Beren zijn zoogdieren die behoren tot de familie Ursidae.
Ze kunnen zo klein zijn als een meter lang en zo’n 60 kilo wegen, tot zo groot als een meter lang en meer dan 1000 kilo wegen. Ze komen voor in Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Europa en Azië.
Beren zijn meestal solitair, behalve moeders met jongen. Ze hebben niet-intrekbare klauwen, korte staarten en een uitstekend reukvermogen.
Er zijn maar acht soorten beren, maar er zijn veel meer ondersoorten,
Beren kunnen in het wild gemiddeld 25 jaar oud worden en in gevangenschap tot 50 jaar. Zes soorten, waaronder de ijsbeer en de reuzenpanda, staan op de Rode Lijst van de IUCN als bedreigd of kwetsbaar.
Hier zijn tien verschillende soorten beren.
1. IJsbeer
Een ijsbeer trekt yogabewegingen uit op een bevroren meer in Svalbard, Noorwegen. 28/11/19 – bestandsfoto. (Credit: SWNS)
Polaire beren worden geclassificeerd als zeezoogdieren. Het zijn ook de grootste vleesetende landzoogdieren op aarde. Ze brengen het grootste deel van hun leven door op het zee-ijs van de Noordelijke IJszee. De huid onder de vacht van de ijsbeer is eigenlijk zwart; dit zwart is alleen te zien op de neus. Hij is ongeveer 1 meter lang, gemeten van zijn neus tot het puntje van zijn zeer korte staart. Mannetjes ijsberen zijn veel groter dan de vrouwtjes. Een groot mannetje kan meer dan 1.700 pond wegen, terwijl een groot vrouwtje ongeveer half zo groot is (tot 1.000 pond). Ze hebben een dikke laag lichaamsvet en een waterafstotende vacht die hen isoleert tegen de koude lucht en het water. IJsberen zijn meer dan de helft van hun tijd op jacht naar voedsel. Ze worden beschouwd als getalenteerde zwemmers en hun dieet bestaat hoofdzakelijk uit ringelrobben en baardrobben, omdat ze grote hoeveelheden vet nodig hebben om te overleven. De ijsbeer is één tot drie miljoen jaar geleden geëvolueerd uit de bruine beer. Vanwege het voortdurende en potentiële verlies van hun zee-ijshabitat als gevolg van de klimaatverandering, werden ijsberen in mei 2008 in de VS als bedreigde diersoort opgenomen in de Endangered Species Act.
2. Grizzlybeer
In deze foto van 6 juli 2011 ziet u een grizzlybeer rondlopen in de buurt van Beaver Lake in Yellowstone National Park, Wyo. (AP Photo/Jim Urquhart, File)
De grizzlybeer is een Noord-Amerikaanse ondersoort van de bruine beer. Grizzlyberen zijn meestal bruin, hoewel hun vacht ook wit kan lijken, waaraan ze hun naam ontlenen. Grizzlyberen zijn wettelijk beschermd op het vasteland van de Verenigde Staten – niet in Alaska – al zijn er de laatste jaren enkele controversiële pogingen geweest om die bescherming op te heffen. Ze wegen gewoonlijk tot 800 pond en zijn over het algemeen solitaire dieren – met uitzondering van vrouwtjes en hun jongen. Grizzlyberen zijn krachtige roofdieren die aan de top van de voedselketen staan. Een groot deel van hun dieet bestaat echter uit noten, bessen, fruit, bladeren en wortels. Beren eten ook andere dieren, van knaagdieren tot elanden. Ondanks hun indrukwekkende grootte, zijn grizzly’s geklokt met een snelheid van 30 mph. Deze dieren hebben veel ruimte nodig – hun leefgebied kan wel 600 vierkante kilometer omvatten. Sinds ze in 1975 op de lijst van bedreigde diersoorten werden geplaatst, is de populatie grizzlyberen gegroeid onder de bescherming van de Amerikaanse Endangered Species Act.
3. Pandabeer
De panda Xing Er in het nieuwe verblijf in de dierentuin van Kopenhagen, woensdag, 10 april 2019 – bestandsfoto. (Mads Claus Rasmussen/Ritzau Scanpix via AP)
Panda’s — een wereldwijde schat — staan bekend om hun kenmerkende zwart-witte vacht. De panda’s leven voornamelijk in gematigde bossen hoog in de bergen van Zuidwest-China, waar ze bijna uitsluitend van bamboe leven. Zij moeten er elke dag ongeveer 26 tot 84 pond van eten, afhankelijk van welk deel van de bamboe zij eten. Ze gebruiken hun vergrote polsbeenderen die als opponeerbare duimen fungeren. Terwijl een pasgeboren panda ongeveer zo groot is als een boterstaafje, kunnen de vrouwtjes tot ongeveer 200 pond zwaar worden. Mannetjes kunnen als volwassen dier tot zo’n 300 kilo zwaar worden. Ondanks hun omvang zijn deze beren uitstekende boomklimmers.
4. Zonnebeer
Een Maleise zonnebeer rustend op de rots in een dierentuin -. bestandsfoto (iStock)
Ook bekend als honingbeer vanwege zijn liefde voor honing, is de zonnebeer de kleinste, minst bekende en een van de zeldzaamste van alle berensoorten. Zonneberen zijn teruggetrokken en leven een geïsoleerd leven in de dichte laaglandbossen van Zuidoost-Azië. De zonneberen ontlenen hun naam aan de slabbetjesvormige gouden of witte vlek op hun borst, die volgens de legende de opkomende zon voorstelt. Zonneberen worden maar half zo groot als een Amerikaanse zwarte beer. En, ironisch genoeg, zijn ze nachtdieren. Deze beren trekken ’s nachts door de bossen en eten fruit, bessen, wortels, insecten, kleine vogels, hagedissen en knaagdieren. Ze hebben een uitstekende reukzin en extreem lange klauwen. Het verzamelen van gegevens over zonneberen is moeilijk. Hun leefgebied gaat snel verloren door ontbossing, stropers jagen genadeloos op hen voor lichaamsdelen en bont, en sommige boeren doden ze ter plekke omdat ze vaak gewassen eten. Volwassen vrouwtjes worden ook vaak gedood, zodat hun jongen als huisdier kunnen worden grootgebracht.
5. Andesbeer
Andesbeer (Tremarctos ornatus) staand bij vijver, ook bekend als de brilbeer – archieffoto (iStock)
De brilbeer is de enige berensoort in Zuid-Amerika. Zijn toekomst is onzeker door het verlies van leefgebied. Deze beren zijn uitstekende klimmers. Brilberen zijn over het algemeen schuw, vreedzaam en ongrijpbaar en vermijden contact met mensen. Ze leven gewoonlijk solitair, maar kunnen soms in vrij grote concentraties worden aangetroffen wanneer hun favoriete voedsel overvloedig aanwezig is. De populatieomvang die onlangs voor de meeste gebieden is geschat, is klein; voor de noordelijke Andes wordt uitgegaan van een totaal van tussen de 6.000 en 10.000 individuen. De belangrijkste bedreigingen voor brilberen in de hele regio zijn de jacht en het verlies en de achteruitgang van habitats.
6. Noord-Amerikaanse zwarte beer
Een zwarte beer is te zien op deze ongedateerde hand-outfoto verstrekt door het State of Louisiana Department of Wildlife and Fisheries, 10 maart 2016 – bestandsfoto. (REUTERS/State of Louisiana Department of Wildlife and Fisheries/Handout via Reuters)
Zwarte beren zijn de bekendste en meest voorkomende beren van Noord-Amerika. Ze leven meestal in bossen en zijn uitstekende boomklimmers, maar komen ook voor in bergen en moerassen. Zwarte beren eten bijna alles. Hoewel solitaire dieren, zwerven zwarte beren door grote gebieden. Wanneer de winter komt, brengen zwarte beren het seizoen slapend door in hun holen, zich voedend met lichaamsvet dat ze hebben opgebouwd door de hele zomer en herfst gulzig te eten.
7. Short-Faced Bear
Een ongewoon uitziende beer, de nu uitgestorven beer met het korte gezicht, een dier uit de laatste ijstijd, zit in het diepe gras op de rotsachtige oever van een prehistorisch Noord-Amerikaans moerasgebied. 3D Rendering. (iStock)
Het eerste wat je over de kortsnuitbeer moet weten, is dat hij is uitgestorven. De kraagbeer was oorspronkelijk de grootste en machtigste carnivoor op het land in Noord-Amerika tijdens de ijstijd. Hij woog misschien meer dan een paar duizend pond en torende staand minstens 1 meter hoog uit. Bekend als de snelst rennende beer die ooit heeft geleefd, zwierf de kraagbeer zo’n 500.000 tot 2 miljoen jaar geleden over de aarde en zou toen de grootste en machtigste vleeseter op het land zijn geweest, zeggen wetenschappers.
8. Aziatische zwarte beer
Aziatische zwarte beren zijn te zien in het Vietnam Bear Rescue Centre in het Tam Dao National Park, ten noorden van Hanoi op 14 mei 2009 – bestandsfoto. (REUTERS/Kham)
Aziatische zwarte beren zijn middelgroot en zwart gekleurd van uiterlijk met een lichtachtige snuit en oren. Aziatische zwarte beren leven voornamelijk in beboste gebieden – vooral in heuvels en bergachtige gebieden – in Zuid-Azië. In de noordelijke delen van hun verspreidingsgebied houden de beren hun winterslaap. Aziatische zwarte beren eten naar verluidt een breed scala aan voedsel, waaronder vruchten, bijennesten, insecten, ongewervelde dieren, kleine gewervelde dieren en aas. Af en toe doden zij huisdieren, maar het is niet bekend in welke mate zij ook op wilde hoefdieren jagen. De Aziatische zwarte beer staat op de lijst van kwetsbare diersoorten van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur en de natuurlijke hulpbronnen (IUCN).
9. Bruine beer
Een bruine beer is te zien in een schuilplaats voor beren in het dorp Berezivka bij Zhytomyr, Oekraïne 15 augustus 2017 – bestandsfoto. (REUTERS/Gleb Garanich)
De bruine beer leeft in de bossen en bergen van het noorden van Noord-Amerika, Europa en Azië. Deze omnivore reuzen zijn meestal solitaire dieren, met uitzondering van de vrouwtjes en hun jongen, maar soms komen ze bij elkaar. Dramatische samenscholingen kunnen worden waargenomen op visplaatsen in Alaska, wanneer de zalm stroomopwaarts zwemt om in de zomer kuit te schieten. In dit seizoen kunnen tientallen bruine beren samenkomen om zich tegoed te doen aan de vis. In de herfst kan een bruine beer tot 90 pond voedsel per dag eten en kan hij voor zijn winterslaap twee keer zoveel wegen als in de lente. Hoewel bruine beren roofdieren van de hoogste voedselketen zijn, bestaat een groot deel van hun dieet uit noten, bessen, fruit, bladeren en wortels. Net als andere ondersoorten eten bruine beren ook andere dieren, van knaagdieren tot elanden. Ondanks hun enorme omvang zijn bruine beren extreem snel, er zijn snelheden van 30 km/u geklokt.
10. Sloth Bear
luipaardbeer – bestandsfoto. (iStock)
Lantaarnberen hebben, net als luiaards, een ruige, stofzwarte vacht, een bleke, kortharige snuit en lange, gebogen klauwen die ze gebruiken om termieten en mieren uit te graven. Volwassen lippenberen missen hun bovenste twee voortanden. Door hun dieet van insecten en fruit zijn hun premolaren en molaren kleiner dan die van andere beren, maar ze hebben grote hoektanden om zich mee te verdedigen. Men denkt dat hun poten naar binnen zijn gedraaid om efficiënter te kunnen graven. Deze beren leven in een verscheidenheid van droge en vochtige bossen en in sommige hoge graslanden. Hun verspreidingsgebied omvat India, Sri Lanka en zuidelijk Nepal. In totaal leven er nog ongeveer 20.000 lippenberen in het wild. Er is echter geen betrouwbaar grootschalig populatie-onderzoek uitgevoerd. Geschat wordt dat hun populatie in de afgelopen 30 jaar met 30 tot 49 procent is afgenomen, voornamelijk door verlies van habitat, maar ook door stroperij voor onderdelen.
De World Wildlife Foundation, National Geographic, The National Wildlife Federation, The Smithsonian’s National Zoo and Conservation Biology Institute, Canadian Museum of Nature, International Association for Bear Research and Management, en Bears of the World hebben bijgedragen aan dit rapport.