Het 23 enigma kan worden gezien in:
- Robert Anton Wilson en Robert Shea’s boek, The Illuminatus! Trilogie (daarin het “23/17-fenomeen” genoemd)
- Wilsons Cosmic Trigger I: The Final Secret of the Illuminati (daarin “de Wet van Vijf” of “het 23 Enigma” genoemd)
- Arthur Koestlers bijdrage aan The Challenge of Chance: A Mass Experiment in Telepathy and Its Unexpected Outcome (1973)
- Principia Discordia
De tekst met de titel Principia Discordia beweert dat “Alle dingen in vijven gebeuren, of deelbaar zijn door of veelvouden zijn van vijf, of op de een of andere manier direct of indirect passen bij 5”-dit wordt de Wet van Vijf genoemd. Het 23 enigma wordt beschouwd als een uitvloeisel van de Wet van Vijf omdat 2 + 3 = 5.
In deze werken wordt 23 beschouwd als gelukkig, ongelukkig, sinister, vreemd, heilig voor de godin Eris, of heilig voor de onheilige goden van het Cthulhu Mythos.
Het 23 enigma kan worden gezien als een voorbeeld van apofenie, selectie- en bevestigingsvooringenomenheid. In interviews heeft Wilson de zelfvervullende aard van het 23 enigma erkend, waarmee hij impliceert dat de werkelijke waarde van de Wet van Vijf en het 23 enigma ligt in hun demonstratie van het vermogen van de geest om “waarheid” in bijna alles waar te nemen.
Wanneer je naar iets op zoek gaat, heb je de neiging het te vinden. Dit is niet zoiets als Simon Newcomb, de grote astronoom, die een wiskundig bewijs schreef dat vliegen met zwaardere vliegtuigen onmogelijk was en dit een dag voordat de gebroeders Wright opstegen, publiceerde. Ik heb het over mensen die een patroon in de natuur vonden en verschillende wetenschappelijke artikelen schreven en dit door een groot deel van de wetenschappelijke gemeenschap lieten accepteren voordat men het er algemeen over eens was dat zo’n patroon niet bestond en dat het allemaal slechts selectieve waarneming was.”
In de Illuminatus! Trilogie verwoordt Wilson dezelfde mening en zegt hij dat je overal een numerologische betekenis in kunt vinden, mits je “voldoende slim bent.”