Je weet dat je van je lichaam moet houden zoals het is. Sommige dagen zijn waarschijnlijk makkelijker dan andere – de ene dag ben je dankbaar voor je sterke benen die er geweldig uitzien in je nieuwe jeans, en de volgende dag zie je de onderkant van je kin in een rare hoek in de front-facing camera van je telefoon en het stuit je tegen de borst.
Hier is het ding: geen twee lichamen zijn precies gelijk, en er is geen “juiste” manier om mooi te zijn. Je krijgt maar één lichaam in je leven. Hoe eerder je beseft hoe geweldig het jouwe is, hoe meer tijd je hebt om ervan te houden. Dat is niet altijd makkelijk, maar het helpt om te weten dat je niet alleen bent. Niet iedereen wordt geboren met een totaal zelfvertrouwen, maar een deel van de reis is het besef dat iedereen (zelfs schijnbaar “perfecte” celebs, modellen, en vrienden) hun onzekerheden hebben.
Seventeen.com sprak met 13 meiden over de onzekerheden in hun lichaamsbeeld die hen ’s nachts wakker houden, plus de strategieën en positieve gedachten die hen helpen hiermee om te gaan.
1. “Ik ben onzeker over deze striae op mijn dijen, vooral tijdens het badpakkenseizoen. Maar naarmate de tijd verstrijkt, realiseer ik me dat ze bij me horen en dat dat niet erg is. Ik probeer het zo te zien: er is altijd wel iemand die houdt van dat ene ding waar je het meest onzeker over bent, dus maak je er maar geen zorgen over. Het is gewoon hoe je bent en dat is helemaal prima.” – Mels, 16
2. “Ik heb al bijna vijf jaar een slechte kijk op mijn lichaam. Ik ben slungeliger en heb minder borsten dan de meeste meisjes van mijn leeftijd. Ik heb nog steeds momenten dat ik me onaantrekkelijk voel en het slechtste beeld van mezelf heb, maar ik probeer me gewoon te herinneren dat ieders lichaam zich op een andere manier ontwikkelt en dat mijn lichaam in verhouding is en prima is zoals het is.” – Emma, 18
3. “Ik word al sinds de basisschool gepest omdat ik een donkere huidskleur heb. Ik begon mijn uiterlijk te haten en raakte sociaal teruggetrokken. Ik ging bijna zo ver dat ik mijn huid ging bleken voordat mijn vriendin tussenbeide kwam. Zij liet me inzien dat mijn huid niet het probleem was – het was de perceptie van andere mensen. Het omarmen van mijn huidskleur is makkelijker geworden nu de media meer diversiteit laten zien. Ik omring me graag met beelden op Tumblr en Instagram die bewijzen dat een donkere huidskleur prachtig is. Vertegenwoordiging is zo belangrijk.” – Monica, 20
4. “Ik ben onzeker over mijn ronde gezicht. Het is een beetje mollig en als ik lach, krijg ik grote wangen. Ik heb het nog niet voor de volle honderd procent omarmd, maar dat is iets waar ik aan werk. Ik probeer me te concentreren op de dingen die ik wel leuk vind aan mezelf, zoals mijn heldere blauwe ogen.” – W., 15
5. “Ik ben altijd ontzettend onzeker geweest over mijn neus. Het pesten werd zo erg tijdens mijn eerste jaar van de middelbare school (denk maar aan Big Bird genoemd worden en uitgelachen worden) dat ik mijn ouders smeekte om me naar een andere school te laten gaan of thuis les te laten volgen omdat ik het niet meer aankon. Uiteindelijk heeft een van mijn vrienden de pestkoppen verraden en hebben ze me de rest van de schooltijd met rust gelaten, maar het was nog steeds een pijnlijke ervaring. Ik smeekte mijn moeder elke week om plastische chirurgie. Wat me zelfverzekerder maakte, was het vinden van andere mooie vrouwen met neuzen als de mijne. Elke keer als ik Lea Michele (die absoluut beeldschoon is) in Glee zag, glimlachte ik, want als zij het kon, dan kon ik het ook! Tot op de dag van vandaag wijs ik mensen met vergelijkbare neuzen aan op TV. Het is een mechanisme voor mij om ermee om te gaan. Ik ben nu op het punt dat ik tevreden ben met mijn neus. Ik vind het wel leuk dat hij een beetje anders is dan die van anderen.” – Francesca, 21
6. “Vroeger voelde ik me super onzeker en schaamde ik me voor mijn sproeten. Ik probeerde ze allemaal te bedekken met kilo’s foundation en ze uit foto’s te verwijderen. Ik dacht dat mijn leven zoveel beter zou zijn als ik ze gewoon niet had. Ik liet zo’n klein ding overheersen hoe ik me voelde over mezelf. Toen ik beroemdheden als Kylie Jenner make-upvrije selfies zag posten waarop sproeten te zien waren, was ik zo geschokt! Het deed me denken aan al de tijd die ik had verspild aan het neerkijken op mezelf. Deze sproeten zijn een deel van mij en maken me anders. Ik leer ervan te houden. De laatste tijd probeer ik ze niet te bedekken.” – Lindsey, 15
7. “Ik hield vroeger van mijn haar. Het zat tot over mijn schouders. Maar toen kreeg ik in mijn laatste jaar op de middelbare school te horen dat ik lymfeklierkanker had in de tweede fase van Hodgkin. Ik begon als een gek te verharen. Ik moest mijn haar knippen, zodat het echt kort is. Sommige dagen, word ik wakker en denk ik dat ik er goed uitzie, en andere dagen, denk ik dat ik er als een jongen uitzie. En het is triest om meer van mijn haar te zien uitvallen. Het is moeilijk voor me om chemotherapie te ondergaan en niet te weten of ik op een dag helemaal kaal zal zijn. Ik ga binnenkort een pruik kopen. Ik doe elke dag mijn best om met een glimlach op mijn gezicht wakker te worden, omdat ik weet dat de dag uiteindelijk zal komen dat de dokter me vertelt dat ik genezen ben.” – Alexis, 18
8. “Ik hou niet van mijn buik. Ik heb er altijd van gedroomd om dat perfecte ‘Instagram’ lichaam te hebben om er perfect uit te zien op foto’s. En er zijn momenten dat ik mijn lichaam de schuld geef als de reden dat ik geen relatie heb. Ik sluit de hele tijd kansen af uit angst dat ik niet mooi genoeg of goed genoeg ben, maar de enige persoon die dat kwetst ben ik zelf. Ik leer dat houden van wie je lichamelijk bent niet van de ene op de andere dag kan gebeuren. Elke dag is een nieuwe dag om verder te gaan met de reis om van jezelf te houden. Kijk niet naar je gebreken als een ondergang. Omarm ze juist!” – Mikayla, 20
9. “Ik ben 1,80 m. Ik omarm mijn lengte nu zeker, maar vroeger was ik zo’n dramaqueen en klaagde ik dat geen man met me zou willen trouwen omdat ik te lang ben. Daar moet ik nu om lachen, want wat maakt het uit wat een man denkt als ik gelukkig ben met mezelf? Het vinden van mijn eigen persoonlijke stijl is het beste geweest voor mijn gevoel van eigenwaarde. Op de middelbare school zou ik er nooit aan gedacht hebben om flared jeans te dragen, maar nu kan ik je niet eens uitleggen hoe geweldig ik me daarin voel. Ik draag dingen waarin ik me goed voel en die bij mijn lengte passen.” – Chloe, 20
10. “Ik ben geboren met een rode, ronde ‘kers’ moedervlek aan de linkerkant van mijn lip. Ik werd ervoor gepest van de lagere school tot de middelbare school. Ik huilde elke dag. Rond de vierde klas ontdekte ik de schoonheidsgemeenschap op YouTube. Doordat ik zag hoe verschillende meisjes make-up aanbrachten, maakte ik vrienden en ontmoette ik mensen die zich met mij konden identificeren. Hoewel ik me soms nog steeds ongemakkelijk voel met mijn moedervlek, vind ik het leuk dat ik uniek ben. Zonder die moedervlek zou ik niet zijn wie ik ben. – Lina, 19
11. “Ik heb veel huidproblemen waar ik echt onzeker over ben: eczeem, dermatitis, keratosis pilaris, en erythema multiforme. De huidaandoeningen jeuken en zijn pijnlijk, maar ook lelijk. Ik probeer ze niet zozeer te omarmen als wel de problemen op te lossen. Mijn dermatoloog schreef zalfjes en medicijnen voor tegen de jeuk. Ik ben ook dol op Aveeno Eczema Therapy Lotion en SkinFix Eczema Balm. Ik draag veel rokjes, jurkjes, leuke sokken, bomberjacks en vestjes om mijn eczeem en uitslag te bedekken. Vroeger dacht ik dat ik lelijk of vies was of dat er iets mis met me was. Ik heb geleerd dat ik nog steeds mooi ben, ik heb alleen een ongelukkige hand in het leven gekregen.” – Deanna, 16
12. “Toen ik 13 was, begon ik mijn dijen en armen niet mooi te vinden. Ik vergeleek mezelf altijd met mensen die ik op school en in tijdschriften zag. Maar de laatste tijd probeer ik die lichaamsdelen te omarmen in plaats van ze te verbergen, ik pronk ermee. In het begin was het ongemakkelijk en eng, maar nu zou ik niet veranderen, zelfs als ik kon.” – Kylee, 16
13. “Ik ben onzeker over mijn littekens van zelfbeschadiging. Ik heb ongeveer twee jaar lang een zware depressie gehad en ik heb mezelf vaak gesneden. Ik bedek ze ongeveer 75 procent van de tijd, maar als ik dat niet doe, doe ik mijn best om ze te omarmen als ‘gevechtslittekens’. Als je worstelt met depressie of zelfbeschadiging, zoek dan alsjeblieft hulp. Het nummer van de Nationale Zelfmoord Preventie Lifeline is 1-800-273-8255. Er is ook een online chat als je angstig wordt van bellen.” – Grace, 14
Hannah Orenstein is de assistent-features editor bij Seventeen.com. Volg haar op Twitter en Instagram!