Kijk je er naar uit om je eigen sprinkhaanboom te kweken? Leer meer over de verschillende soorten van deze prachtige en verbazingwekkende boom. Het zijn niet alleen sierbomen, maar ze hebben ook een breed scala aan toepassingen. Ontdek de beste johannesbroodboom voor u.
Locustbomen behoren tot de erwtenfamilie en zijn extreem snelgroeiende leden van deze familie die ook goed groeien en gedijen in verschillende soorten omgevingen. Deze bomen komen vooral voor in Mexico en de oostelijke regio van Noord-Amerika.
Er zijn verschillende soorten johannesbroodbomen, waarvan sommige in de volksmond als sierboom worden gekweekt vanwege hun mooie uiterlijk en esthetiek, terwijl andere worden gekweekt voor hun hardhout van topkwaliteit. Het hout van de johannesbroodboom is verbazingwekkend hard en duurzaam en wordt vaak gebruikt voor het maken van rails, gebouwen en afrasteringspalen.
Lucustbomen worden eenvoudig omschreven als loofbomen die lange, samengestelde bladeren produceren, die elk de mogelijkheid hebben om in totaal 21 blaadjes uit te lopen. Er zijn veel van zijn soorten die vaak gewapend zijn met doornen die typisch bijna drie centimeter lang zijn. Andere geven het leven aan prachtige en exotische bloemen die opzichtig zijn en vol van geur. Ze hangen meestal los in trossen.
Gerelateerd: Alle soorten bomen | Soorten kerstbomen | Soorten Mesquite bomen | Soorten Redbud bomen | Soorten Arborvitae bomen
Er zijn veel verschillende soorten van de johannesbroodboom, die elk unieke eigenschappen hebben zoals grootte, kleuren en toepassingen. Door deze eigenschappen zijn ze goed van elkaar te onderscheiden en onderscheiden ze zich ook van de vele andere bomen waar ze tussen groeien.
Dit zijn enkele van de populairste en meest voorkomende soorten johannesbroodbomen, voor het geval u er een in uw gazon wilt laten groeien!
Zwarte johannesbroodboom
Wetenschappelijke naam: Robinia pseudoacacia
Ook wel “valse acacia” genoemd, is de zwarte sprinkhaanboom een hardhoutige, snelgroeiende plant die in de hele Verenigde Staten voorkomt. Deze boom groeit het best op zonnige plaatsen, in bosgebieden en langs beekoevers. De winterhardheidszone van de zwarte sprinkhaanboom varieert van 5 tot 8, en hij wordt gemiddeld 1 meter hoog en verspreidt zich over een oppervlakte van bijna 1,5 meter.
De zwarte sprinkhaanboom is een bladverliezende winterharde boom en is in feite een peulvrucht die heel snel groeit en bepaalde taaie eigenschappen heeft waardoor hij arme grond, droogte, zout en vervuiling kan verdragen. Deze bomen hebben kleine groene bladeren die vaak een mooie blauwtint hebben. De bladeren worden gemiddeld 25 centimeter lang en zijn geveerd samengesteld. Ze produceren prachtige witte bloemen die vol zitten met een verbazingwekkende, intense geur. Sommige variëteiten kunnen zelfs mooie roze en paars gekleurde bloemen produceren. Deze bloemen hangen vaak in trossen die tussen de vier en tien centimeter lang zijn.
Hoewel zwarte johannesbroodbomen meestal voor decoratieve doeleinden worden aangeplant, zijn ze populairder en zeer gewaardeerd om hun duurzame, harde en topkwaliteit hout. Het hout van deze bomen werd vroeger gebruikt om spijkers te maken voor de bouw van schepen. Hoewel het hout echt moeilijk te snijden is, is het een uitstekende keuze voor brandhout omdat het lang kan branden. In veel streken wordt deze plant ook als honingplant gekweekt, omdat de bloeitijd een belangrijke bron van nectar vormt voor alle honingbijen die in die streken vliegen.
Honingsprinkhaanboom
Wetenschappelijke naam: Gleditsia triacanthos
Deze sprinkhanenboom is bekend onder vele andere interessante namen, waaronder honingboon, zoete boon en zoete sprinkhaan. Het is een zeer snel groeiende boom, een eigenschap die ertoe heeft geleid dat het een van de meest voorkomende en populairste gecultiveerde planten is geworden.
De honingsprinkhaanboom wordt gemiddeld 30 tot 70 voet hoog en spreidt zich uit tussen de 30 en 50 voet. Door zijn snelle groeikracht kan hij in de eerste tien jaar tot 2 meter hoog worden en daarna tot 2 meter. Het is een algemeen geloof dat snelgroeiende bomen zwak hout en invasieve wortels hebben, maar honingsprinkhanen vallen niet in die categorie. Het zijn bomen met een ongelooflijk lange levensduur die een verdichte bodem, windstormen, ijs, zout, vervuiling en voetverkeer goed verdragen.
Ze worden in de volksmond gekweekt voor sierdoeleinden, omdat ze zeer aantrekkelijk en prachtig herfstblad geven dat meestal bladverliezend loof is. Ze hebben heldergroene bladeren die geveerd zijn, en ze bevatten kleine blaadjes die het blad een heel mooi, kantachtig effect geven. Door het kantige blad zijn ze ideaal voor patio’s, omdat ze schaduw geven die ideaal is voor schaduwplanten en patio’s.
De bloemen van de honingsprinkhaan zijn heel klein, hebben een crèmegroene kleur en verspreiden een zeer sterke aromatische geur. De mannelijke bloemen van deze plant groeien vaak in dichte trossen, terwijl de vrouwelijke bloemen meer naar het losse uiteinde groeien. Een interessant feit over honingsprinkhanen is dat ze, ondanks wat de naam zou doen vermoeden, geen honingplanten zijn. Ze hebben deze naam te danken aan het feit dat de zoetheid van hun pulp in de volksmond wordt gebruikt bij het maken van verschillende soorten bier. Net als zwarte sprinkhanen is ook het hout van de honingsprinkhaan zeer hard en duurzaam, waardoor het een zeer waardevolle houtsoort is voor de meubelmakerij.
Imperial Honey Locust
Wetenschappelijke naam: Gleditsia triacanthos inermis ‘Impcole’
Deze staat bekend als een van de meest populaire en de mooiste schaduwbomen. Hij heeft een nogal varenachtig en delicaat uiterlijk met een prachtige groenachtig gele tot groenachtig witte bloei. Dit is zowel een geweldige gazonboom als een straatboom, omdat hij een eigenaardige lichte schaduw werpt, waardoor het gras onder het bladerdak kan groeien.
De keizerhoningsprinkhaan wordt gemiddeld 30 tot 40 voet hoog en spreidt zich uit tot ruim 25 tot 35 voet. De bloeitijd van deze bomen is van mei tot juni, en ze groeien het best in goed gedraineerde, vochtige en organisch rijke grond. Ze geven ook de voorkeur aan volle zon en zijn zeer goed bestand tegen zouthoudende omstandigheden, hoge zomerhitte, droogte en harde wind.
De keizerhoningsprinkhaan is een inheemse boom van Pennsylvania tot Iowa en verder naar het zuiden tot Georgia en Texas. Hij heeft een goed afgeronde en spreidende kroon en zijn takken en stam bestaan vaak uit 3-inch lange stevige doornen.
Net als vele andere soorten van de sprinkhaanboom, wordt de keizerlijke honingsprinkhaan ook voornamelijk gekweekt voor zijn decoratieve en aantrekkelijke kenmerken. Hij produceert prachtig groen gebladerte gedurende het hele bloeiseizoen, en hij heeft geveerde samengestelde bladeren die in het herfstseizoen in een prachtig aangename gele kleur veranderen.
In termen van het planten en kweken van deze bomen, hebben ze een hoog bladerdak en groeien ze vaak met een vrije hoogte van bijna 2 meter vanaf de grond. Net als andere johannesbroodbomen is het ook een snelgroeiende boom die wel 70 jaar of zelfs langer kan worden, mits hij de ideale groeiomstandigheden krijgt.
De keerzijde is echter dat deze boom zeer gevoelig is voor een groot aantal ziekteproblemen. Enkele van deze mogelijke ziekten zijn kanker, bladvlekken, roest, heksenbezem en echte meeldauw. Ze kunnen ook worden geïnfecteerd door gewone insecten en plagen zoals webwormen, spintmijten, boktor en plantwantsen.
Skyline Honey Locust
Wetenschappelijke naam: Gleditsia triacanthos ‘Skycole’
Dit is een andere variëteit van de honingsprinkhaanboom die een gemiddelde hoogte van 45 voet bereikt en zich tot ongeveer 35 voet uitstrekt. Het is een zeer populaire schaduwboom, vooral vanwege zijn super delicate en varenachtige uiterlijk. De varenachtige eigenschap helpt bij het werpen van een gevlekte schaduw beneden op de boom, waardoor het meer rechtop in zijn manier van groeien in vergelijking met andere soorten. Het is ook een fantastische straatboom, omdat hij hoger is dan breed en ook steeds beter bestand is tegen ongunstige groeiomstandigheden.
Skyline honingsprinkhaan is een boom die inheems is in Noord-Amerika en is in feite een open loofboom met een zeer verfijnde en unieke piramidale vorm. Hij heeft een uitstekende landschappelijke compositie vanwege de delicate en zeer fijne textuur van de boom, wat suggereert dat hij alleen al om die reden kan worden gebruikt als een prachtig accent.
Het is relatief een onderhoudsarme boom en de beste tijd om hem te snoeien is aan het eind van de winter als het barre koude weer voorbij is. De boom geeft de voorkeur aan vol zonlicht om perfect te kunnen groeien en kan zich even goed aanpassen aan vochtige als droge groeiomstandigheden. Een van de meest indrukwekkende eigenschappen van deze boom is dat hij niet kieskeurig is wat betreft de pH-waarde van de grond en goed bestand is tegen omgevingszout en de effecten van de stadsbevolking.
De stam en takken van deze boom bestaan uit stevige doorns die bijna 3 centimeter lang zijn. In het late voorjaar verschijnt er een mengsel van groenwitte en groengele bloemen aan de hemel van de honingsprinkhaanbomen. Deze prachtige bloemen gaan vergezeld van donkerpaarse zaaddozen die lang, afgeplat en gedraaid zijn. Deze zaaddozen bevatten uiteraard zaden, maar ook een andere stof die ongelooflijk zoet en kleverig is, waaraan deze plantensoort zijn naam dankt.
Honingsprinkhaan
Wetenschappelijke naam: Robinia hispida
Dit is een bladverliezende, opzichtige en bloeiende struik die ook bekend staat als ‘mossprinkhaan’ en ‘rozenacacia’. Hij komt oorspronkelijk uit het zuidoosten van de Verenigde Staten, maar wordt nu ook als geïntroduceerde soort aangetroffen in diverse andere regio’s en gebieden in Noord-Amerika.
De borstelige sprinkhaan wordt gemiddeld 1,80 m hoog en breed en wordt beschouwd als een meer agressieve heester. Deze struik verspreidt zich meestal door uitlopers en is zeer invasief in Washington, Michigan, Ohio, New Jersey en Pennsylvania.
Een van zijn karakteristieke en meest opmerkelijke kenmerken is zijn prachtige groene, samengestelde bladeren die aan borstelige stengels groeien. De bladeren gaan gepaard met rozerode erwtachtige bloemen die een verbazingwekkende geur verspreiden en die in de vroege zomer en de late lente bijen en vlinders aantrekken. Vaak ziet u ook roodbruine, borstelige zaaddozen op de bloemen.
De borstelige johannesbroodboom groeit het best op leemachtige grond en slibrijke leemgrond met een goede afwatering. Net als andere soorten sprinkhanenbomen verdraagt hij niet veel en gedijt hij alleen goed op matig gedraineerde grond.
In tegenstelling tot andere soorten sprinkhanenbomen biedt de borstelige sprinkhaan de beste erosiebeheersing voor hellende terreinen die veel te lijden hebben van actieve erosie. Dit komt vooral omdat ze de mogelijkheid hebben om een vrij dik, houtachtig en snel vegetatiedek te bieden aan al die cruciale gebieden die dringend behoefte hebben aan een dergelijke vorm van stabiliteit.
Interessant is dat de inheemse bevolking die behoorde tot de zuidoostelijke bosgebieden van de Verenigde Staten, de Cherokee genaamd, deze plant vroeger gebruikte voor verschillende medicinale doeleinden, waarvan er één was om kiespijn te verlichten. Zij brouwden ook vaak een tonicum van deze plant en voerden dat aan hun koeien. Andere toepassingen van de borstelige sprinkhaan draaiden om zijn hout van hoge kwaliteit dat werd gebruikt voor het bouwen van huizen, het maken van bogen, hekken en blaaspijltjes.
New Mexico Locust
Wetenschappelijke naam: Robinia neomexicana
Ook wel zuidwestelijke sprinkhaan of hojalito genoemd, is de Nieuw-Mexico-sprinkhaan een struweelvormende en een moddervertakte struik die behoort tot een geslacht van de erwtenfamilie. De meerderheid van de populatie van deze sprinkhaansoort gedijt in het zuidwesten van de Verenigde Staten, wat een van de redenen is waarom veel mensen zeggen dat hij officieel de zuidwestelijke sprinkhaan had moeten heten.
Deze sprinkhaanboom wordt gemiddeld tien voet hoog en produceert roodachtige paarse takken. Aan deze takken groeien prachtige bleekroze rozen, samen met dikke, harige en ruwe bonen. De New Mexico Locust is vaak het best te omschrijven als een kleine boom; of beter gezegd een stekelige struik die regelmatig struwelen vormt en een brede, open kroon heeft.
Het vroege zomerseizoen brengt meestal spectaculaire en adembenemende bloemenpracht van de New Mexico Locust met zich mee, een van de redenen waarom hij een ongelooflijke waarde heeft als een geweldig sieraccent. Hij is ook zeer populair om andere redenen, zoals erosiebestrijding, wortelverspreiding en de vorming van stronken.
Hij heeft specifieke groeiomstandigheden, waaronder droge grond, gedeeltelijke schaduw, gemiddeld watergebruik, en rotsachtige, klei, klei leem, zanderige, en zandige leemgrond. Deze bomen produceren samengestelde bladeren, die elk uit bijna negen tot vijftien blaadjes bestaan. Vaak zie je kleine haartjes groeien op de bladeren en takken van de boom, wat resulteert in een opvallende grijzige tint op deze bomen.
Veel van de sprinkhanenrassen worden het best gekweekt voor hun prachtige bloemenpracht en weelderig, groen gebladerte. Dus, als u op zoek bent om uw gazon of tuin te vernieuwen, misschien moet je groeien een van de sprinkhaanbomen ook en getuige zijn van de schoonheid van de natuur ontvouwen recht voor je ogen!
Related: Soorten Vijgenbomen | Soorten Iepenbomen | Soorten Wilgenbomen | Soorten Hemlockbomen