële bron van voedingsvezels die kunnen worden gebruikt om andere voedingsmiddelen te verrijken. Schillen van passievruchten kunnen worden gemalen tot een meel dat tussen 25% en 37% oplosbare vezels bevat.

Actieve bestanddelen

De flavonoïden in passievruchten en bananenpassievruchten zijn onder meer:

• Proanthocyanidinen, en
• Flavan-3-olen

Deze antioxidantfenolen komen ook veel voor in veenbessen; men denkt dat ze de reden zijn waarom veenbessen goed zijn om urineweginfecties (UTI’s) te voorkomen .

In een overzicht van 24 exotische vruchten, bleek dat bananen-passievruchten de meeste antioxidantwerking en de hoogste concentratie fenolische verbindingen hebben.

Passievruchten bevatten aanzienlijke hoeveelheden alfa- en bètacaroteen in zowel het vruchtvlees als de schil. Uw lichaam gebruikt bètacaroteen uit de voeding om vitamine A te maken, een essentiële voedingsstof.

Paarse schil en pitten van passievruchten bevatten aanzienlijk meer anthocyanen dan die van andere soorten. Anthocyanen verbeteren de gezondheid van veel organen en systemen, waaronder het hart, de hersenen, de ogen en de lever. Ze kunnen ook diabetes vertragen en ontstekingen verminderen.

Passion fruit zaden en zaad extract zijn rijk aan een antioxidant stilbenoïde genaamd piceatannol. Vergelijkbaar met resveratrol, verbetert piceatannol de insulinegevoeligheid en kan het de bloeddruk en hartslag verlagen.

Passion fruit is ook een belangrijke bron van bioactieve amines (zoals spermine en spermidine), die vrije radicalen wegvangen en oxidatieve stress verminderen.

Potentiële voordelen met onvoldoende bewijs

Passievrucht heeft positieve resultaten opgeleverd voor deze voordelen in ten minste één studie, maar grotere en meer robuuste studies zijn nodig om de effectiviteit te bevestigen of te weerleggen. Passievrucht en zijn producten worden beschouwd als veilig om te consumeren als voedsel, maar de FDA heeft het niet goedgekeurd voor enig medisch doel of gezondheidsclaim, en er is geen garantie voor de kwaliteit van een bepaald product of supplement.

Passievrucht wordt vaak bestudeerd als onderdeel van een hele vrucht of extract, met een mengsel van bioactieve verbindingen die de algemene voordelen dragen.

1) Artritis

In een studie van 33 mensen met artrose van de knie, verbeterde 150 mg per dag van paars passievrucht schil extract aanzienlijk de pijn, bewegingsvrijheid, en fysieke functie. Helaas werd in deze studie slechts een enkele dosis gedurende ongeveer twee maanden getest.

2) Astma

Proanthocyanidinen in passievrucht kunnen mensen met allergische astma helpen door ontstekingen in de luchtwegen te verminderen. Interessant is dat sommige Zuid-Amerikaanse tradities passievruchten gebruikten om astma en bronchitis onder controle te houden.

In één menselijke proef verbeterde een extract van paarse passievruchtenschil de symptomen van mensen met astma. Mensen die 150 mg per dag van het extract innamen, hadden minder last van piepende ademhaling, hoesten en kortademigheid, vergeleken met geen verbetering door het placebo. Geen van de deelnemers had last van bijwerkingen van het extract.

3) Diabetes

We kunnen ook iets buiten de gebaande paden gaan voor antidiabetische effecten. De schil van gele passievruchten kan worden vermalen tot een meel dat de insulinegevoeligheid bij mensen met diabetes verbetert.

Een nauw verwante soort wilde passievrucht (Passiflora ligularis) – ook bekend als zoete granadilla – kan ook een bron van geneeskrachtige bestanddelen zijn.

In een studie met diabetische ratten brachten waterextracten van zoete granadilla-vruchten de bloedsuikerspiegel en de bloedeiwitwaarden terug tot bijna normaal. De extracten versterkten ook antioxidanten zoals glutathion, vitamine C en vitamine E. Het fruitextract was bijna net zo sterk als glibenclamide, een diabetesmedicijn.

4) Verzacht huid, nagels & Haar

Passievruchtzaadolie, vaak verkocht onder de naam “maracuja-olie”, wordt in de huid, nagels en het haar gewreven om ze zachter te maken en breuk te voorkomen. Een mengsel van passievruchtzaad-, frambozen- en perzikpitolie verhoogt de vettigheid en hydratatie van de menselijke huid zonder nadelige effecten. Maracuja-olie heeft ook een sterke culturele geschiedenis van gebruik bij krullend, stug haar.

Zorg ervoor dat u de olie koopt van een betrouwbaar bedrijf met consequent goede beoordelingen om teleurstelling te voorkomen.

Dieronderzoek (Geen bewijs)

Geen klinisch bewijs ondersteunt het gebruik van passievruchtproducten voor een van de aandoeningen die in deze sectie worden vermeld. Hieronder volgt een samenvatting van het bestaande dier- en cel-gebaseerde onderzoek, dat als leidraad zou moeten dienen voor verdere onderzoeksinspanningen. De hieronder genoemde onderzoeken moeten echter niet worden geïnterpreteerd als ondersteuning van enig gezondheidsvoordeel.

5) Ontsteking

De antioxidantencocktail in passievrucht kan een belangrijk ontstekingsremmend effect hebben.

In een celstudie verminderde piceatannol, dat het meest voorkomt in de zaden, aanzienlijk de ontstekingsbevorderende cytokinen die worden vrijgegeven door witte bloedcellen (macrofagen) in vetweefsel. Laaggradige chronische ontsteking veroorzaakt door deze witte bloedcellen in vetweefsel kan leiden tot chronische ziekten.

Enige onderzoekers geloven dat combinaties van anthocyanen, zoals die in paarse passievrucht, kunnen helpen bij het beheersen van chronische laaggradige ontsteking bij zwaarlijvige mensen.

Plus, anthocyanen – gevonden in paarse passievrucht schil en zaden – verlagen op vergelijkbare wijze ontstekingscomponenten (IL-6 en andere cytokinen).

En merkwaardig genoeg bevatten deze exotische vruchten ook polyamines. We weten weinig over polyamines, maar hun overmatige afbraak is in verband gebracht met oxidatieve stress, veroudering en ontsteking. Passievruchten (vooral onrijpe vruchten) kunnen helpen polyamine niveaus in de hersenen, lever en nieren te herstellen.

6) Metabole Gezondheid

Volgens sommige onderzoekers kunnen verschillende delen van passievruchten worden gebruikt om metabole ziekten en obesitas te beheersen. Vooral piceatannol, dat in de zaden van de vrucht wordt aangetroffen, is veelbelovend: het kan de vorming van nieuw vetweefsel voorkomen, de bloedsuikerspiegel verlagen en insulineresistentie voorkomen.

Darmflora

Proanthocyanidinen, zoals die in het vruchtvlees van de vrucht, verbeterden de samenstelling van de darmflora bij muizen die een vetrijk dieet kregen. Zij zouden kunnen werken door te voorkomen dat schadelijke bacteriën de wand van de darm koloniseren. Dit effect is nog niet bevestigd bij mensen.

Anthocyaninen, ondertussen, verminderden ontsteking in vetweefsel bij obese ratten.

Hoe het zou kunnen werken

Passievruchten zouden diepgewortelde vetopbouwende paden in het lichaam kunnen verstoren.

Piceatannol, de belangrijkste antioxidant in passievruchtenzaden, blokkeert de vetproductie en verbetert het energiemetabolisme. Het werkt door verschillende vetgroeipaden te blokkeren (waaronder Akt, insulinesignalering, ERK en mogelijk PI3K). Alles bij elkaar helpt dit de vorming van nieuw vet te voorkomen.

Piceatannol activeert ook AMP-activated protein kinase (AMPK), een belangrijk vet- en suikerverbrandend enzym. AMPK voorkomt de vorming van nieuw vetweefsel en versnelt de verbranding van suikers en vetten. Dit enzym verlaagt ook de bloedsuikerspiegel, waardoor het een uitstekend doelwit is voor diabetesbeheer.

7) Ondersteunt de hartgezondheid

Passievrucht, en vooral de zaden, kunnen de gezondheid van het hart ondersteunen door de bloeddruk, vetten en oxidatieve stress te verlagen.

Bij dieren ontspande de belangrijkste actieve verbinding in passievrucht (piceatannol) de bloedvaten, stabiliseerde de hartslag, en voorkwam de groei van onnodige nieuwe bloedvaten. Bij ratten hielp het ook de hartspier gezond te houden ondanks gewichtstoename.

Daarnaast verlaagden grote doses van het vruchtvlees van gele passievrucht de bloeddruk en oxidatieve stress bij ratten.

8) Ondersteunt de Lever & Nierfunctie

In een zeer recente studie bij ratten beschermde het schilextract van passievrucht de lever en de nieren tegen schade door giftige chemicaliën. Van drie geteste variëteiten had paarse passievrucht het beste beschermende effect .

Zoals hierboven vermeld, kan de schil ook tot meel worden gemalen en lijkt het goed te zijn voor mensen met diabetes .

Enthousiasme daargelaten, de bovenstaande rattenstudie werd gepubliceerd in 2019. Menselijke proeven ontbreken nog om hun resultaten te staven. Ondertussen zijn passievruchtschilextracten of -meel nog niet op grote schaal verkrijgbaar.

Bijwerkingen van passievrucht

Passievrucht wordt als zeer veilig beschouwd – ongeveer net zo veilig, in feite, als andere commerciële, eetbare vruchten. Bij ratten waren doses tot 8 g per kg lichaamsgewicht per dag zeer heilzaam, zonder nadelige effecten.

Mensen met latexallergieën zijn soms ook gevoelig voor andere plantaardige eiwitten, waaronder sommige die in passievruchten voorkomen. Als je een latexallergie hebt en nog nooit passievruchten hebt gegeten, kun je ze beter vermijden. Wees je op zijn minst bewust van het risico.

De meest potentieel gevaarlijke verbindingen in passievruchten zijn de cyanogene glycosiden. In het lichaam komt uit deze verbindingen waterstofcyanide vrij, een zeer giftige chemische stof. Gelukkig bevat passievrucht niet genoeg cyanogene glycosiden om verontrustend te zijn. Andere voedingsmiddelen die veel meer cyanogene glycosiden bevatten zijn bittere amandelen en ongekookte cassave.

Limitations and Caveats

Gelukkig genoeg zijn er weinig menselijke studies naar de gezondheidsvoordelen van de hele passievrucht of passievrucht extract. Hoewel de chemische samenstelling van passievruchten vrij goed is vastgesteld, wordt elk van de componenten vaak bestudeerd in de context van andere vruchten en groenten.

De schil van passievruchten heeft het meest directe therapeutische potentieel laten zien. In een handvol studies bij mensen verminderden meel en extracten van de schil de bloedsuikerspiegel en ontstekingen. Schilmeel en -extract zijn echter uiterst moeilijk te vinden en te koop, zodat de bruikbaarheid van dit onderzoek momenteel zeer beperkt is.

Hoe te eten & Passievruchten gebruiken

Passievruchtensap & Pureren

Passievruchten kunnen rauw, in sap of gepureerd worden gegeten.

Als je passievruchten plukt, benader ze dan op dezelfde manier als je andere vruchten zou plukken. Hoe donkerder de kleur en hoe zachter het aanvoelt, hoe rijper het is. De kleur is ook afhankelijk van de soort (geel, rood of paars), maar groene vruchten zijn onrijp. De schil moet glad zijn en vrij van grote rimpels en kneuzingen.

Om de vrucht te eten, hoeft u hem alleen maar te wassen en met een mes doormidden te snijden.

Het sap en de puree die je in de winkel vindt, hebben vaak suiker of andere zoetstoffen toegevoegd vanwege de wrange smaak van het onbewerkte fruit. Maar dit zijn de minst bewerkte vormen van passievrucht die beschikbaar zijn.

Het fruit en de puree worden vaak toegevoegd aan drank- en dessertrecepten om een tropische kick te geven aan een zoete traktatie. Dit zijn niet de gezondste manieren om passievruchten te consumeren, maar lekker zijn ze zeker!

Anderen voegen passievruchten ook graag toe aan hartige gerechten, zoals vlees of vis. Het voegt een aparte smaak toe wanneer het wordt gemengd in verschillende sauzen en dressings.

Thee, siroop, jam & Extracten

Een paar stappen verder in de verwerking levert thee, siroop, jam en extracten op. Gedroogd fruit kan worden toegevoegd aan gemengde thee om het een fruitige, zure smaak te geven. De zoete siroop van passievruchten wordt toegevoegd aan koolzuurhoudend water, ijsthee of andere dranken. Jam en gelei kunnen ook sterk gezoet worden.

Hoe meer suiker aan de vrucht wordt toegevoegd, hoe minder voordeel je ervan hebt – vooral als het gaat om antidiabetische effecten.

Passievrucht extracten zijn zeldzamer, en ze worden meestal op de markt gebracht als smaakmaker voor gebakken goederen en luxe desserts. Schil-extract en schillenmeel van passievruchten zijn recent onderwerp van onderzoek geweest, maar ze zijn erg moeilijk te vinden.

Maracuja-olie & Boter

Passievruchtzaadolie en -zaadboter worden meestal verkocht onder de naam maracuja, wat de Portugese naam is voor passievrucht. Deze vormen worden op de markt gebracht als vochtinbrengende middelen voor de huid, het haar en de nagels.

Hoeveel te nemen

Onderzoek vertelt ons heel weinig over hoeveel passievruchten we het beste kunnen eten.

Veel van het klinisch onderzoek richtte zich specifiek op het schilextract en de bloem. Zij hebben gevonden dat:

• 150 mg schil extract per dag verminderde symptomen van astma .
• 150 mg schil extract per dag verminderde symptomen van osteoartritis van de knie .
• 30 g schilbloem per dag verbeterde de insulinegevoeligheid bij mensen met diabetes type 2 .